Notes

Soğuk ve korkunç bir geceydi herkes belediye sarayının önünde ellerinde meşaleler ve mumlarla heyecanla derebeyinin karısının doğum yapmasını bekliyordu. Uzun ve sancılı bir doğumun ardından kahverengi saçlı, renkli gözlü bir oğlan çocuğu doğmuştu, doğum haberini alan halk sevinçten dans ediyor ve ziyafet düzenliyordu. Oğlan çocuğunun adını babası, Anatoli olarak koymuştu. Her gülün dikeni vardır derler ya işte Anatoli'de dikenli bir güldü tanrı ona hayat vermişti ama başkasından almıştı annesi doğumdan birkaç dakika sonra huzur içinde yatağında ölmüştü. Anatoli öksüz bir çocuk olarak halk tarafından sevilen bir derebeyinin oğlu olarak dünyaya gözlerini açmıştı. Daha 5 yaşında iken amcası ile tahta kılıçlar ile talim ediyordu amcası ona sürekli "İleride sende benim gibi büyük işler başaracaksın." diyip duruyordu ve Anatoli amcasının bu sözlerine sürekli başını sallıyordu. Anatoli için gençlik yılları paha biçilemezdi, babası Anatoli'yi zengin ve soylu çocuklarının gittiği bir okula göndermişti fakat Anatoli 2 senenin ardından adını bütün köye eşkiya olarak duyurmuştu bile. Anatoli 17 yaşında soylu bir ailenin kızına aşık oldu ve bütün hayatı değişti. Anatoli sessiz bir gece vakti arkadaşlarıyla beraber sevdiği kadının peşinden gitti ve aniden kızın olduğu at arabasına bir saldırı düzenledi. Saldırıda sevdiği kadın hariç herkesi kılıçtan geçirmişti ve kızı esir almıştı. Uzun süren bir yolculuğun ardından Anatoli babasının yanına kaçırdığı kız ile geldi ve durumu açıkladı, babası olan bitenleri duyunca küplere bindi ve Anatoli'ye hakaretler üstüne hakaretler yağdırdı ve sert bir tokat attı. Anatoli'nin babası muhafızlara Anatoli'yi odasına kilitlemerini emretti ve Anatoli'yi kaçırdığı kızın ihtiyaçlarını karşılamak için hademelerine emir verdi. Anatoli aylar sonra odasından çıkarılmış ve toplum tarafından dışlanan birisi haline gelmişti. Yıllar sonra kız ve ailesi Anatoli'nin babasını ziyarete gelmişti bu durumu bilmeyen Anatoli uykusunu kaçıran seslere uyanmış ve gelen seslere doğru yavaş ve sessiz bir şekilde gitmeye başlamıştı. Anatoli babasının olduğu odadan kahkaha seslerinin geldiğini farketti ve babasının birileriyle konuştuğunu gördü. Anatoli tam odaya adımını atacakken babasının karşısında sırtı Anatoli'ye dönük dört kişi gördü bunlardan birisi pembe elbiseli, sarı saçlı, genç ve güzel bir kızdı bu o kızdı Anatoli'un ilk aşkıydı. Anatoli ani bir hareketle kendini geri attı ve konuşulanları dinlemeye başladı Anatoli dinledikçe kahroluyor hayata karşı bütün ümitlerini kaybediyordu. Anatoli artık gitme vaktinin geldiğini anlamıştı ve odasına doğu yola koyulmuştu ama arka odalardan birinde birisi Anatoli'ye seslendi "Orada olduğunu biliyorum buraya gel adi herif." Anatoli bir anda buz kesildi ve istemeyerek olsada denileni yapmıştı ona seslenen babasıydı. Anatoli babasının yanına geldiğinde duyduğu kahkahalar yerini sessizliğe ve fısıltılara bırakmıştı. Anatoli babasının yanında ürkek bir şekilde ayakta duruyordu babası Anatoli'ye "Bana bak adi herif eğer benim oğlum olmasaydın kellen gitmişti bile. Dua et benim oğlumsun." dedi ve bir eliyle Anatoli'un çenesinden tutarak bıyıklı ve orta yaşlı bir adama yüzünü çevirdi ve Anatoli'ye "Bu adamı görüyor musun bu senin kaçırdığın kızın kocası olacak adam kendisi bir prens, eğer amcan gibi olmasaydın bu adam gibi olabilirdin." dedi ve Anatoli'ye sert bir tokat yapıştırdı Anatoli'nin sevdiği kadın dahi herkes sırıtmaya ve kendi aralarında fısıldaşmaya başlamışlardı. Anatoli bu olanların ardından göz yaşlarını tutamadı ve hızlıca odasına doğru yöneldi Anatoli odasına göz yaşlarını silerek giderken sarhoş amcasının onu takip ettiğini gördü ve odasına vardığında kapıyı hızlıca çarparak masada duran hançere yöneldi. Anatoli masasından aldığı hançeri titreyen elleriyle karnına doğru getirdi ve titrek sesiyle "Üzgünüm anne." diyerek hançeri karnına sapladı Anatoli acıyla sızlanarak yatağına yattı ve kıvranmaya başladı. Birkaç dakika sonra Anatoli için çok geç olmadan odasının kapısı aniden açıldı ve elinde şarap bardağı olan sarhoş amcası Anatoli'nin yanına koştu. Anatoli hançeri amcasına doğrultarak titrek sesiyle "Git buradan yoksa öldürürüm seni!" diyerek bağırmıştı Amcası hızlıca kapıyı kapattı ve kilitledi, Anatoli'nin elinde bulunan hançeri alıp odanın bir köşesine doğru fırlattı Anatoli'nin amcası hemen etraftaki malzemeler ile Anatoli'ye müdahalede bulundu. Uzun ve kanlı bir tedaviden sonra Anatoli'nin amcası Anatoli'yi bir yük arabasına koyup karla kaplı tenha bir ormana getirmişti birkaç saat süren yolculuğun ardından birkaç çadır ve bir kamp ateşinin bulunduğu bir yere gelmişlerdi. Anatoli'nin amcası Anatoli'yi yük arabasından bir çadırın içine koyup üzerini yünlerle örtmüştü. Sabah olduğunda Anatoli kısık bir sesle "Öldüm mü?" diyerek derin bir nefes almıştı Anatoli evinde olmadığını farkettiğinde üzerindeki yünleri attı ve çadırdan hızlıca dışarı çıktı. Anatoli onu ölümden kurtaran amcası ile karşılaştı ve amcasına "Hey beni eve götür ihtiyar." diyerek kamp ateşinin yanında duran demir çubuğu eğilerek yerden aldı ve amcasına doğru doğrulttu amcası Anatoli'ye "İstersen önce bir sakin ol genç adam ben amcana karşı böyle mi davranacaksın." dedi ve Anatoli'yi dahada sinirlendirdi Anatoli, amcasına "Sen benim neler yaşadığımı bilmiyorsun, seni öldürüceğim ihtiyar!" diyerek elindeki demir çubukla amcasına saldırdı. Amcası belindeki kılıcını hızlıca kınından çıkarttı ve tek bir darbeyle Anatoli'nin elindeki demir çubuğu düşürmesini sağladı amcası kılıcını Anatoli'nin boğazına hafifçe yasladı ve Anatoli'ye yaklaşarak "Neler yaşadığını bilmiyorum ama çok ortak noktamız olduğu kesin." diye fısıldadı Anatoli hızlıca onaylar manasında kafasını salladı ve amcası kılıcını Anatoli'nin boğazından çekti, Anatoli amcasına "Şimdi ne yapacağız ikimizin de kaybolduğunu anlamışlardır." diyerek kamp ateşinin yanına çömeldi ve yerden aldığı kuru bir dalla ateşle oynamaya başladı, amcası Anatoli'ye çadırdan aldığı bir kılıcı uzattı ve Anatoli'ye "Ne yapacağımı öğrenmek istiyorsan benimle gel delikanlı." diyerek yük arabasını çeken atın üzerine bindi ve eliyle Anatoli'ye yük arabasına binmesini söyledi. Uzun bir yolculuğun ardından prensinin ve soylu kızın düğününün yapıldığı kiliseye gelen Anatoli'nin amcası ve Anatoli gizlice düğüne sızmışlardı. Sessiz bir şekilde nöbetçileri boğarak ve boğazlarını keserek soylu kızın ve prensinin kaldığı çadırlara ulaşmışlardı Anatoli "Kızı ben hallederim." diyerek soylu kızın çadırına doğru gizlice ilerlemişti fakat yolda hiç ummadığı birisi ile karşılaşmıştı babası... Anatoli babasıyla göz göze geldi ve kılıcını babasının karnına saplayarak kendine çekti Anatoli babasına "Sen benim babam değilsin." diyerek kılıcı babasının karnından çıkarttı ve babasının son sözlerini duymak için onu yavaşça karla kaplı otların üzerine yatırdı babası Anatoli'ye "O piç amcana uyarak çok hata ettin evlat." diyerek hayata gözlerini yumdu Anatoli sirkenerek kızın olduğu çadıra girdi ve bir sefer daha soylu kız hariç çadırda bulunan herkesi kılıçtan geçirmişti ve kıza "Eğer benim olamayacaksan kimsenin olamayacaksın!" diyerek kızı vahşice öldürmüştü. Anatoli çadırda bir tabureye oturarak kılıcınındaki kanları kızın elbisesi ile siliyordu, birkaç saat sonra çadıra amcası altın dolu bir sandık ile dönmüştü ve Anatoli'ye üç kese altın fırlatarak "Dünyama hoş geldin evlat." diyerek çadırın önünde bulunan kırma bozkır atına ganimetleri yerleştirerek birlikte yola koyuldular. Seneler geçti Anatoli büyüdü ve tecrübe kazandı amcası ise yaşlanarak gücünden bitkin düştü fakat değişmeyen tek bir şey vardı Anatoli'nin kadın ve para açlığı amcasının ise şarap ve para açlığıydı.