Notes

görüşmeden önce söylemek istediğim şeyleri yazmak istiyorum çünkü konuşarak kendimi istediğim gibi ifade edemeyeceğimin farkındayım

tamamen sana da kendime de dürüst olmaya çalışıyorum bunları yazarken, iyi hissetmiyorum, senin nasıl hissettiğini bilmiyorum, hislerimi yansıttığım için "benim hiçbir şey hissetmediğimi mi sanıyorsun simay?" gibi ithamlara maruz kalmak istemiyorum çünkü böyle düşünmemekle beraber hislerimi yansıttığım için suçlanıyormuş gibi hissediyorum bir noktada, muhtemelen bu durumla ilgili farkında olduğun ya da olmadığın bir yaran ya da bir geçmişin var

sana geçen gün demiştim ki "bu tarz şeyler yüzünden seni kaybetmek istemiyorum" ve sen de buna karşılık olarak demiştin ki "hasta olduğum için mi bunları yaşadığımızı düşünüyorsun?", öncelikle sorunun yanıtı elbette ki hayır, kastım şu; ne etiket yapıştıracağımı bilemediğim fakat belki nereden baktığına göre "hayatı aşırı ciddiye almak" ya da "hayatı hiç ciddiye almamak" olarak görülebilecek bir durum yüzünden söyledim bunu

hayatı aşırı ciddiye almak; benim tüm hayatım sadece dış görünüşüm yüzünden kabul gördüğüm ve bu yüzden fazla ilgi gördüğüm bir düzenek üstüne kuruluydu, kimsenin tam teslimiyet içinde olmadığı sadece insanların yanında duran bir süs köpeğiydim, hiçbir zaman daha fazlası olmamıştı ve hayatımın bir kısmından sonra da olamamıştı/olamıyor, olamamıştı/olamıyor diyorum çünkü kendimi bir noktada sabote ettiğimi biliyorum, sonrasını biliyorsun sayılır, seninle tanıştım, kabul edildiğimi hissettim, elbette dış görünüşümün de etkisi var fakat bunun da ardına bakan ve gören biri olduğunu hissettim, zamanla evrildi ve kendimden ayırt etmediğim, bütün hissettiğim, bilinç olarak gördüğüm birine dönüştün, üçüncü akciğerim dediğim tüm kanımın etrafında sirkülasyon yaptığı o nokta diye tanımladığım birine dönüştün, bunun üstüne konuşmaya çok gerek olduğunu düşünmüyorum, tam anlamıyla ifade edemeyeceğimi düşünüyorum, bu hissi bu dönüşümü kaybetmek istemedim ve hezeyanlarımızın, travmalarımızın, andaki düşünmeden yaptığımız davranışların, bilinçaltımızdaki şeylerin kısaca şimdiye kadar maruz kaldığımız şeylerin sebep olmasını istemedim bu yitime, bu saydığım şeyleri normal ve insan olmanın getirdiği şeyler olarak görüyorum, bu yitimi bir noktada saçma buldum çünkü bir şeyler değişiyor ve dönüşüyor, bu yitimi bir noktada normal buldum çünkü bir şeyler değişiyor ve dönüşüyor, hayatı ciddiye almak dediğim şey bu, bilincini ve yaşadığım her şeyi bu noktada ciddiye alıyorum

hayatı hiç ciddiye almamak; bir şeyler oluyor, değişiyor, dönüşüyor, ürüyor, neyin ne olduğunu bilemiyoruz, şu şudur ya da bu budur diyemiyoruz, diyoruz ki dünya şöyle oluştu ya da insan şudur; bunun doğru olduğunu varsayıyorsun belki ama bunun arka planında bir şeyler olup olmadığını göremiyoruz, bilemiyoruz, algılayamadığımız şeyler olup olmadığını bilmiyoruz, doğru/yanlış gibi mutlak olmayan konulara hiç girmek bile istemiyorum, kitap cümleleri gibi algılama ihtimalin yüksek fakat bu tam olarak beynimin arka planında sürekli öten şeyler, yaşadığım şeylere dahil olan onların hamuruna katılan bir şey bu, arkada çalan müzik gibi bir şey, bu durumda da yaşa ve geç diyorum kendime, bir şekilde yaşayıp geçiyorum, dolayısıyla seninle yaşadığım durumu da bir noktada ciddiye alamıyorum, yaşanıp geçecek nasılsa niçin bunların üstünde duruyoruz ki diyorum kendime, ciddiye alabiliyorsak ciddiye almayabiliriz de, yalanın doğrunun üstünde durmayabiliriz de, her şeyi siktir edebiliriz, kim kiminle konuşmuş, kim kiminle yatmış bunların üstünde durmayabiliriz de...neyin ne önemi var ki diyorum, bilinç dediğimiz kavramı bu noktada ciddiye alamıyorum ve yaşadığım şeyleri, bahsini ettiğim şeyler hayatı ciddiye almamak dediğim şey oluyor

