Notes

uzun aradan sonra siyaset yazacağım. siyaset 6 ayda bi konuşulacak bi şeydir zaten. basittir. ilgilenmeyenler, linki kapatabilir, uzun yazacağım çünkü. 6 aylık. elbette yazacaklarım tespit, analiz değil, salt gerçek. ve sileceğim. hesapta ciddi mevzular istemiyorum.

önce başkanlık sisteminden başlayalım. çünkü şu an her şey. yıllar önce abd'deyken kolombiyalı kız arkadaşım yüzünden bu sistemi ezberlemiştim. o başka bi hikaye. neyse konumuz şu an başkanlık.

bu sistem öyle bi sistem ki, sıfır siyaset. güzellik yarışmalarını düşünün, kızlar "dünya barışı v.s" derler ya. mesajlar o şekilde olacak. klişe, herkesin doğru diyeceği. kimseyi karşına almayacaksın. tepki çekmeyeceksin. sessiz, sakin, genel geçer doğrularla takılacaksın.

güncelden gidelim. muhalefet kesinlikle bu konuda profesyonel. çünkü yerel seçimler öncesinde bu sistemde ne doğruysa onu yaptılar. imamoğlu’nun "her şey çok güzel olacak" sloganı mesela. olayın özeti. şimdi ise mansur yavaş bu stratejide çok başarılı. mantığı ne peki?

bu sistemde her şey umut ve apolitik olmak üzerine kurulu. herkesin onaylacağı şeylere. "her şey çok güzel olacak". ne olacak, nasıl olacak belli değil. ama olacak. umut salıyor. "make it america great again." "yes we can" gibi. içinde zerre siyaset yok. herkes satın alır bunu.

peki sistemlerin farkı ne? parlamenter sistemde ne yapman gerekiyorsa burada tam tersi. uç söylemler, sertlik, kutuplaşma, parlamenter sistemde kitleni konsolide eder. güçlü olan tarafa yarar. bu sistemde ise tam tersi. seni yavaş yavaş eritir. açayım bunu.

başkanlıkta seçmenlerden oy almaya çalışmayacaksın, "ben ona asla oy vermem" diyecek insanları azaltacaksın. 2 seçenek varken "ben asla x'e oy vermem." diyenler kimde fazlaysa, o kaybediyor bu sistemde. yani kazanan "en az nefret edilen" oluyor, en çok sevilen değil.

insanların oy verme tercihleri öyle büyük şeyler değil. herkes sizin gibi 24 saat siyaset yapmıyor. o kadar komik, basit sebeplerden oy veriyorlar ki, bekaydı ssk'ydı v.s hiç alakası yok. yani şunu diyorum, bu sistemde kimseyi karşına almayacaksın.

son dönemde fahrettin koca neden parladı? rt-fav sayılarına bakın. sıfır siyaset. " mesafemizi koruyalım. mücadelemiz devam etsin." ne mücadelesi, nasıl mücadele, mücadele ne eve kapanmak mı? hiç, belli değil. tanıdık geldi mi, "her şey çok güzel olacak."

oyunun kurallarını değiştirip aynı oyunu oynayamazsın. sistem değişti, ama iktidarın stratejisi aynı. "darbe geliyor. beka. chp zihniyeti." v.s ile kitleyi konsolide etme. ama bu parlamenter sistemde tutar, başkanlıkta felaket senaryosudur. siyaseti unut, başka bi örnek veriyim.

50 kadının olduğu bi sınıfa giriyorum ve sürekli diyorum ki; "kemikli elli, ince parmaklı kadınlara hastayım." ama böyle elli sadece 23 kadın var. yani tüm kitleyi konsolide etsem bile yumuk ellilerden de oy almam lazım. en azından nefret etmesinler, ki sandığa gitmesinler.

bugün ikili sistemde rte'nin karşısına reynmen'i koy mesela, en az %40 alır. oradan başlar yarışa. çünkü bu sistem kime oy atacağına değil, kime asla oy atmayacağın üzerine. tepki, nefret, hiçbir şekilde dikkat çekmeyeceksin. kenardan kenardan gideceksin. aynı 2002 rte modeli.

peki iktidar ne yapıyor? her gün bi kesimi karşısına alıyor. eş cinseller, öğrenciler, kemalistler, onlar bunlar v.s. ne olduğunun önemi yok. durduk yere alakasız konular gündeme geliyor. muhalefet de ortaya salınanı izliyor. hiçbir şey yapmadan. şahane strateji.

