Notes

Kızlara karşı tavrım hep belliydi. Mesafeliydim. Birini severken de sevmezken de. İlkokuldan beri nerdeyse hiçbir kızdan ilgi göremeyince bakış açım değişti. İlgiden kastım erkek arkadaşlarımla olduğum gibi samimiyet falan. Ama olmadı. Ne sevgili ne de kız kanka. Okul dışında görüştüğüm hiçbir kız olmamıştı. Lise de öyle her zaman dışlanan ve kimsenin umrunda olmayan kendi halinde biri oldum her zaman. Çekingen, utangaç, özgüvensiz biraz da korkakça büyüdüm. Lise 1 Gaziemir Anadolu. Lise 2 mavi egeye geçtim. Hiç kimseyi tanımıyordum. Okulun ilk günü tek başıma oturuyordum sınıfta. Millet arkadaşlarıyla gülüp eğlenirken yanıma gelen sen kimsin diyen bile olmamıştı. Murat Bakan ın ailesi dışında. Kızların özellikle bana bakışı gele gele bu mu gelmiş gibisindendi. His değil gerçek bişeydi bu. Dövmek isteyenler vardı beni ilk zamanlar. Beni seven birkaç kişi gelip bunlar sana gıcık oluyor seni dövmek istiyorlar gibisinden şeyler söylüyorlardı. Kimseye bi zararım ya da yanlışım yoktu ama içimdeki iyi niyet hep beni zarara sokuyor gibiydi. Kimseden nefret edemiyordum. Yapılan en ufak bi iyilikte sevgim artıyordu. Çok dalga geçiyolardı küçümsüyorlardı. Ortak birşey olunca fikrimin bir önemi olmuyordu. Haliyle bende birşey söylemeye çekiniyordum. Biri kızınca bağırınca ağlıcak olup sesimi çıkaramıyordum. Sinirlenince ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. Hayatımda hiç kavga etmedim. Çözüm olmayacağını biliyordum. Selin diye bi kız vardı alt sınıfta. Ondan hoşlanıyordum. Sadece arada bakışıyorduk okadar. Tek kelime bile konuşamadım. Kızların bana olan tavrı beni ona yaklaşmaktan alıkoydu hep. Onun da bana karşı bişeyler hissettiğini düşünmeye başladım. Bana bakıyordu sürekli ve bazen benle konuşmaya çalışıyordu. Ben konuşmaya cesaret edemedim hiçbir zaman. Ortak arkadaşımız da yoktu kaldı öyle. Çok şımarıktı ama zamanla soğudum. Bazı hareketler beni birinden soğumam için yeterli olabiliyor. Çok çabuk soğuyabiliyordum. Hiçbirşey yaşamadık iyiki de yaşamadık gelip geçici olduğunu anladım. Anlık gönül eğlendirmek beni ona bağlayıp aylarca aşk acısı çektirecekti. Ertesi yıl okuldan gitti. 2015 de Youtube kanalı açmıştım mahalleden arkadaşımla beraber. İlerlettim baya. Orda gördüğüm ilgi çocukların beni sevmesi hergün onlarca mesaj almam videolarımın izlenip beğenilmesi beni hayata tutunduran şey oldu aslında. 11. Sınıfta kanalım 50bin aboneye geldiğinde birileri kanalımı öğrenmişti. Ve akıllı tahtada açtılar videolarımı. Okadar utandım ki o an. Gizlemek istiyordum. Hiç kimse bilmesin. Herkes öğrendi. Takdir edenler olduğu gibi bu ne boş boş işlerle mi uğraşıyon diyenler de oldu. Ama zaman içinde işi ilerletip para kazandığımı ve biyerlere geldiğimi gördüklerinde bakışları değişti. Bi tık ciddiye alınmaya başlanmıştım. 12 ye geçmiştim. Okulun ilk günü.. Bir önceki gün İstanbulda oyun fuarındaydım. Okulun ilk günü bahçede toplandığımız günü çok iyi hatırlıyorum... Her neyse Ezgiyle okul açılmadan 1 hafta önce kadar görüşmüştük en son sonrasında 7 8 ay sadece arada konuştuk. Ocak veya şubat 2018. Hatice hoca derslerde soruyordu arada sevgilin var mı, senden hoşlanan birileri olabilir falan. 9lardan dedi. Dedim hocam ne hoşlanması ciddiye almadım. Küçük onlar falan filan. Ben de tespit etmeye çalışıyorum. Kim acaba. Yareni gözüme kestirmiştim dedim budur falan. Ama hala anlayamadım bir süre. Sonra işte senle bakışmaya başladık sonra. Sürekli sana bakmak için kapının önündeki oturaklara çıkıyordum. Bahçeye iniyordum sende iniyordun falan. Mart ayındaydık ve tam merdivenlerden inerken arkamdan koşarak geldin. Tanışabilir miyizz.. Tanışalım Sinan ben. Semiha ben de. Dedin birşeyler daha konuştuk ve sonrasında heyecandan ağlamıştın. İnstagramdan konuşmaya başladık falan. Kimseye öyle yüz vermem ama seni okadar masum gördüm ki sana karşı kendimi borçlu hissettim. Ve yıllardır kızlar tarafından hor görülen biri olarak hiçbir sevdiğine ulaşamamış biri olarak seni mutlu etmek istedim. Kıyamadım. Yaşadığım o kötü durumu sana yaşatmak istemedim. Ve buluştuk. Bir kızı mutlu edebildiğim için çok sevinmiştim. Bu beni daha çok mutlu etti. Boş vakitlerimde yanına geliyordum zaman çok hızlı geçiyordu. Ehliyet derslerim başlamıştı. Önce yanına geliyor ordan derse gidiyordum ve kaç kere de geç kalmıştım senle buluştuğum için. Ama umrumda değildi. Yaşadığım tüm olumsuzlukları ve stresleri senle buluştuğumda unutuyor ve mutlu oluyordum. Kalbin gerçekten çok temiz ve saftı. 