Notes

Merhaba ben, 198203 sicil numarası ile Caddebostan Plajyolu Macrocenter'da Alışveriş Danışmanı olarak görev yapmakta olan personeliniz Tolgahan Çoban.
Biriken hatalarımın üzerine savunmamı yapıyorum.Bahsi geçen ilk olay ile başlıyayım.
Büro odası normalde benim sadece işimde kullandığım demirbaşlarımı güvenli bir şekilde saklamak için kullanıcağım bir oda olması gerekirken,
Şubem bana gerekli teknik altyapıyı sağlayamadığından işimin en önemli bilişim kısmı olan sipariş atama,sipariş detaylarını kontrol edip müşteri şikayetlerine çözüm oluşturup
fotokopi makinasında işimi görmem için bana güvenip açtığı bir oda olmuştur.
O akşam saatlerinde vardiyam biterken son işlerimi büroda halledip şubeden çıkış yapmak üzereydim,fakat aklıma gelen başka bir işten dolayı büroyu kilitleyip hızlıca çıktım ve anahtar cebimde kaldı.
18.15 gibi işimi bitirip üstümü değiştirdim ve çalışma arkadaşım Bürocu Arzu Hanımla eve yaya bir şekilde gitmek için yola koyulduk.Yol boyunca işin stresi ve yorgunlunu makara ve kahkahalar eşliğinde atarken
Arzu Hanımın telefonu çaldı.Mesaisi bitmesine rağmen gözümün önünde takım lideri Yonca Hanım tarafından küçük bir iş kitlendi :) onla uğraşırken yola devam ettik.Arzu Hanım çok çalışkan,anaç birisi bu yüzden onu çok kullanıyorlar.
19:10'da Göztepe köprüsü yakınında Arzu Hanım'ın tekrar telefonu çaldı.Bu sefer arayan Müdür Yardımcısı Esra Hanımdı.Şunu belirtiyim biz bu telefon konuşmasından önce hali hazırda gülüp eğlenir bi durumdaydık.
Arzu Hanım yanımda Esra Hanımla konuşmaya başladı.Sonra Arzu Hanım anahtardan bahsetmeye başladı, anahtar.. anahtar derken aklıma çıkarken cebimde unuttuğum anahtar geldi
Hemen cebimi yokladım ve olayın şaşkınlığıyla gülerek " Aha! burda cebimde unutmuşum." edasıyla anahtarı Arzu Hanımın gözüne soktum.Unutkanlığımın ve olayın şokuyla Arzu Hanım
"Tolgahan vallaha mahvettin bizi" tarzı yüzüme baktı ve sinirden gülmeye başladı.Ben de o şokla kendisine katıldım.Bu sırada telefon konuşmaları hala devam ediyordu.
Esra Hanım da işinde ortaya çıkan kaostan mütevellit durum kontrolünden çıktığından dolayı gergin bi haldeydi heralde çünkü bizim gülüşmemizi işitince iki kat sinirlenip
benim yüzümden çalışma arkadaşım Arzu Hanım'a kelimenin tam anlamıyla çemkirmeye başladı ve telefon kapandı.Arzu Hanım boşuna yediği lafların oluşturduğu yüzündeki sinirle
bana anahtarı görürmemin gerektiğini söyledi.Bu cümleden sonra Esra Hanım bu sefer benim telefonumu aradı, açtım.Anahtarı cebimde unuttuğumu,beynimin doğru çalışmadığını ve
bu olayı nedenini insanlık haline getirmeye çalıştım.Fakat Esra Hanım bana 19.16da Göztepe Köprüsünün orda, "Tolgahan, şubeye nasıl geliyorsan gel beni orası ilgilendirmez.
15 dakika içinde o anahtar burada olacak yoksa tutanağını hazırlıyorum." adı altında tehditte bulundu.Ben de durumumu izah ettim,saat akşam 19:16 biz bile eve gitmek için taksi
bulamadık, oraya gelmeye nasıl bulayım, 15 dakika yetmez dedim.O yine olaydan kızgın bi halde fevri bir üslup içinde " beni ilgilendirmez, tutanak" diyip.
Yine o tavrıyla silahlarını ateşliyordu.Ben de mantık dışı bir halde onu tatmin edemiceğimi anlayıp " tamam" dedim.Son olarak " Burası bir iş yeri ciddiyeti kavrayın" diyip
telefonu kapattı.Arzu Hanıma döndüm ve " ulan tolgahan, beni neler için yakıyorsun " ifadesiyle karşılaştım.Ona sadece savunma olarak " unutmuşum işte " dedim.
Sonra emir almış bi köpek gibi Arzu Hanım'a " ben gidiyorum " diyip hızlı adımlarla, üstümdeki ağırlıklar izin verdikce koşarak şubeye dönmeye çalıştım.
19.36 da şubeye vardım.Esra Hanım Müdür odasında bilgisayarla uğraşıyordu.Kapıyı tıklayıp içeri girdim.Anahtarı masaya bıraktım ve durumu yüzyüze konuşmak için
karşısına oturdum.Fakat Esra Hanım egosu tavan sinirli bir üslupla " çık dışarı Tolgahan " dedi.Ben de ayağa kalkıp kapı eşiğine yöneldim ve yüzüne baktım, sözleri devam etti.
