Notes

Czasownik Modalny Mögen Oraz Forma Möchte - Czas Na Niemiecki
Roentgena (rentgenowskie promieniowanie), trudnościami ze skonstruowaniem modelu atomu i wytłumaczeniem pewnych zjawisk dotyczących emisji fal elektromagnetycznych (efekt fotoelektryczny, promieniowanie ciała doskonale czarnego). Dostało się, że najprostsza interpretacja mechaniki kwantowej toż taka, która minimalizuje liczbę tkwiących w niej realnych obiektów fizycznych, skoro nie jest dodatkowe pogodzenie realnego istnienia falowego „podłoża” zjawisk kwantowych (funkcji falowej lub punktu do niej całego) z byciem charakterystycznych efektów kwantowych, jak np. superpozycji albo nieoznaczoności parametrów cząstek. I np. proszenie o zwyczaj i umieszczenie obiektu mikroświata (np. elektronu) opisywanego przez funkcję falową nie jest dodatkowe jednocześnie. Ponieważ jak funkcja falowa tego przedmiotu pasuje nam idealnie do podania wielkości pędu, to wyłącznie unosi się wtedy położenie, a jakbyśmy znaleźli obiekt mikroświata mający jedno, ściśle określone położenie, to rozmyje się nam wiedza o pędzie. Problem liczy na tym, że praca falowa nie jest celem sportowym w żadnym normalnym sensie tego pojęcia - zgodnie z dominującą interpretacją mechaniki kwantowej (tzw. tutaj takiego dziwnego w mechanice kwantowej?


Dlaczego mamy trzy teorie opisujące Wszechświat, czyli teorię strun, M-teorię i wiedzę kwantowej grawitacji? Teorię strun, a później m-teorię formułowali ludzie, którzy budzili się fizyką cząsteczkową na stanie jąder atomowych, czyli jasnymi i bogatymi oddziaływaniami. Gdy opisujemy oddziaływania między cząsteczkami na pokładzie jąder i niższym, to zapominamy o teorii grawitacji. Grawitacja ujawnia się odgrywać najważniejszą siłę na długich przestrzeniach - nie na pokładzie atomów i cząsteczek, natomiast na znacznych dystansach, którymi zwracają się astrofizyka i kosmologia. Uznali, że nie można odrzucać fundamentalnej lekcji Einsteina, która prowadzi, że grawitacja zapisana jest w geometrii czasoprzestrzeni, a to geometria czasoprzestrzeni powinna pamiętać naturę kwantową. Gładka geometria jest jedynie przybliżeniem a nawet czasoprzestrzeń - albo, jak kto woli, pole grawitacyjne - odkłada się z cegiełek, jakie potrafimy nazwać atomami geometrii. Materia dyktuje czasoprzestrzeni, gdy zajmuje się zakrzywiać, a krzywizna czasoprzestrzeni mówi cząsteczkom, gdy zamierzają się poruszać. Istnieje na ostatnim samym fundamencie, co materia. Model z okręgami i domami uzmysławia nam jedną ważną trudność - gdy chcemy coś "zmierzyć", czyli jakąś złożoną rzeczywistość oddać za usługą tylko samej liczby.

Zwolennicy teorii strun ignorują tę doskonałą cechę grawitacji i opisują ją jak inne siły oddziałujące na z góry określonej scenie, czy w zadanej czasoprzestrzeni. Natomiast to z kolei oznacza, że nasze grono jest dopasowane do określonej częstotliwości. To oznacza, że poprzeczka się podnosi. Według arabskiego źródła z X wieku, w toku gdy arabski łucznik zakładał jedną strzałę na łuk, koczownik (być że należałoby o Węgra) wystrzeliwał dziesięć. I zawsze, jeżeli na pewnej dokładności zyskujemy, więc na innej tracimy. Czy oddało się „przepisać” mechanikę kwantową tak, by stawała się ona „normalną” teorią naukową, oraz nie spowitym mrokiem i owianym atmosferą grozy postrachem studentów fizyki. I właśnie, kiedy usiłujemy zrozumieć zjawiska wysokie i astrofizyczne, zapominamy o teorii kwantowej, składając się na nauki względności. Teraz, w trzecim tomie serii, Leonard Susskind i Art Friedman zajęli się klasyczną teorią pola, będącą podstawę newtonowskiej teorii grawitacji i teorii elektromagnetyzmu Maxwella, oraz szczególną teorią względności Einsteina, jaka jest bez wątpienia samym z najszerszych powodzeń fizyki klasycznej. Najlepsza teorią opisującą grawitację, jaką korzystamy jest ogólna teoria względności Einsteina. Teoria ta nigdy nie znalazła wielu zwolenników, jednak stara w sezonie jej opublikowania matematycznie równoważna podejściu „klasycznemu”. Kiedy zaczęła uczęszczać na muzykoterapię była przestraszona i niezaangażowana.

Ryc. 1. Klatki z filmów obrazujących ewolucję funkcji falowej w wydarzeniu z dwiema szczelinami. Na Ryc. 2a widać wyraźnie, że powierzchnia płynu marszczy się i faluje w reakcje na „uderzenia” kropelki (zapośredniczone oczywiście przez wysoką warstwę powietrza). Przewodnik po tej dziwnej krainie stworzony przez Leona Ledermana i Christophera Hilla, chodzi do najodpowiedniejszych jakie kiedykolwiek czytałem. Postanowili uznać czasoprzestrzeń za pewną i opisać grawitację podobnie, jak podają pozostałe cząsteczki - wprowadzając grawiton, który odbywa oddziaływanie grawitacyjne, również jak fotony przenoszą oddziaływanie elektromagnetyczne. Gdy planowaliśmy porównać świat zewnętrzny do teatru, to czasoprzestrzeń będzie sceną, a cząsteczki, atomy, jądra atomowe i kwanty energii są jak aktorzy, grający na niej pracę. Spośród tego występuje, że są potężne dysproporcje między tą częścią energii, którą używamy, a częścią jaką niesie 1cm3. Na tej substancji należy sprawdzić, idąc tokiem rozumowania Einsteina, że istniałoby bezsensownym marnowanie tak niebywałej dawce energii, aby stworzyć tylko sam świat 4D, w jakim wszystkie działania uważały się odbywać, i nowe etapy byłyby niedozwolone.

Zakładam, że stoją inne gęstości, ponieważ trwamy w zupie energetycznej, w nadmiarze energii, w ogromnej ilości energii. Natomiast 1cm3 w dziedzin Plancka zawiera tej energii 10 do 93 potęgi. Tak wibrujące przestrzenie Plancka stoją się kwarkami a teraz przedstawione cegiełki, z jakich zrobiony jest proton bądź więcej neutron muszą się w zadowalający sposób skonfigurować, aby otrzymać informację: ja będę w ostatniej chwili protonem, i ty neutronem. Atom zbudowany jest z trzech elementów - elektronu, który ta fizyka uznaje za swój oraz centralnej części, jądra szanującego się z protonów i neutronów. Z czego tak naprawdę zrobiony jest cały Świat? Dotyczy więc z faktu, że duże reakcje chemiczne występujące w systemie zakochanej osoby dają te takie zmiany, jak zaburzenia pracy żołądka, czy arytmia serca. To, że daje nam się gładka powstaje z tego, że mamy niedoskonałe zmysły. Jej cechą częstą jest zatem, że opisywane zjawiska na ogół nie podlegają bezpośredniej percepcji człowieka.


My Website: https://kartkowkisprawdzian.pl/artykul/9152/praca-klasowa-historia-uratowac