Notes

"korkusuzca yaşamak, ağır ağır,fırsat,özgürlük,yardıma muhtaç,çıkmaz sokak,siyah,hassas ,geçmiş,delilik,
Zemheri soğuğu, Öç, Çocuktuk, Dut ağacı, Tepe, Sebepsiz, Günbatımı, Veda, Kardeş, Bilyeler."

Ne zaman gün batmaya başlasa ne zaman dut ağacını görsem geçmiş yıllar geliyor aklıma.Çocuktuk kardeşimle dut ağacının önünde bilyeler oynardık.Hep kazanan ben olduğumdan kardeşim ağlardı sonra benden öç almak beni kovalardı bende o daha fazla yorulmasın diye çıkmaz sokağa girer yakalanmış gibi yapardım.Yaz ayları hep böyle geçerdi ya bilye oynardık ya da dut ağacına çıkardık .Kış aylarında ise tepeye çıkıp kardan adam yapardık sonra ellerimiz soğuktan kıpkırmızı olunca eve dönerdik.Bir gün yine gün batarken eve gidiyorduk orada yardıma muhtaç bir teyze gördük dışarıda zemheri soğuk var kadıncağız tir tir titriyordu.Kardeşimle hemen yanına gittik.Neden bu soğukta dışarıda olduğunu sorduk o da bize evinde yiyecek ve ısıtacak şeyler olmadığını onları belki bulurum diye dışarı çıktığını söyledi. İçimiz parçalandı o anda.Bayramda biriktirdiğimiz harçlıklarımız vardı.Oyuncak alacaktık ama yaşlı kadıncağızın bu halini görünce kardeşimle dayanamadık fırsat bu fırsat gittik yaşlı teyzenin evine yiyecek aldık sonrada dışarıdan odunlar topladık.Bunları gören yaşlı teyzenin gözeleri ışıldadı onun içindeki mutluluk bize huzur verdi.Aslında o gün ilk defa huzur ne demek anlamıştım sonra büyüdük o huzuru aramaya başladık aslında büyüdükçe o huzur ağır ağır kayboldu gitti. Aslında giden sadece huzurumuz değildi özgürlüğümüzde gitti .Çocukluk demek bi bakıma özgürlükte demekti.İstediğini yapar istediğin zaman eve gelirdin istediğin lafı söylerdin çocuktur derler geçerlerdi ama artık öyle değil .Korkusuzca yaşardık neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmeden ama hesapsızca ,saf,temiz,yüreği hassas.. Büyüdük kaybedecek şeylerimiz çoğaldı sınırlarımız oldu hesaplar yapmaya başladık saf,temiz yüreklerimiz yerini siyah ,karanlık bir yüreğe bıraktı.Yaşlandıkça o günleri daha çok hatırlamaya ,özlemeye başladım kardeşim bana erken veda etti. Onun eksikliği var hayatımda deliliklerimizi ,çocukluğumuzu ,paylaşımcılığımızı her şeyimizi özleyerek ve hatırlayarak geçiyor zamanım artık. Ve bunları hatırlarken sebepsizce yüzümde gülümseme beliriyor. Benimde hikayem buydu ve ağır ağır sona yaklaşıyorum yüreğimde özlemle..