"Burası senin oturup keyif yapabiliceğin bir oda değil" dedi.O sırada aklıma o odadaki kendisine ait, bitmeyen kahkaharı ve pasta börekli keyifleri gelirken.
Buranın iş yeri olduğunu niteleyen başka cümleler kurdu.Ben de olaydan dolayı fevri bir şekilde haksız yere yediğim laflara karşılık verip, Esra Hanım'ın üstüne gidirek
işleri daha ileri taşımamak adına sadece karşılık olarak " tamam. " dedim ve şubeyi terk ettim.İznime gittim geldim ve tutanak karşıma çıktı.
İkinci bahse gelirsek, tutanak olayından önceki haftanın sonunda gelecek haftanın vardiyası hazırlanmış ve bürodaki bilgisayar ekranında yer aldığını gördüm.
kendi haftalık iznim normalde pazartesiden pazartesiyken cumartesine atıldığını anladım ve oturduğum yerde "yuh be, zaten yoğun bir haftadan çıktım.
Anam ağladı bir de iznim hafta sonuna atılmış." dedim.Sonra aklıma şubede yeterli personelin olmadığından dolayı işlerin yürüyebilmesi adına ileri atıldığı geldi.
Kendi halime gülmekten başka çare bulamadım.Sonra gidip Esra Hanım'a iznimi cumartesi yerine pazar yapsak sonraki haftanın izniyle de birleştirsek üstüne de salı bi yıllık
izin yazsak yakarışları baktım.O da tamam konuşurum Yiğit Beyle bakarız dedi.İzni pazara anlaştık ve geri büroya döndüm.Arzu Hanıma iznimi Esra Hanımla
Cumartesiden Pazara çektiğimizi söyledim.Arzu Hanım vardiyayı tekrar düzenledi ve fotokopiden 2 adet çıkardı, birini Esra Hanım'a götür dedi.Ben de vardiyayı kendisine ilettim.
Son vardiye şekil aldı düşüncesiyle Bürocu Arzu Hanım yanımda ayakta işlerini görürken ben de vardiyam keşke böyle olsa diye Arzu Hanıma gösterip espri yapmak amacıyla
bütün haftamı OFF yaptım.Sonra acının tatlı tebessümüyle kendisine gösterdim.Ben kendisinin onu görüp güldüğünü zannettim ama o fark etmeden başka bi lafıma gülmüş
ve vardiyada yaptığım değişimi hiç anlamamış.Sonra ben de zaten vardiya Esra Hanım'a teslim oldu bitti bilinciyle dosyayı öyle bilgisayarda açık bırakıp çıktım gittim odadan.
O vardiya öyle kalmış, üstüne oynamalar yapılmış ve yeni bir vardiya çıkartılmış.Ertesi gün sabah işe gecikiceğimi belirtirken whatsapp grubunda yeni vardiyayı gördüm.
Ve vardiyada hala bütün haftam off'tu.Ben de " offoffuff ne güzel"diye mesaj atıp alayla karışık mutlu olarak işe geldim.
Gruptaki bu söylemimden olayın yeni farkına varan yetkililer tabii Arzu Hanım'ın üstüne yüklenmişler."Bu kadar sokma işlerinin içine bu çocuğu " adı altında söylemler
ve sözlü olarak uyarıyla bu olayda böyle kapandı.
Hepsi bu, içi boş insanların altında çalışıp işlerini görürken hayatımdan sıkılıp mutlu olup eğlenmek için iki üç dakikalığına kendim olunca iş hayatına uygun
davranışlar sergilemiyorum ve hatalarım oluyor.Böyle basit küçük olaylarla kendime zarar veriyorum.Ama beni asıl üzen şey yeri geldiğinde zor durumda olmasınlar
diye yardımcı olmak adına 1.5 saat ve saatler mesaiye kaldığım şubede 30 dakika gecikeceğimi mesaimden önce haber verirken bu gecikme alışkanlığımı cezalandırmak için tutanak yemem
üstüne bu unutkanlığımın ve şımarıklığımın bedeli bahane gösterilerek bi yöneticimin egosunu tatmin etmek uğruna 2. tutanağımı göz kırpmadan imzalamaları.
Bana heralde ben bu kapital dünyanın işini görmem için attığı sahte gülümsemeler ve nasılsın günaydın saçmalıklarına ait olmadığımı düşündürüyor.
Ne biliyim, işimi bana verilen kısıtlı imkanların içinde elimden gelenin en iyisiyle yapmaya çalışırken tebrik etmek yerine
alay eder gibi " bu mu yapabildiğin daha iyisini yapabilirsin diyip üstüne yaşamadıkları kuralları, al sana kurallar." diyip sadece bana dayatmaları beni işimden çok soğuttu.
Size de teşekkür ediyorum, o koltuklara çok güzel, anlayışlı, personelleriyle empati yapabilen ve sürekli hak ettiği yeri hak ettiğini gösteren yöneticiler yerleştirdiğiniz için.Mesela Duygu Hanım
Ve Duygu Hanım sessizliğiyle tavrını koyarken diğerleri sürekli beni haksız bulurlar,ben haklı değilim.Bundan eminim.