Notes

1.Mistycyzm jest typową postawą przedstawicieli epoki romantyzmu, zakładającą możliwość duchowego kontaktu z bóstwem, z siłami pozaziemskimi i stawiającą wyżej poznanie intuicyjne niż rozumowe. Faza wczesnego romantyzmu przypada na lata 1822-1830. Jest to czas kształtowania się nowego, romantycznego światopoglądu. Rok 1820 przynosi wczesne wiersze Mickiewicz, słynną Odę do młodości oraz Pieśń filaretów – nie są to jeszcze dzieła romantyczne (ale klasycystyczne: odwołania mitologiczne, język oświecenia, poetyka klasycystyczna), ale zostały w nich wypowiedziane hasła wywoławcze postawy romantycznej (braterstwo i wspólnota, kult młodości). aza szczytowa romantyzmu przypada na lata 1830-1849. faza schyłkowa romantyzmu przypada na lata 1849-1863
2.Adam Mickiewicz, napisał "Odę do młodości" w 1820 roku. Oda jest utworem podniosłym, patetycznym, swymi cechami zbliżona jest do hymnu. W Wilnie stała się bardzo szybko popularna, młodzież studencka uznawała ją za hymnach młodzieńczego bunt.Przez długi czas, krążyła tylko w odpisach. Drukiem ukazała się w roku 1827.
Główne hasła zwarte w odzie dotyczą buntu młodych romantyków, nad skostniałymi oświeceniowymi ideałami.
Mickiewicz, zarzuca ideom oświeceniowym, podejście wyłącznie materialistyczne do życia.
Poznanie świata za pomocą nauki, a nie wewnętrznego poznania sercem i duszą.
Buntuje się, nawołując do poszukiwania nowych wartości.
Młodzież ma siłę twórczą, chęć poznania, wolę walki i dzięki swym poglądom możliwość zgłębiania tajemnic świata.
Kontrastem dla starych idei, mają być idee romantyczne. Walki o wolność i niepodległość ojczyzny. Odwaga do ryzykownych i niebezpiecznych działań. Namawia do poznawania rzeczy nowych, tajemniczych. Do wychodzenia poza ustalone ramy.
4.Swoistym wcieleniem postawy Prometeusza jest główna postać dramatu, czyli Konrad. Jego cechy prometejskie ujawniają się w scenie Wielkiej Improwizacji. Konrad buntuje się przeciw Bogu, ponieważ uważa, że Stwórca nie ma w sobie miłości i zsyła na ludzkość jedynie cierpienie. Bohater uważa, że jako jednostka o wybitnych zdolnościach artystycznych i człowiek pełen szczerej miłości do swojego narodu, ma prawo żądać od Boga „rządu dusz”. Konrad chce ponadto cierpieć za swój naród i wierzy, że dzięki jego nadludzkiemu poświęceniu, Polska zostanie uratowana.Prometeizm Konrada to zatem indywidualizm, miłość do narodu, bunt przeciw Bogu i cierpienie za Polskę. Podobnie jak mitologicznego tytana, bohatera „Dziadów” można oceniać ambiwalentnie. Posiada zarówno cechy szlachetne: patriotyzm, gotowość do poświęceń, miłość, ale też wyróżnia go skłonność do tyranii i bluźnierczy stosunek do Boga.
5.
• ludowość (obecność ludu – mieszkańców wsi, symbolika ludowa),
• obecność postaci fantastycznych (nimf, rusałek, duchów),
• przysłowia ludowe, złote myśli, które kształtują moralnie ludzi,
• przyroda jako żywy bohater,
• język stylizowany na język ludowy (elementy mowy potocznej i gwary),
• cały tekst ma charakter zwykłej, ludowej opowieści,
• autor (utożsamiony z narratorem) solidaryzuje się z ludem (mieszkańcy wsi),
• synkretyzm rodzajowy – utwór łączy w sobie elementy epiki, liryki i dramatu
Obecność przyrody :
• jest tłem dla wszystkich wydarzeń,
• tajemnicza, groźna i niesamowita, tworzy groźny nastrój,
• jest siłą sprawczą wydarzeń,
• jest surowym trybunałem osądzającym człowieka,
• stoi na straży wierności i lojalności, honoru i cnoty itp.,
• jest związana ze światem ludzkim,