Notes

https://traversingtradition.com/2020/05/23/islamic-studies-academics-must-know-arabic/amp/?__twitter_impression=true
İslamic Studies Academics Must Know Arabic

İslam araştırmacıları son zamanlarda sosyal medyayı kendi alanlarının belirli bazı yönlerini eleştirmek için kullanmaya başladılar. Başlıca eleştirilerinden biri (tivit1) bu akademisyenlerin sıklıkla çeşitli teorileri İslama yansıtmaları –İslam’ı adeta kendi tasavvurlarını yansıtacak bir perde olarak ele almaları- ancak bunu yaparken de niçin böyle bir yöntem takip ettiklerine dair sağlam bir gerekçe ortaya koymamalarıdır.Her ne kadar bahse konu bu değerlendirme ironik bir ı şekilde Schuonian Perennialism’ı İslama yamayarak aynı tuzağa düşen bir akademisyenden gelse de geçerliliğini koruyan yerinde bir değerlendirmedir. Bu tartışma, teori (bahusus postmodern teoriler) ve onun faydası üzerinde odaklandığı için bizim bu yazıdaki kapsamımızı aşmaktadır.

Diğer bir esaslı eleştiri birçok İslamiyat araştırmacısının İslami metinlerle sağlam bir bağ kurmasını sağlayacak olan nitelikli bir dil becerisinden yoksun olmaları yönündedir.Buna cevap sadedinde (tivit2) bir İslamiyatçı gayet acınacak bir şekilde cinsiyetçiliik ırkçılık,sınıfçılık suçlamaları içeren ve İslam külliyatından da bihaber oluşunu gösterir mahiyette bir beyanda bulundu

Ben birden fazla üniversitede akademik düzeyde islami eğitimler aldım ve çalışmalara katıldım. Bu süre içerisinde arap dili profesörlerinin yeterliliklerine dair şüphe ve eleştirilere sahip oldum fakat elbette arap dili ile girilen ilişkinin problemden azade olacağı kanaatinde değilim, böyle düşünmüyorum. Hocalarım bir ibareyi okuduklarında yanlış çevirilerini ve yanlış okumalarını (irablandırmalarını) düzeltmek için uzun günler geçirdim. Büyük bir şaşkınlık içerisinde kaldım.Nasıl olur da İslami geleneğin uzmanı oldukları söylenen üniversiteler bu geleneğin temel dilinde dahi bu kadar beceriksiz profesörlere sahip bulunmaktadır?

Bir akademisyen islami çalışmaların klasik arapça bilgisi öncülü ile sınırlandırılmasının bu alanı daha çok beyaz, erkek ve iktidar alanı kılacağını iddia edebildi. Bu ifade cahilce bir faraziye ve baştan aşağıya problemlerle dolu ancak ben sadace bir tanesini vurgulayacağım. Bu ifadenin doğru olduğunu varsayarsak, görünüyor ki burada kalite ve standartları da aşan bir biçimde üstü kapalı bir önceliklendirme mevcut. Eğer algılandığı gibi bir kısıtlama varsa klasik Arapçaya erişim hakkında, burada hedeflenmesi gereken onu gereksiz bir yeterlilik olarak görüp feragat etmek yerine onu kullanma ve erişme seviyesini geliştirmek olmalıdır.Beklenildiği üzere kimlik politikalarının ve linç kültürünün taraftarları bunu kafalarına sokamadıkları görünüyor. Akademi baştan aşağıya, kendi problemlerinin yanına yaklaşamamak ile vasıflanmış bir haldedir. Sorun bir ırk yahut cinsiyet sorunu değildir, sorun bir kalite sorunudur. Bunun ile ilgili söylenecek daha çok şey var ancak diğer sorular mevcudiyetini koruyor ve onlarla devam edeceğiz.

