Notes

Dogmatik Bir Aşka Saldırı

Beyefendiler ve hanımefendiler, acı içerisinde kabuk bağlamış bir yarayı açan kuzgunun musibet ettiği bir adamın yazdığı "hastalıklı" yazılara vereceğiniz tepki ne olurdu? Gerçeklerinizi çarpıttığı için ona sinirlenir miydiniz yoksa acı doğrulara karşı boynunuzu nazikçe ve umutsuzca eğer miydiniz? Üzgünüm, açık konuşmuyorum beyefendiler/hanımefendiler. Şöyle demek daha doğru olur: Hastalıklı bir adam sizin gerçeklerinize fettanlık ve veba dolu zırvalıklar dese ne hissederdiniz? Size soruyorum baylar ve bayanlar, size soruyorum ama cevabı ben vereceğim: Gerçeğime sapladığı çığlıklarla ve feryatlarla dolu kara kuzgunu çıkarır ve onu hak ettiği yere, onun gerçek dediği anlamsızlıklar bütününe çakardım.

Daha gerçeği bile göremeyen ve elleri hakikat ışığıyla hitopermi geçirmişçesine titreyen birinin benim bulmak için habis uçurumlar ve yıldızsız gökyüzlerinde dolaştığım değerlerime hakaret etmesine nasıl sessiz kalabilirim?
Hiç acı dolu gözyaşları akıtan çeşmelerden içmemiş biri, ne hakla olur da benim feryatlarımı karanlığa boğmaya çalışıyor? "Aşk" imiş. Üreme amacı doğdurtan bir salgıdan ibaretmiş.Aşk öyle bir şeymiş ki sizi bir serseriye, fahişeye ve daha nice bayağı insana aşık edebilirmiş; sizi karanlığa boğar, "faniliğe" sürükler, korkudan titremenize ve her erdemi küçümsemenize yol açarmış. En büyük yalan imiş onun için. Dünyaları yok etmenize yol açar ve en umutsuz kabuslara bile göğüs germenizi sağlayacak aptalca bir umut yüklermiş size. Ve biliyor musunuz beyler ve bayanlar, ona rağmen aşk gerçekmiş!

Böyle yüce ve aydın bir insanın aklını eleştirmeden önce size soruyorum beyler ve bayanlar: Sizce böyle bir adam en büyük aşkı kalbinde taşısa da o kıvılcımı kendisi yakabilecek irade ve cesarete sahip midir? Benim cevabım "evet" olur. Böyle hastalıklı, umutsuz ve bir o kadar da kendini kandıran biri bile olsa yine de aşka karşı en sağlam değer kavramını ayakta tutabilecek güce sahip değildir. Bilirsiniz, karanlığa bakarsanız karanlık da size bakar. Bu, ünlü düşünür Nietzsche tarafından söylenen bir sözdür. Siz bu karanlıkta ne kadar kalırsanız o kadar batarsınız, sizi kendine tutsak eder. Bu adam, Nietzsche tarafından söylenen söze o kadar bağlı kalmış ki karanlık en ufak parçalara ayrılana ve hatta yok olana kadar halen o karanlığa bakacağını düşünüyor. Bu kadar kalıplaşmış yargılara bağlanmış biri size ne hakla çıkıp "Yargılarınızı bırakın, bu sizin çözümünüzdür." diyebiliyor? Cevabı belli: Kendisiyle çelişmeye adeta aşık bir adamdır kendisi. Başkalarına vaaz veren ama hiçbir ilahiyata uymayan Ortaçağ'dan kalma bir kilise papazıdır o. Konuşur ve konuşur, yargılar da yargılar. Bunu ne doğruyu savunmak için ne de insanların iyiliğini istediği için yapar. O sadece körü körüne bağlandığını ve büyük bir yanılgı olduğunu bildiği gerçeklerine inanan aklını tatmin etmek için yapar. Onun bu isteği sadece "Dünyada buna inanan bu kadar insan varken ben yanılıyor olamam." demek içindir. Görüyor musunuz, ne kadar büyük bir yanılgı içerisindedir kendisi! O her ne kadar bilmese veya bilip de inkar etmesine rağmen hakikatlar hep azınlıklardan çıkmıştır. Korkutucu derecede gerçekçi olan hayalperestlerdir hakikatlerin asıl sahipleri, daha ışığıyla titreyip korkakça kaçınan hastalıklı bir adam değil. Ben burada söylemek istiyorum ki bu kişi delicesine aşık olmuştur ve kötü giden işlerin hepsinde başkalarının ufak da olsa bir parmağını arıyordur. Bunları size kendisi de söylüyor baylar ve bayanlar, kendisi tarif ettiği hakikatin peşinden gidecek kadar dürüst değildir.

