Notes

Metindeki imlâya dâ'ir açıklama:

*Eski yazıda kalın sesli okunan ق (kaf) harfini temsîlen "q" harfi kullanılmışdır.
*Eski yazıda ince sesli okunan ك (kâf/kef) harfini temsîlen "k" harfi kullanılmışdır.
*Eski yazıda durarak, sessiz veyâhud bir vokali uzatarak okunan ع (ayn) harfini temsîlen kesme işâreti (') kullanılmışdır. Fakat bu metinde bir vokali uzatmak için kullanılmamışdır.
*Türk diline has bir ses olan, fakat İstanbul lehcesinde telâffuz edilmeyen, genizsi "n" sesini temsîlen "ñ" harfi kullanılmışdır. / Başka metinlerde bu sesi temsîlen "ng" imlâsıyle karşılaşmak da mümkündür.


Ek bilgiler:

** ق harfinin kalın oluşu sebebiyle yanına gelen uzatmalı vokaller de kalın telâffuz edilir.

**kelimelerden ayrı bir şekilde yazılan u/ü harfi 've' demektir. eski yazıda و harfinin v/o/ö/u/ü seslerini temsîl edişi sâyesinde böyle farklı telâffuzlar mümkün olabilmişdir.




Lügatçe:

Zîr (زیر): Alt. alt taraf. aşağı taraf

Âftâb (ﺁﻓﺘﺎﺏ): Güneş. mecâzen güzel yüze, güzel yüzlü sevgiliye denir.

Sinn (ﺳﻦّ): Doğumdan îtibâren geçen zaman, yaş. Hayâtın safhası yâhud safahâtı.

Rüşd (ﺭﺷﺪ): Doğru yolu bulma, o yolda gitme. Bülûğa erme, erginlik.

Tulû (ﻃﻠﻮﻉ): (Gök cisimleri için) doğma, doğuş. Mecâzen her hangi bir şey için meydâna çıkma veyâhud doğma hâdisesi.

Qâri'î (قارئى): Kırâ'at eden, okuyucu. /Aynı tabi'î kelimesinin alternatif telâffuzu gibi qârî (ﻗﺎﺭﻯ) diye de okunabilir.

Garâbet (ﻏﺮﺍﺑﺖ): Gariplik.

Te'accüb (ﺗﻌﺠّﺐ): ('aceb/acaba ve 'acâ'ib ile aynı köktendir) şaşma, hayret etme.

Mûcib (ﻣﻮﺟﺐ): (îcâb ile aynı köktendir) gerektiren. gerek.

Nev' (ﻧﻮﻉ): cins, tür...

Benî (ﺑﻨﻰ): ibn (oğul) kelimesinin çokluk hâli, yâni oğullar.

Sabî (ﺻﺒﻰ): ergenlik çağına gelmemiş erkek çocuk.

Bâliğ (ﺑﺎﻟﻎ): bülûğa ermiş, ergin.

Gabî (ﻏﺒﻰ): gabâvet (kalın kafalılık) kelimesinden, kalın kafalı, bön, ahmak.

Hâlî (ﺧﺎﻟﻰ): boş. tenha, ıssız, ayrı.

Nev (ﻧﻮ): yeni. / İngilizce ile aynı dil âilesinin mensûbu olan farscadaki nev ile ingilizcedeki new aynıdır.

Resîde (ﺭﺳﻴﺪﻩ): (farsca resîden (رﺳﻴدن) 'erişmek, yetişmek' fi'ilinden gelir) yetişmiş.

Galeyân (ﻏﻠﻴﺎﻥ): Kaynama. Mecâzen coşkunluk, taşkınlık vs.

Hüs(ü)n (ﺣﺴﻦ): Güzellik. Güzel, iyi.

Kerde (ﻛﺮﺩﻩ): (aynı resîde kelimesi gibi farscadaki kerden (کردن) 'etmek' fi'ilinden gelir) etmiş.

Hassa (ﺧﺎﺻّﻪ): (Husûsiyyet ile aynı köktendir) Bir şeye mahsus olan, keyfiyyet.

Cümle (ﺟﻤﻠﻪ): bütün, tamlık. /Bi'l-cümle: tamâmiyle, eksiksizce, hepsiyle.

Müsâvât (ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ): (seviyye ile aynı kökden gelir) Aynı seviyede olma, denklik. / Ayrıca bkz: Müsâvî (denk)

Taksîm (ﺗﻘﺴﻴﻢ): (kısım ile aynın kökden gelir) Bölme, bölüştürme, pay etme.

Hil(i)m (ﺣﻠﻢ): Yumuşak huyluluk, hiddet ve öfkenin zıddı.

Fazîlet (ﻓﻀﻴﻠﺖ): Dürüstlük, iffet, nâmus, merhamet, alçak gönüllülük, yiğitlik, sadâkat, adâlet, kerem ve ihsan gibi ahlâkî meziyetlerin hepsine birden verilen isim, erdem.

Rah(i)m (ﺭﺣﻢ): (rahmet ile aynı kökden gelir) Merhamet, acıma. / Rahîm (ﺭﺣﻴﻢ, şefkatli, merhametli) kelimesinden farklıdır.

Hayâ (ﺣﻴﺎﺀ): Utanma, utanç. Ar, nâmus, edep.

Kuvve(t) (ﻗﻮّﻩ): Kuvvet. Tasavvurda, planda, düşüncede olup henüz gerçekleşmemiş olma hâli.

Câlib (ﺟﺎﻟﺐ): Celb/cezb eden, üzerine çeken. / Celb ve cezb bir birinin alternatifi olduğu gibi câzib ve câlib de bir birine alternatif olur. Câlibe ise kelimenin mü'ennes (feminine) hâlidir. Terkîb-i fârisî qâidelerine göre 'kuvvet' mü'ennes olduğu içün 'câlib' kelimesi de mü'ennes hâle geçer.

Şöhre(t) (شهره): Tanınma vs.

Âfâk (ﺁﻓﺎﻕ): Ufuklar. / Mecâzen 'uzak' kast edilmiş.

Mebnî (ﻣﺒﻨﻰ): Binâ edilmiş. Dayandırılmış, müstenid (istinâd edilmiş).

Sâ'ir (ﺳﺎﺋﺮ): Seyr eden, hareketli, yürüyen.