Antiırkçılık bayrağını sağa sola savuran bu kadının islami çalışmalara olan yaklaşımı diğer alanlardaki tipik beyaz oryantalist tutumu birebir yansıtmıyor mu? Coleman Barks, Mevlana Celaleddin Rumi Hzlerinin şiirlerini Farsça’dan miskale zerre behresi ve hiçbir dil zevki olmadan çevirmişti. Böylelikle Batılıların elinde Mevlananın dahi reddedeceği fikirleri İslama yamamaya hazır ilahiyatçılar hazır edilmiş oldu. Mevlana Celaleddin-i Rumi hakkında pekçok eser yazıldığı doğrudur ancak eserin özü Farsçadır. Mevlanayı anlama ve onunla etkileşime girme yolunda Farsça bilmenin gerekliliğini yok saymak, bu gerekliliği ortadan kaldırmak, Farsça konuşan, Mevlana’ya bir islami figür olarak önem veren ve zahiren bir akademik bütünlüğe sahip herkes için tiksinti vericidir ve adeta bir hakarettir.

İşte bu bu rotanın aynısını İslami çalışmalarda Arapçanın yeri için de önermek benim kutsallarıma, arapça konuşanlara ve geleneksel İslami çalışmalar yürüten Müslüman öğrencilere aynı hakareti etmekle eş değerdir.

Birçok İslami metnin Farsça, Urduca ve Türkçe olduğu argümanı öne sürülse bile bu argüman bu problemi çözmemiz için hiçbir geçerliliğe sahip değildir. İslami gelenekteki tüm metinlere doğrudan yahut dolaylı olarak kaynaklık eden ve onları bilgisel olarak besleyen öz metin Kuranı Kerimdir. Kuranı Kerim Arapçadır ve bir kimse üst düzey bir Arapçaya sahip olmadan asla onu kavrayamayacaktır. Hiçbir çeviri Müslümanlar tarafından Kuran’ı Kerim sayılmaz. Bir ademisyen Şekspiri çevirisinden değil, kendi yazıldığı erken dönem İngilizcesi ile okumamış birini Şekspir edebiyatının otoritesi olarak asla kabul etmeyecekken neden herhangi bir kimse sadece ve sadece Arapça olan Kuranı Kerim’i hiç okumamış birini açık bir İslami otorite olarak kabul edip dikkate alsın ki ?
---
Birinci tivitin linki : https://twitter.com/CKDagli/status/1263179805903781889?s=20
İkinci tivitin linki: https://twitter.com/krw18/status/1263550123772121093?s=20
Bu hususta Elmalılı Hamdi Yazır Efendi’nin tefsirinin Mukaddimesinde, sayfa 15’te yaptığı faydalı izahatı ve İngilizce çevirisini de aşağıya ekliyorum.
“Hak Dini Kur’ân Dili” adlı tefsirin yazarı Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, tefsirinin 15. sayfasında şöyle demiş:

“Kur’ân’dan bahsetmek isteyenler, onu hiç olmazsa harekesiz olarak yüzünden okuyabilmelidir. Maamafih öyle kimseler görüyoruz ki, Kur’ân’ı harekesiz olarak şöyle dursun harekesiyle bile dürüst okuyamadığı hâlde onun ahkâm ve maanîsinden ictihâda kalkışıyor. Öylelerini görüyoruz ki, Kur’ân’ı anlamıyor ve tefsirlere, müfessirlerin te’villeri karışmıştır diye onları da kaale almak istemiyor da eline geçirdiği tercümeleri okumakla Kur’ân’ı tetkik etmiş olacağını iddia ediyor. Düşünmüyor ki, okuduğu tercümeye âlim müfessirlerin te’vili değilse, câhil mütercimin re’yi ve te’vili, hatası, noksanı karışmıştır.”
---
Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, the author of the tafsir “The Truth [God]'s Religion Quran's Language”, said that on page 15 of the tafsir:

“The people who want to talk about the Qur'an have to read it without of vowel point (harakah) at least. However, we encounter people unfortunately, even if they cannot read the Quran properly, they tries to take jurisprudence from judgments of ayats . We see that they do not understand the Qur'an but they claim that they will have examined the Qur'an by reading the translations they have received. Also they do not want to take seriously the tafsir, because they claim that personal opinions of the mufassirs are confused to tafsirs in. These people not being able to think that if the tafsir they read is not the gloss (ta'vil) of the master mufassir, it has been mixed with the ignorant, ineligible translator's mistake, lack and the defect.