Notes

Aşkın yüzlerce tanımı var..Kitaplarda,filmlerde..Herkes kendince tanımlıyor.Sevdiğim bir şaire göreyse aşk tanımlanacak bir şey değil,yaşanacak bir şey aslında.Bu tanıma her zaman daha yakın durdum.Aşkı yaşamak,aşkı tanımlamaktan daha değerli bir şey.Bu bir gerçek..

Ama sordum kendime.Ben aşkı tanımlamak isteseydim nasıl tanımlardım? Aklıma ne gelirdi? Aşk yalnız kalmaktır derdim.Herkesi,her şeyi karşına almak..Hatta aşık olduğun kişiyi bile.Onu bile karşına almaktır aşk..

Çünkü aşık olmak çok bireysel bir şey,çok 'Sen' bir şey,seninle ilgili bir şey..Yani nasıl desem,birini seçmişsin ve içinde aşka dair olan her şeyi,her değeri,her düşünceyi,her duyguyu ona yüklemişsin gibi..Yani sen aşık olacak bir şeyi yaratmışsın gibi..

Bilmiyorum belki de karmaşık oldu..İnsanlar kendi yarattıkları bir şeye aşık oluyorlar gibi geliyor.Başka türlü hayal kırıklığı olmazdı,insan bu kadar yanılmazdı..Başka türlü olsaydı..

Ben aşık oldum,içimdeki duyguların karşılıklı olduğunu hissettim.Bu mutluluktur.Mutluluk başka ne olabilir ki zaten?.. Kendine bir karşılık bulmak..Baktığın bir yerde,sana gülümseyen bir insanda,kendinden bir parça bulmak,içindeki şeylerin bi' karşılığını bulmak...

Bunu beklediğinden falan değil,özellikle beklediğinden değil ama mutlu eder bu..Sonra buna alışırsın,kendi duygularının gücü seni esir eder.Sen,kendi duygularının esiri olursun aslında..Sen hep aynı şeyleri hissetmeye devam edersin,hep kendinden vermeye devam edersin,bir şey almayı beklemezsin ama bi' noktadan sonra içinde bir şey seni rahatsız etmeye başlar.Dersin ki 'Benim aşık olduğum o kişi,böyle değildi..Ne oldu? Değişen ne?'

Değişen bir şey yok.Hiçbir şey değişmedi.Sen;aslında kendi yarattığın bir şeye aşık olduğunu,kendi duygu ve düşüncelerini beslediğini fark etmeye başladın ve karşılığı gelmediği anda bunu yadırgadın..Olan bu..Hayal kırıklığı orada başladı ama aslında bu hayal kırıklığını da sen kendi kendine yaşattın.İyi düşün..Kimse sana gül bahçesi vaat etmedi.İyi düşün..Kimse sana 'Beklentilerini sonsuza dek karşılarım' demedi.O bir kuyuysa o kuyuya sen kendin düştün,kendi kendini attın..Ve o dipsiz kuyudan yukarıya el uzattın.Yukarıdan sana bir el uzanmayınca da hayal kırıklığına uğradın.Ama uzanmazdı..O kuyuya kendini sen attın,o kuyuyu sen yarattın.Kimsenin suçu yok..

Hayalindeki bir şeye sarıldın,hayalindeki bir şeye tutundun..Aslında tutunduğun da sendin.Sen 'Aşık oldum' dediğin anda yalnız kalmayı seçtin.Ben de yaşamıştım bunu..İçimdeydi.Tam şuramdaydı..Buradaki de bendim aslında.Ben kendimi bir yalana inandırmıştım.Kim istemez ki bir yalana inanmak? Seni mutlu eden bir yalana inanmayı istemez misin?

Benim mutluluğum önemliydi,benim inandıklarım önemliydi,benim hissettiklerim önemliydi..Gözüm başka hiçbir şeyi görmedi..Sonra bir gün gitti..Gitti ve karşımda kocaman bir boşluk kaldı.Bütün dünya bir ayna oldu sanki.Baktığım her yerde kendimi gördüm,kendi kendime söylediğim yalanları gördüm.Canım acıdı..Çok acıdı..

Acıdı ama çok şeyi de kattı.Anladım bir şeyleri.Kendi kendime yaptığım şeyin farkına vardım.İnsan bir şeylere anlam yüklemek yerine,anlamlı bir şeylerin peşinden koşmalı.Bunu anladım..Yoksa kendi yüklediğin o anlamların altında kalıyorsun,kendi kendine ağır geliyorsun.Kendi kendini yıkıyorsun.Başka bir şey değil.Öyle işte..