açıkçası başkanlık sistemi konuşulduğunda, rte ile ne alakası var demiştim. çünkü rte siyasetinin özü kavga. 28 şubat, vesayet vs hep bi düşman. kavgadan beslenen, enerjisini oradan alan. hayatı kendi deyimiyle mücadeleyle geçmiş bi insanı bu sitem kötü bağlar. sonra dedim ki;

herhalde siyasi kimliği bırakacak. devlet adamı olacak." “aynı yoldan geçmişiz” seçim şarkısındaki gibi, ki iktidarın en başarılı stratejisiydi. ee o zaman da işi gayet kolay olacak. ama öyle olmadı, ki 15 temmuz’dan sonra muazzam bi şans geçmişti eline. her şey sıfırlanmıştı.

ama nasılsa aynı şekilde devam etti. kitlesi de. çünkü hamurda kavga, birilerine karşı bi şey yapma var. ama bu sistemde bırakın kemalistleri, mazoşitleri bile karşına almayacaksın. "yaa demek öyle zevk alıyorlar" deyip geçeceksin. topa girme. tabii bunu kimse rte'e anlatmamış.

20 senedir iktidarda olan birinin şu an oyu en az %65 olmalıydı. putin'in seçim kaybetme endişesi duyacağını düşünebiliyor musunuz? ama dediğim gibi akıl verenleri başarısız. neden "akıl verenler" diyorum, çünkü rte sanılanın aksine aşırı esnek. ver aklı, yatarsa uyuyor.

rte islamcı filan değil. siyasetçi. pragmatik. belli bi doktrini yok. dönemin şartları neyse ona göre hareket ediyor. en basit örnek, 2002'de liberallerle olan biri, şu an ülkücülerle. neden, çünkü konjonktür değişti. dünya aynı dünya değil. şimdiki dünyaya ikna edememişler.

ulusa sesleniş konuşması yaparken birdenbire chp'ye saydırmaya başlayınca, tv izleyinlerin %80'i kapatıyor. "ne alaka şimdi ya" diyor. tw'daki reisçileri heyecanlandırıp gaza getiriyor olabilir, ama toplumda zerre karşılığı yok bunun. aksine itici bi pozisyona sokuyor.

ulusa sesleniş konuşması yaparken birdenbire chp'ye saydırmaya başlayınca, tv izleyinlerin %80'i kapatıyor. "ne alaka şimdi ya" diyor. tw'daki reisçileri heyecanlandırıp gaza getiriyor olabilir, ama toplumda zerre karşılığı yok bunun. aksine itici bi pozisyona sokuyor.

evet, hayatta her şey nasıl göründüğünden ibarettir. “belediyelerin yardımlarına el konulması, aş evi kapatma”, askıda fatura v.s şu dönemde olan her şey muhalefetin lehine gelişiyor. ayrıca ortaya bi konu atılıyor, iktidarın sertleşmesi için. ve iktidar da bunu veriyor onlara.

"chp zihniyeti. eskiden hastaneler şöyleydi böyleydi" bu argümanların zerre getirisi yok. çünkü insan tamahkardır. "allah gördüğünden geri koymasın" şahane söz. her insan hep daha iyisine layık olduğunu düşünür. geçmiş kötü olması, geç kazanılmış haktır, şimdiye dua değildir.

yani kk ve chp'ye çatılmasının, z kuşağında zaten hiç karşılığı yok. yaşamamışlar o dönemi. yaşayan x ve y'nin de artık umurunda değil. düşünün öyle bi strateji ki, hiçbir kitleye bi şey ifade etmiyor. umut, mutluluk, ortalama sözler arıyor kitle bu sistemde. boş konuş yeter.

bu sistemde muhalefetin bi diğer artısı; ittifakların yaraması. yine parlamenter sistemin tam tersi. misal hdp ile iyi parti aynı yerde. bu argüman onlara zarar vermez. niye? hdp’li, iyi parti olsa bile, hdp’li var hakkımı savunur diyor. keza öbürü de. yani diğerini yok sayıyor.

misal canan kaftancıoğlu'na saldırılıyor. milliyetçiler oy vermesin diye. ama milliyetçiler o ittifaka iyi parti için verip diyor ki, zamanı gelince hdp'ye bitirecek. şimdi rte'yi indirmek için katlanıyorlar. hdp'li de aynı kafada. başkanlık sisteminde ilkeler önemli değildir.

amma uzun oldu ya. neyse 6 ay siyaset yazmayacağım. idare edin. şu an iktidarın stratejisi tamamen parlamenter sisteme göre. ya sistemi değiştirecek ya da başka bi dil bulacak. hatta dil bulmasına bile gerek yok. rte hiç siyaset yapmasın, "üstte" bi konumda olsun kazanır. neden?

çünkü muhalefetin enerjisi yüksek olsa da, bunu tam anlamıyla akacağı biri henüz yok. var kuvvetli adaylar ama, tam anlamıyla diyorum. sürükleyecek bi lider. istanbul, ankara v.s büyükşehirleri bu anlayışla zaten bi daha alması mümkün değil iktidarın. ama başkanlığı kolay vermez.