"Peki ya başından beridir eleştirdiğimiz hastalıklı adamın 'aşk'ı gerçek değilse o zaman aşk nedir?" Bunu soracağınızı düşünüyordum beyler ve bayanlar. Onun da aşırı derece bağlandığı kendi kendine konuşma huyuna bilhassa ben de sahibim lakin benim cümlelerim onun ifade ettiği gibi boşluk bırakılmamış duvarlar değil; zarif, hassas ve kibar portelerin yanına ayrılmış boşluklara sahiptir. Benim cümlelerime istediğiniz soruları sorabilir ve birçoğunun cevabını alabilirsiniz, bunun tadını çıkarın. Konuya dönecek olursak aşk, herkese göre özel ve bilinmez bir kavramdır. "Kavram" diyorum çünkü bazıları bunun duygu olduğuna, bazıları ise duygu olmadığına inanmazlar. Beyler ve bayanlar, aşk benim için her şeyi bilen bir tiyatrocunun yapabileceği sayısız jestlerden her biridir. O kadar sonsuzdur ki en kaba haraketler bile onunla zarif bir hanımefendinin gülüşüne dönüşebilir ve yine o jest, en kibar ve sevimli şeylerle sizin hayatınızı adeta cehenneme çevirebilir. Aşık olduğunuz kişinin gülücüğünde mutluluğu değil, kıskançlığı ararsınız; ağlayışında üzüntüsünü değil size verdiği değeri görürsünüz. Bu yüzden aşk, bir nevi hayatı yorumlamanın ta kendisidir. Her şeyden yan anlamlar çıkartıp onları ana fikirden daha önemli kılabilmektir aşk. İsteyeni üzüntüden kahkahaya boğar, isteyeni mutluluktan ağlatır. Onunla yapabilecekleriniz sınırsızdır beyler ve bayanlar. Hiçbir kavram onunla denk olamaz neticesinde. Aşık olduğunuz kişi size kibar davrandığında "Acaba benden kurtulmak mı istiyor?" diye düşündürtür ve sizi olayların dışına atmak istediğinde "Beni çok önemsiyor ve korumak istiyor." diye düşünebilirsiniz onun sayesinde. Öyleyse nedir bu aşka saldırı? Her kötülüğü ve yanlışı üretenler sizlersiniz, beyler ve bayanlar. Aşk, hiçbir zaman istenmeyeni vermez. Eğer sizdeki umut tükenmeye ve her şeyi yıkma isteği doğmaya başlamışsa olanlar için aşkı değil, doyumsuzluğunuzu sorumlu tutun. Bir sihir yapın kendinize. Aşkı kendiniz için kullanın. Kırıldığınızda onu kullanıp en küçük ve iyi değeri büyütüp ona inanın. Aşka yaklaşmak mümkün değildir belki ama onu atmak yaklaşmak kadar imkansızdır.


Öyleyse bu kadar beyler ve bayanlar. Hastalıklı bir adam sizin gerçeğinizi eleştirirse gerçeği kendisinin görmesini sağlayın. Eninde sonunda titremeyi kesip hakikati isteyecektir. Ben size öğüt veremem ama veriyorum. Çünkü amacım hiçbir zaman size doğruyu göstermek olmadı beyefendiler ve hanımefendiler. Ben sadece hepimizin inandığı o kavramı habis ve acı feryatlara boğmaya çalışanlara karşı umarsızca konuşuyorum. Size iyi günler dilerim.