Notes

Bir sene oldu bile bak, seni son görüşümün üzerinden 12 koca ay geçti. Bu 12 ayı nasıl geçirdiğimi, çektiğim ızdırabı bir Allah biliyor bir de ben. Geceleri nasıl sabahlara kadar düşünmekten uyuyamadığımı, sessiz sessiz ağladığımı, göğsüme saplanıp ta gitmeyen o hissi, neden? Diye isyan ettiğim o günleri, hepsini bir o biliyor bir de ben. Hâlâ seni son kez gördüğüm o gündeyim ben. Bana son kez görüşürüz dediğin o andayım. 12 Şubat 2019'da kaldım, ben o gün yarım kaldım. Kendime hedef koydum, bir seneyi tamamlayacaktım, en azından bir sene dolana kadar bekleyecektim seni. Bekledim, bir sene doldu. Gelmeyeceğini, asla dönmeyeceğini bile bile bekledim seni. Sen yaşadın bu seneyi, gezdin, eğlendin, güldün hatta gülme döngüleri falan oluşturdun. Benim sabahlara kadar uyuyamadığım, gözümden akan damlaların yastığı ıslattığı o gecelerde, sen bir kaç saniye içinde uykuya daldın. Aklının ucuna bile gelmedim senin, nasıl olsa çıkartıp atmıştın beni hayatından, mutluydun. Belki unuttum sandın, bitti gitti sandın, ama bitmedi, bitmez, geçmez. Seni unutmamın sadece iki yolu var demiştim ve bu iki yol hâlâ geçerli. Saniye saniye aklımdaydı anılarımız, bakışların, sesin. Bizi biz yapan, senin varlığına ait şeyler bir anda hayatımdan gidince, aldığım nefesi bile öylesine alıyor gibi hissettim 12 ay boyunca. Yaşadım işte 12 ay, yaşamak dersen adına. Sürekli rüyalarımdaydın, bana iyi davranıyordun orada, hatta bazen gülüyordun benimle eskisi gibi, ellerimi tuttuğun da oldu, bazen de utanıpta o tatlı tatlı gözlerini kaçırmalarını yaşadım tekrar. Bana kızgınken suratını astığın o sinirli ama dışarıdan bir o kadar da sevimli halini bile gördüm. Uyanır uyanmaz senin olduğun rüyalarımı tarih atıp olayları anlatarak yazdım. Yoksa silinip gidiyor akıldan, artık seninle tek anılarım onlardı ve hafızamdan silinip gitmesini istemezdim. Sanırım bu bir insanın, hasret acısı ile batabileceği en dip nokta ve sanırım sen bu çaresizliği asla anlayamayacaksın. Artık zaman doldu, aylar oldu seni göremeyeli ve ben bu ayların senelere dönüşmesine izin vermeyeceğim. Sana veda etmeden, yüzünü son kez görmeden hiç bir yere gitmeyeceğimi söylemiştim. Şimdiye kadar yaşamamın sebebi de buydu zaten. Ama vazgeçtim, artık seni görmeden sana veda etmeden de gidebilirim ve bu konuda seçimi sana bırakıyorum. Aslında sen hep takibimdeydin, eğer isteseydim karşına da çıkabilirdim. Bunu çok düşündüm ve yapmadım. Çünkü sana zarar veririm diye korkacaktın benden, seni deliler gibi seven, senin saçının teline kıyamayacak olan bu adamdan korkacaktın. Psikopatmışım ya ben, takıntılıymışım ya, zarar verirmişim sana, delirip bişey yaparmışım. Ben ne psikopatlar gördüm, her şeye sebepsiz yere zarar verir onlar, peki sen benim neye, kime zarar verdiğimi gördün de benim öyle olduğumu düşündün, bu kadar kolay mı Deniz, bir insanı bununla damgalamak? Sadece artık dayanamadığım, acılarımdan kurtulmak için defolup gitmek istediğim ve sana veda ederek gitmek istediğim için mi beni öyle ilan ettin yoksa? Beni hayatında hiçbir şekilde istemediğini, benden herhangi bir mesaj, haber herhangi bir şey almak istemediğini, sanki hiç yokmuş gibi, hayatına hiç girmemiş gibi olmamı istediğini biliyorum ve bu istediğin olacak, tamamen kurtulacaksın benden. Ama hayatta tek bir amacım kaldı, o da şu dünya gözü ile seni son bir kez görmek ve seninle vedalaşmak, Bana bir veda borcun var Deniz. Bunun için sana son bir çağrım var. Nasıl, ne şekilde ve nerede istersen, hepsi sana kalmış, gitmeden seni son bir kez bu dünya gözü ile görmek istiyorum. Seninle vedalaşmadan gitmek istemiyorum, sonra benden tamamen kurtulacaksın zaten, ben kesinlikle senden bana dönmeni falan istemeyeceğim, benden böyle tiksinen, nefret eden ve kurtulmak için her yolu deneyen, hatta araya başka erkek sokan bir kişiyi döndürmek için çabalamam zaten. Sende beni ikna etmeye çalışmayacaksın ama. Zaten çalışmazsın, nede olsa benden kurtulmak istiyorsun. Sadece hayatında olmamam yeterli senin için, yaşıyor ya da ölmüş olmam pek bir şey ifade etmiyor biliyorum, ben yine her ihtimale karşı söyleyeyim dedim. Beni böyle bir sona sürükleyen şey tam da burası zaten, en büyük acılarımın sebebi burası. O kalbinin, mevzu bahis ben olunca, kan pompalamaktan başka hiç bir işlevi olmayan bir kas yığınına dönüşmesi. Bana karşı içinde bir değerin kırıntısı bile