Notes

Doğa bir şekilde elinden alınıp ailesine teslim edilince Ediz, Uygar'ın desteğiyle Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Hastanesine yatar. Tedavi olmaya başlar (Gerçi hasta değil ama neysi -.-) Doğa iyice kabuğuna çekilmiştir. Artık annesiyle bile iki laf etmez olmuş, babası ve Atalay'ın yüzüne bakmaz olmuştur. Umay'la bile eskisi gibi olamamıştır. Ediz yoktur artık yanında. Tamamen yalnızdır. Doğa istemeye istemeye 1 sene sonra Bilkent Üniversitesi'ni kazanmıştır. Ama aklında,kalbinde, elinde, aldığı her nefeste Ediz vardır. Kaçırılmasının üzerinden 2 sene geçmiştir ama Doğa hala Ediz'den koparıldığı günkü gibidir: Canlı cenaze. Elindeki Balzac kitabıyla kampüste yürürken öküzün, ayının teki, muhteşem kokulu bir çimengöz Doğa'yı ezer geçer. Paragrafının en güzel yerinde düşen kitaba evladı ölmüş gibi bakar. Kafasını yukarı kaldırmasıyla rüyamı yoksa gerçek mi sorusunu sorar. En güzel gülümsemesiyle Ediz kanlı canlı karşısındadır. Sadece zayıflamış ve gözlerinde yorgun olduğunu belirten kırışıklıklar çıkmıştır. Ediz hiç beklemediği bir tepki alır: Feleğini şaşırtan bir Güngör tokadı. Doğa birşeyler söylemeye çalışırken ve aynı zamanda yumruk yaptığı ellerini artık eskisi kadar dayanıklı olmayan Ediz'in göğsüne vururken Ediz ellerini tutar. Gözlerinin içine bakıp bugüne kadar ki Doğa'ya attığı en aşık bakışını atarak fısıldar:
-Her zaman acıdığım gelecekteki kocanın ben olması tuhaf bi durum. Karma böyle birşey işte, güzelim. Olmazsa olmaz.
Göz kırparak konuşmasını bitirir ve 2 senenin özlemiyle karşısındaki huysuz ve tatlı kadına hiç bırakmamak üzere sarılır.