Notes

Longinus, dünyaya gelmişti.
Annesi dokumacı babası ise imparatorluk şövalyesiydi. Babasıyla beraber beş ile altı yaşları arasında kılıç talimleri yapardı ve bir süre sonra babası Herold'un kılıç sallama işine çok yatkın birisi olduğunu farketti ve oğluna şövalye ne demek nasıl bir vazife olduğunu anlattı.
Bir yılın ardından Herold babası gibi bir şövalye olmayı aklına koymuştu hatta belkide daha iyisi bunun için eğitim almaya çoktan başlamıştı.
Tam on üç yıl sonra şövalye olmayı başarabilmişti. Fakat Herold'ün bir zaafı vardı annesine çok düşkündü bu zaafı ileride başına dert olacaktı...
Kısa zamanda askeri liderlik yeteneğini göstererek önemli derebeylerinin yanında savaşa giren bir genç oldu.
Savaşların ardından büyük bir önem taşıyan şövalye tarikatıyla tanıştı ve buna katılmak için can atıyordu ama bir engel vardı. Zaafı tarikata girememesi için yeterli bir sebepti, bu yüzden yalana başvurdu ve biricik annesinin barbarlar tarafından katledildiğini söyleyerek
bağlılık için ant içti. On yıl sonra büyük bir savaş patlak verdi, o bölgedeki halkın yenilgiye uğratılması, zorla vaftiz edilmesi, işgal
altında ezilmesi ve ekonomik olarak sömürülmesi ile neticelendi. başlayan bu mücadele çirkin, kanlı, uzayıp giden ve ortak siyasal
örgütlenmesi olmayan ilkel kabilelerin hayatlarını, çiftliklerini, kabilelerinin bağımsızlığını ve
dinlerini batının üstün gücüne karşı umutsuzca savunmak zorunda kaldıkları bir savaşa dönüştü. Herold savaşta ağır bir biçimde yaralanmıştı ve öleceğini düşünüyordu. Tanrı onun henüz ölmesini istememişti. kısa sürede toparladı ve gücü yerine gelir gelmez tarikatan ayrıldı ve evinin yolunu tuttu
fakat onu pek iyi şeyler beklemiyordu. Birkaç gün seyahat etti ve nihayet Evinin olduğu bölgeye gelmişti.
Evinin bahçesine geldiğinde etraftaki eşyalar kırılmış, bahçe kapısı parçalanmıştı. Eve doğru ilerledi ve kapının açık olduğunu farketti ''Anne'' diye seslendi fakat ses yoktu. Bunu birkaç kez tekrarladı fakat hayla ses yoktu.
Korkuyla koşarak içeri girdi ve karşısında kalbini paramparça eden şeyi gördü. Annesi kıyafetlerinden duvara çivilenmişti. Birazcık daha yaklaşınca boğazının kesilmiş olduğunu ve kıyafetlerinin kanlı olduğunu farketti. Yerde kanlardan gülen surata benzer bir şey
çizilmişti. Koşarak dışarı çıkmaya yeltendi fakat sendeleyerek kapının eşiğinde yere yığıldı. Hafifçe doğruldu ve emekleyerek kendini duvara yasladı ve sessizce birkaç gün ağladı ve yas tuttu. Bu olayın peşini bırakmamaya ilk başlarda kararlıydı fakat gün geçtikçe bu hırs azaldı ortada ne kanıt vardı
nede bir tanık. Babasından haberde alamayan Herold, geçimini sağlamak için haraç ve yol kesmeye başlamıştı. Şövalye ve onurlu bir adam olmak artık umurunda değildi Günler günleri kovaladı ve tam yirmi yıl olmuştu. Saçı sakalı ağarmıştı ve artık bir zaafı olmayan haydut olmuştu.
Kampında yiyip içerken Alman bir prensin bu bölgeye geleceği hakkında konuşan haydutlara kulak misafiri olmuştu. Yanlarına gidip''Merhaba dostlar bende katılabilir miyim?'' diye sordu aldığı cevap tabiikide ''evet'' olmuştu. Bu kamptaki haydutlar birbirlerini kollardı
ve her bir üye en yakın dosttan ibaretti. Herold:''İstemeden kulak misafiri oldum sanırsam buralara bir Alman prensi gelecekmiş bunun için size büyük bir yardımım dokunabilir yani planınızı bana da anlatmanızı istiyorum'' dedi. Haydutlar bunu çoktan kabul etmişlerdi.
Plan şuydu; Herold kendini imparator tarafından prensi koruma göreviyle atanan bir şövalye olarak tanıtacak ve onun beraber seyahat edecekti. Gece vakti doğru bir zamanda geri dönüşünde pusu kurualcak ve soyulup esir alınacaktı. Biralarını tokuşturarak sabaha kadar
kahkayla beraber içtiler.