Notes

Öncelikle "bahsettiğimiz şüpheler farklı" derken ne demek istediğimi anlatmam gerek çünkü o gün "evet sen yaygın bir yanılgıya göre tanımlarken ben islami olarak doğru olan şekilde tanımlıyorum" tarzı (ya da bunun daha kibarcası) bir şey söyleyerek kesip atmıştın. Şüpheyi mantıksal ve duygusal diye ikiye ayıralım. Mantıksal şüphe, genelde müslüman bir çevrede kendini müslüman sanarak büyümüş, ancak belli bir yaşa gelince bir şeyleri sorgulamaya başlamış olanın yaşadığı. Genelde bunu yaşayanlar bundan korkar. Bunun imansızlık olmasından korkarlar. Çünkü o güne kadar öğrendikleri bunun insanı dinden çıkaracağını söyler. Çoğu, asıl öyle dindar olunacağını bilmez. Oysa o tür şüphe, gerçek dindarlığa giden yoldur. Tabi bu yolculuk sırasında duygusal olan tanrı inancı incinebilir. Zayıf düşmüş gibi, uzaklaşmış gibi gelebilir. Ama asla kalıcı bir hasar almaz. Dolayısıyla adı yine sadece "mantıksal" olarak kalsın bunun. Şimdiyse duygusal olan şüpheye geçiyoruz. Senin varlığına inanmadığın tür. Ama beni anlamak istiyorsan bunu, önyargılı yaklaşmadan okuman gerekiyor. Duygusal şüphe, kalbinde tanrının olmayışıdır. Evet. Ruhunda senin görmediğin yerlerde bile tanrının varlığını hissetmiyor olmaktır. Açık alanda büyümüş birini düşün. Gecesi bile yıldızlıar ve ay ışığı doludur, karanlık sandığı gece bile ışık doludur. Bu kişi dindar olsun. Bir başkası da kapalı kutuda büyüsün. Işık yok. Hiç yok. Bu kişi de kalpten ateist. Karanlığı yıldızlarla dolu gece sanan birine alacakaranlık nasıl saçma gelirse, kalpten ateist olmak da sana o kadar saçma geliyor. Oysa senin şüphe dediğin o mantıksal şüphe, temiz havada uyurken yaşanan gece sadece. Sırf sen güneşi daha güzel görebilesin diye gece. Ve gece bile yıldızlarla dolu. Çok uzakta olduğu için yok sanılan umutlarla dolu. Benim şüphe dediğimse uzayda unutulmuş bir nokta. Bir ışık parçacığının bile aklına gelmiyor oraya uğramak. Orada hiçbir şey yok. Orada boşluk var. Orada yokluk var. Orada olmamak var. Bu da duygusal şüphe, bunu tamamen yaşadığında geri dönemeyeceğin şüphe. Benim bahsettiğim şüphe.