yokmuş ya, bu his beni yedi bitirdi. Bu mesajı gördüğünden itibaren iki günün var Deniz, iki gün içinde bana olumlu ya da olumsuz bir cevap vermeni bekleyeceğim, eğer yanıtsız bırakırsan olumsuz cevap verdin sayacağım. Seni görmeden gitmeyeceğimi söylemiştim ama iki günün sonunda senden olumsuz bir karşılık alırsam eğer, nasip değilmiş diyeceğim, kaderimde seni son kez görmek yokmuş diyeceğim, kavuşmamız mahşerde olacakmış diyeceğim ve hayatımı sonlandıracağım. Ben sana gideceğim aslında, belki bunun yüzünden kötü olan tarafa giderim Allah bilir, ama bilirsin bizler için ebedi değil cehennem ateşi. Eninde sonunda iyi olan tarafa geçeceğim bende. Cennetteki kullarına her istediğini verirmiş ya yaratan, ben oradan içeri girer girmez seni isteyeceğim ondan. Sende beni seveceksin orada. Böyle acı çekmeyeceğim. Sonsuza dek yanımda olacaksın, sana sarılabileceğim, saçlarını okşayabileceğim, gözlerine doya doya bakabileceğim orada. Sana kavuşmaya gideceğim ben. Zaten bu dünyada geçirdiğim her saniye acı çekiyorum ben. Hele ki birde benim gibi, ufacık şeylere bile büyük anlamlar yükleyen birisi olunca durumun tarifi çok daha zorlaşıyor. Bazen bir şarkı, bir film ya da bir nesne, eşya. Belki bir yer veya bir tarih, hatta bazen bir koku. Hepsinden senden bir pay çıkıveriyor. Sevimli bir köpek görüyorum bazen veya herhangi bir hayvan, mesela ağaç dalında bir sincap gördüm geçenlerde, ve ilk aklımdan geçirdiğim şu oldu, Deniz bunu görseydi ne kadar hoşuna giderdi. Sonra komik bir video görüyorum bazen, veya başka bir şey. Gülemiyorum, aklıma yine sen düşüyorsun. O gülüşün geliyor aklıma, hasret kaldığım o gülüşün. Deniz olsa ne kadar gülerdi buna diye düşünüyorum, keşke eskisi gibi bir şekilde sana ulaştırıp, yüzünü güldürme imkanım olsa diyorum içimden. Ama yok, asla yok sanki ölmüşsün de sana hiçbir şekilde ulaşma imkanım yok, ölmüş gibi yoksun işte. Bazen alıyorum telefonu ve seninle yaptğımız o WhatsApp ve SMS konuşmalarını en baştan okuyorum. İlk başlarda her şey çok güzel, hatta yüzümde istemsiz bir tebessüm oluştuğu bile oluyor. Ama ilerledikçe o tebessüm yerini gözyaşlarına bırakıyor. Evet Deniz, senin aylar öncesinde çoktan sildiğin o konuşmaları, ben defalarca kez tekrar tekrar okudum. O hiç bir şey gözükmeyen profil resmine boş boş baktım dakikalarca. Bir mucize olsun Allah'ım birden açıversin Deniz şu engeli bir şey söylesin diye geçirdim hep içimden. Artık bıktım, çok yoruldum. İki gün boyunca iyice düşün, iyi düşün çünkü ben bundan sonrasında yokum ve ileride keşke demeyeceğin bir cevap ver. Olumlu cevap vermen bir şeyi değiştirmeyecek sadece seninle vedalaşıp seni son kez gördükten sonra gitmiş olacağım. Bu dünyanın bana göre bir yer olmadığı gerçeğini çok iyi öğrettin bana. Benim gibi gerçekten kalbi ile sevenler hiçbir zaman değer görmüyormuş burada. Hep itiliyormuş, harcanıyormuş. Bu dünyada birisine değer verdiğini hissettirirsen, seni çok basit görüyormuş, vazgeçilmez olduğunu hissettirirsen ise ilk senden vazgeçiyormuş. Sen benim vazgeçilmezimdin, ve ilk benden vazgeçtin. Eğer bende diğerleri gibi ömürlük değilde tek gecelik sevseydim, belki o zaman değer görürdüm şu hayatta. Özür dilerim senden, seni sevdiğim için sana değer verdiğim için özür dilerim. Maalesef aşık olacağımız kişiyi seçemiyoruz, yoksa beni hiç sevmeyen, hatta nefret eden, insan yerine bile koymayan birisini sevmezdim. Ben sana bir insanın bir insana verebileceği en değerli şeyi, gönlümü verdim. Seni kalbimin en güzel yerine ve hayatımın merkezine koydum, ama sen bana hayatının kıyısında köşesinde bir yer bile vermedin. Oysa ki sadece beklemek istemiştim ben seni, sadece beklemek. Belki bu mesajı attığım için beni polise, savcılığa falan verirsin. Bunu yapacaksan eğer, durma yap. Zaten cansız bir bedene hiçbir şey yapamazlar. Ben seni sevmekten başka hiçbir şey de yapmadım zaten. Eğer yaşarsam her şey daha kötü olacak, acılarım katlanarak artacak, biliyorum. Seni bir başkası ile göreceğim, sonra belki hayatını başkası ile birleştirdiğini göreceğim, bir başkasından çocukların olacak belki. Benim seninle kurduğum hayalleri sen başka birisi ile yaşayacaksın. Ben bunları görmek istemiyorum, bu acıları da yaşamadan kapanmalı gözlerim. Hiç bir şey beni heyecanlandırmıyor artık, yüzümü güldürmüyor. İnsan huzuru olmadan yaşayamıyor ve huzurum yok. Yaşamaya değer bir hayatım da.