Notes

Soğuk bir kış günü kilisenin önünde ağlayan yapayalnız bir bebek vardı. Ağlaması sokaklarda duyuluyordu. Kilise diyakozu sesleri duyar duymaz kapıya koştu ve neredeyse soğuktan donmak üzere olan minik yavruyu içeri aldı. Ölmemesi için elinden geleni yaptı ve tanrıya dua etti. Tanrı dualarını kabul etmiş olacak ki minik yavru yaşamıştı. Böyle başlamıştı Vladimir Baleslav'ın hikayesi...Diyakoz kilise papazına gidip bu çocuğun ileride ilim ve irfan sahibi olacağını ve çok fazla insana yardım edeceğini söyledi. Papaz da bunu keyifle kabul etmiş ve çocuğu vaftiz ederek kilisede bir süre kalmasına izin verdi ve çocuğa isim bulmak zorundaydılar yaşadıkları bölgede ''Slav ırkı'' bulunmaktaydı bu yüzden Vladimir Baleslav ismini taktılar. on altı ile on yedi yıl sonra çocuk papazın isteği üzere kilisede zangoç olarak işe başlamıştı. Dinine bağlı bir Ortodoks olan Baleslav Diyakoz ile konuşmuş ve seçimini yapmıştı. Katedrale gidip eğitim almaktı amacı ve Ortodoks ruhban sınıfı içerisinde saygı gören biri olmak istiyordu. Diyakoz'un tahmini doğru tutmuştu ve hemen papazla konuşmaya gitti fakat papaz eskisi gibi düşünen biri değildi birkaç yıl nasıl değiştiği bilinmez tavırlar almaya başlamıştı. Diyakoz'un dediklerini dinledi fakat durum pek iç açıcı değildi. Baleslav kilise işlerini görürken olaya ister istemez kulak misafiri olmuştu. Papaz bu işi reddetmişti bunu duyan Baleslav hayallerinin ellerinden alınmasının nasıl bir duygu olduğunu hissetti ve bir anda o cesaret ve hisle odaya atıldı. ''Affedin efendim fakat tek bir hayalim olan yüce babamız İsa'nın varlığını ve dinini yaymak için bunca zamandır çalıştım ve bilgi edindim lütfen onu elimden almayın'' dedi. Papaz her ne kadar değişmiş olsa da bu sözcükler onu bir nebze olsun yumuşattı ve şöyle ekledi ''Seni bulduğumuzdan bu yana çok geliştin ve Yüce babamız adına bu işi kendine layık görüyorsan her zaman yanında olduğumu bilmeni isterim'' dedi. Birkaç gün sonra Baleslav yol hazırlığı yapmıştı. Yolculuğu Konstantin'e gitmekti ve oradaki katedralde eğitim alacaktı. Baleslav'a eşlik etmesi için diyakozu görevlendirdi. Yola koyulma vakti gelmişti ve uzun bir yol vardı önlerinde tehlikeliydi fakat Baleslav tanrının onu koruyacağına şüphesiz inanıyordu. Yolda uzun uzun sohbet ederek geçirdiler. Birkaç hafta sonra Katedral'in olduğu bölgeye yaklaşmışlardı. Diyakozla vedalaşma zamanı gelmişti fakat diyakoz bir iyilik daha yapmak istedi ve Katedral'in saygın üyelerinden olan piskopos Dimitri'ye, Baleslav'ı överek tanıttı ve ardından Baleslav'a şans dileyerek kendi topraklarına doğru yola koyuldu. Baleslav'ın önünde öğrenmesi gereken çok fazla şey vardı ve öğrenecekti de. Diyakoz olarak yeni hayatına atılan Baleslav sabrın ne olduğunu dünya ait her şey den ayrı kalmanın ve ibadeti sonuna kadar yaşayacaktı ve inzivaya çekilmek onun için sadece meditasyon yapmak değildi. Yirmi yıl sonra Baleslav ilim ve irfan sahibi bir bilge olmuştu. İncili ezbere bilen, Latinceyi ve Yunanca; Helenik dillerine hakim sayılırdı, törenlerde işine yarayacak kadar biliyordu. Düzenlenen tıbbi dersler doğrultusunda öğretmenlik seviyesine kadar çıkmıştı. Katedralde düzenlenen törenle papaz unvanına layık görülmüştü. Baleslav, eğitiminin bir sonraki aşamasına geçerek piskoposluğu hedeflemişti ve bunun için Tanrı'ya defalarca dua ediyor ve çalışıyordu. Yaklaşık sekiz yıl sonra emeklerinin karşılığını alma vakti gelmişti. Sakrament ile başpiskopos (Patrik) tarafından piskoposluğa yükseltilmişti ve ayriyetten bir kasabaya atanmıştı. 3 yıl kadar süreyle bölge kilisesinde fetva verdi. Günlerden bir gün Baleslav tekrar Patrihane'ye gelmesi için bir mektup aldı. Mektupta acil olduğu yazmaktaydı. Apartopar yola koyulan Baleslav kısa sürede Patrikhane'ye vardı. Başpiskoposla (Patrik) görüşmelerinin ardından Zendar adlı şehire atandığını öğrendi ve görevinin bölgede ortodoks mezhebini yayması gerektiğini açıkladı. Her ne pahasına olursa olsun görevini tamamlaması gerekmekteydi. Kendisi için hazırlanan bir gemiyle bölgeye yelken açtı. Bakalım Baleslav'ı neler bekliyor.