Şimdi konunun ikinci kısmına geçiyoruz. Bu elimizdeki şüphe kavramıyla ne yapacağımıza. Önemli bir konuda ciddi bir kararsızlık yaşadığını düşün. Sanki içinde iki ya da daha fazla uğur var, sürekli aynı cümleleri tekrar ederek bağırış çağırış seni deli ediyorlar. Sense diğerlerini dinliyor, hiç konuşmuyor, sadece hangisini seçip ne karar vereceğini düşünüyorsun. En nihayetinde kararını verdiğinde tüm uğurlar kayboluyor, sadece onları dinlemiş olan sen kalıyorsun, ve iç huzurun. Şimdi de bunu vereceğin her kararda yaşadığını düşün. İçinde her kararında avazı çıktığı kadar kendi düşüncesini haykıran iki insan yaşadığını düşün. Ve sen onları dinleyensin. Hiçbir şey yapamazsın. İşte benim içimde o ikili hep var. Birinde duygusal şüphe tamamen var. Yani o hiç ışık görmemiş. Tanrının varlığını hissetmiyor hiçbir zaman hiçbir koşulda. Çünkü o biliyor ki tanrı olsaydı, her şey gerçek olamayacak kadar güzel olurdu. Diğeri ise o hissi çok iyi biliyor. Tanrının var olduğundan emin. Çünkü o biliyor ki tanrı olmasaydı dünya gerçek olamayak kadar çirkin bir kaos ve üzücü bir şakadan ibaret olurdu. Tahminimce şu an "Hadi diyelim ki o dediğin zifiri karanlık var, bu ikisinin aynı anda tam olarak bir insanda bulunması mümkün değil. Ya biri daha fazladır ya da ikisinin ortası gibi bir şeydir," diye düşünüyorsun. Ve ben de bunun oldukça mantıklı olduğunu düşünüyorum. Bir şey hem siyah hem de beyaz olamaz. Ama oluyor işte. Onun için lütfen nerede hata yaptığımı düşünme, tüm bu anlattıklarım doğru ise ne hissettiğimi düşün sadece. Karşıma bir soru çıkıyor: dünyayı kurtarabilir misin? Karanlıktaki cevap veriyor: Hayır. Hiçbir şey için önemli olamayacak kadar küçük ve değersizsin. Tıpkı diğer herkes gibi. Ama madem hepiniz yaşıyorsunuz, bari biraz daha iyi yaşamaya çalışın. - Bu ümitsiz bir yoldur, cehennemde yaşamayı kabul eder ve bu sırada gülümsemeye çalışır. - Aydınlıktaki cevap veriyor: Hayır, bunu yapamayacak kadar güçsüzsün. Ama önemi yok. Çünkü hepinizin ömrü kısa, kısa bir süre içinde Allah herkesi kurtaracak. Dünyadaki acıyı çekip hayattayken kendini gerekli düzeye getiremeyenler gerekli acıyı cehennemde çekecek, öğrenmesi gerekeni öğrendiğinde ise kurtulmuş olacak ve huzur onu bekliyor olacak. - Bu umutla dolu bir yoldur. Çünkü ben hiçbir şey beceremezsem de sonuç yine başarı olacak. Başaran ben olmayacağım ama bunun zaten bir önemi yok. Tabi bu biraz tembelliğe itici duyuluyor olabilir. Ama aksine, bana çalışma isteği veriyor. Benim çalışıp çalışmadığımın bir önemi olmasa da başarı garantili bir yolda tutkuyla yürüyor olacağım.

Uykum geldi. Saat 02:36. Örnekleri çoğaltacaktım ama şimdi kısa keseceğim. Son bir örnek, şu an yaşadığım. Yalnızsın, geleceğinle ne yapacağını bilmiyorsun çünkü karar veremiyorsun. Zaten karar da veremezsin çünkü her önemli meselende sadece iki ses seni köşeye sıkıştıracak ve sen de susup kalacaksın. Mutlu değilsin. Şimdi, yarınını nasıl geçirmek istiyorsun? Karanlıktan cevap gelir: Uyuşturucuya başla. Güzel şeylerin tadına bak. Hayatın tadını çıkar. Sonrasını sonra düşün. Para getirecek bir işe gir, çok sevmesen de olur. Sadece sağlığına çok dikkat etmemeye bak. Ve öl. Yok ol. Aydınlıktan cevap gelir: Acı sana çekmen için verildi. İnsan ancak böyle öğrenir, böyle gelişir, böyle ilerler. Tüm talihsizlikleri kabullen ve yoluna devam et. İsteklerinin gerçekleştiğini göreceksin. Pes etme.

Kısaca: ben yaşadığım ya da yaşayacağım şeylerden korkmuyorum. Ama her karar vermem gerektiğinde ben duruyorum, zaman akmaya devam ediyor. Hangisi olduğumu bilmiyorum. Bir gün birini kendime daha yakın hisseder miyim ondan bile emin değilim. Ben kim olacağımı bilmiyorum. Onun için zaman akmasın istiyorum, yaşlanmayayım istiyorum. Çünkü şu an yaşayamıyorum. Hiçbir şey ilerlemiyor bende, ama gerçekte ilerliyor. Ve bu uyumsuzluk beni çok rahatsız ediyor.

Bitti. Biliyor musun çok rahatladım. Şimdi rahatça uyuyabilirim. Tek çekincem de beni anlamayı denemek yerine bana nerede hata yaptığımı anlatmaya çalışma ihtimalin. Ama bu sefer oldukça net anlattığımı düşünüyorum. Bence anlayacaksın. En azından dediklerimi hissedemiyor olsan da, anlamadığını anlayacaksın ki bu da şu durumda benim gözümde anlamakla eşdeğer. Hatta daha mutlu olurum o şekilde. Seni çok seviyorum. Okuduğun için de çok teşekkür ederim :)

03:01. Kontrolümü de yaptım. Artık yollayabilirim. Tekrar söylüyorum: ben seni çok seviyorum. İyi uykular ^^