şimdi ise kötü hissetme durumumla ilgili konuşmak istiyorum biraz, yaptığın bazı davranışlar geçmişime dokunuyor, tetikliyor, bu zaten kötü hissettiğim bir dönemde yaşadığım bir durum, iyi hissettiğim bir dönemde daha sağlıklı(?) ya da düzgün(?) düşünüp olayın ayrımına varabiliyorum; çok net bir şekilde sevdiğim biri tarafından kabul görmemek/dışlanmakla ilgili bir yaram var ve diğer oldukça net olan yaram ise sevdiğim biri tarafından terk edilmek, teknik olarak bu ikisinin temeli aynı sanırım, her neyse, dünkü yaşadığımız olaydan örnek vereyim; dün seni aradığımda biriyle konuşuyordun, bir saat sonra tekrar aradığımda yine biriyle konuşuyordun, başka insanlarla konuşabilirken benimle konuşmuyordun; bu dışlanmış/kabul görmemiş hissettiren şeylerden birisi, "kitap cümleleri konuşuyor, simay konuşmuyor"; bu dışlanmış/kabul görmemiş hissettiren şeylerden biri, uyku/iş/ya da sıradan herhangi bir şeye karşı o an konuşmaya ihtiyacım varsa ve bu sebeplerden birinden ötürü itildiysem dışlanmış/kabul görmemiş hissettiren şeylerden biri de bu, bunları seni zan altında bırakmak için ya da bana karşı bunları yapma demek amacıyla söylemiyorum, madem iletişimimizle ilgili bir şeyleri konuşacağız öyleyse bunları bilmelisin, elbette ki senin konuşmak istememe durumunu vs. anlıyorum fakat ruh halimin sapıttığı bir dönem bunlar beni inanılmaz üzüyor, hiçbir sebep bunu hafifletmiyor, tekrar söylüyorum iyi hissettiğimde bunlar bir problem teşkil etmiyor, bir şey hissettirmiyor

iletişimimizdeki diğer bir problemim ise şu; söylediğim şeylerin altında mütemadiyen başka bir şey aranması, asla kastetmediğim şeylerin, asla söylemediğim ve ima etmediğim şeylerin önüme gelmesi, bu tartıştığımız zamanlarda ciddi bir şekilde nüksediyor sende, sürekli beynin böyle çalışıyor bana karşı, diyorum benim söylediklerimin bir anlamı bir önemi yok karşıdaki insan zaten istediği şekilde anlıyor, bana karşı duvar örmüş, beni ayrı tutuyor kendinden; bu da dışlanmış/kabul görmemiş hissettiren şeylerden birisi

bir diğer konu ise bazen yansıttığından daha farklı düşünüyor ve davranıyor olduğunu düşünmem, bu da arada kötü hissettiğimde ara ara yokluyor beni fakat bunu yüz yüze konuşacağım

tüm bunları söylüyor olmam benim yaptığım/söylediğim şeylerin sana da dokunuyor oluşunu görmezden gelmek değil önce bunu bil, aksine senin de bunları söylemeni istiyorum, ısrar etmek istediğinde ısrar etmeni, kızmak istediğinde kızmanı, "şunu bana yapma çünkü şuna sebep oluyor" demeni...

hüseyin ben seni kaybetmek istemiyorum, senin sıcaklığını yitirmek istemiyorum, bir yolunu bulalım istiyorum, ben seni yitirmeme sebep olacak istemli bir şey yapmadım şimdiye kadar, sana yalan söylemedim ya da senden bir şeyleri gizlemedim; bunları söylüyorum çünkü senin umurunda, aradan yıllar geçti ve şunu görebilirsin sanırım; gitmiyorum, gitmek istememe sebebim terkedilme korkusu değil, bir daha böyle bir şeyi belki de hiç yaşamayacak olmam değil...lütfen şunu gör; seni kendimden ayırt etmiyorum hiçbir konuda, sen bensin, sen kainatsın...sen böyle hissetmiyor olabilirsin; sorun değil, sadece bilmek isterim, başka bir şeyler istiyorsan bilmek isterim...