18 yaşımdaydım hayatımdaki 2. Kızdın. Ezgiyi saymıyorum seninle yaşadıklarımızın 10da 1 ini yaşamadım onla. Dedim ya 18dim. Ergenlik zamanları ne yaptığımı bilmiyorum. Aklım değil hislerim devrede. Seni kullanmak gibi bir niyetim yoktu hiçbir zamanda olmadı. Belki öyle hissediyorsundur diye söylemek istedim. Senin yanında kendimi çok rahat ve mutlu hissediyordum. Senin çekingenliğin ve utangaçlığın beni daha da ön plana çıkarıyordu. Yapmamamız gereken şeyler yaptık belki de. Sen belki öyle hissetmedin ama ben seni kullanıp atmış gibi hissetim seni bırakınca. Kaybolmalarımın sebebi tamamen yaptıklarımızdan dolayıydı. Yanlış şeyler olduğunu biliyordum ama hislerim aklımı örtüyordu. Daha 18 ine bile girmemiş tertemiz bir kızla neden bunları yaşadım diye çok pişman oldum. Hem seni hem de kendimi daha fazla kirletmek istemedim. Fazla ileri gittik farkındayım çok özür dilerim o anlar için. Dedim ya insan hatalarını anlıyor. Bu yaşadıklarımızı asla kimseye anlatmadım. Arkadaşlarım sürekli yaptığı bu tür şeyleri övünçle anlatırken ben sır olarak saklıyordum. Çok özel bir yerin vardı bende. Seni seviyordum ama bir araya gelince normal insanlar gibi birşeyler yapmıyorduk. Sadece yalnız kalmak istiyordum. Artık öyle biri değilim. Kıskanıyorum herşeyini beraber yapan çiftleri görünce. Hayatın zorluklarını beraber aşıyorlar. Birbirlerinden destek güç alıp daha sağlam basıyorlar yere. Bir arada oldukları sürece yerin ve zamanın önemi olmuyor. İmreniyorum. Eğer bir şansım olsaydı geriye dönük sana sımsıkı sarılırdım.....

Sadece bana ait olmanı istiyorum demiştin bana. Keşke olsaydım. Ama o güven bir kere sarsılınca eskisi gibi olmuyormuş hiçbirşey. Pişmanlıklar hiçbirşeyi değiştirmiyormuş. Bunu öğrendim. Ama hiçbir zaman tamamen aklımdan çıkıp giden biri olmadın. Neyse bunları anlatmak birşeyi değiştirmez. Ama şunu bil sadece tek istediğim seninle görüşebilmek gözlerine bakmak gülüşünü görmek ve vakit geçirmek. Tenha boş yerlerde de değil nerde istersen. Oturup karşılıklı konuşmak o hisleri canlandırmak. Yalnızlık hissinden kurtulmak. Biri tarafından sevildiğimi hissetmek güvenmek güvenilmek istiyorum. Önümde birsürü seçenek var. Param var motorum var vs. Ama amacım eskisi gibi olmadığı için bunların hiçbir değeri yok. Karşılıklı değere değişmem hiçbirşeyi. Biliyorum sana bunları yapmış birini istemek gerçekten çok zor. Ben bile kendimi affetmezken senden bunu beklemek çok zor. Ama şunu unutma ben seni zamanında sırf mutlu olman için kabul etmiştim. İlk buluşmadan itibaren sendeki mutluluğu görmüştüm ve içimde apayrı bir his oluşturdun. Demiştin ya hani. "Çok garip ya şuan yanımdasın okulda bakışıyorduk. Şaka gibi şuan." Beni ne kasar sevdiğini o an birkez daha anladım. Ama 3 yıl geçti artık. 1000 günden fazla. O günkü hissettiğin şeylerden eser kalmadı biliyorum. Ama taş kalpli birine de dönüştüğüne inanmıyorum. Korkuyorsun evet zamanında bunu yapan yıllarca bırakıp giden şimdi yeniden kendine alıştırıp yine neden gitmesin. Kaç kere yaptı aynı şeyi bir daha neden yapmasın bunu. Huyu bu diyosundur. Artık 21 yaşındayım ve sende 19 olacaksın. ikimiz de büyüdük. Senden tek istediğim benim sana zamanında yaşattığım mutluluk hatrına sen de bana bir mutluluk yaşat. Söz veriyorum ki bana yaşattığın mutluluktan daha fazlasını sana tekrar yaşatıcam. Birbirimizin hayatına dokunabiliriz. Sorunlarımızı hafifletir çözümler buluruz. Aradan 3 yıl geçmiş olmasına rağmen sana hala bunları yazıyorsam iyice düşün lütfen değerini. Daha söylemek istediğim çok şey var ama işte... Seni çok seviyorum Semiha ❤️🙄😣