Notes

Selam. Yine biz..
Bugün içimdeki ses hakkında yazacağım. Ne zaman başladı, ne zaman ortaya çıkıyor, beni ve benim yaşamımı ne derece etkiliyor vs vs.. Aslında figen'le bu olayın sohbetini tüm çıplaklığıyla yapmak isterdim. Ama o izin vermiyor. O'nun ismini riv koyalım şimdilik. Aklıma bi isim gelmedi :)

bu akşam, belki uzarsa gece.. takılacağız öylesine..

Düşünüyorum ne zaman başladı bu meseleler diye. Yani, ne zaman başladı sorusuna cevap arıyorum kafamda. Liseyi düşünüyorum. Liseyi bitirdiğim sene 2015/16 olmalı. Evet evet 19/20 senesinde üni 3.sınıfı okuyorsam eğer liseyi 15/16 senesinde bitirmiş olmalıyım. 16/17 senesi mezun, 17/18 18/19 19/20 malumunuz ünide 3. yıl. Pekala, şimdi liseye dönüyorum tekrardan. 1.sınıfta babamla beraber kalıyordum. Bekar hayatı sürüyorduk aksiyonsuz geçmişti. Oyuna yeni yeni başlamışım. Okuldan gelip oyun oynuyor, sonra yatıp bayılıp ertesi gün tekrar okula gidiyordum. Ha bide maykıl vardı muhabbet kuşum. Çok tatlı hayvandı ve çok akıllıydı. Cik cik diye koşardı üstüme :')
Yani konudan sapmayacak olursam, 1.sınıf güzeldi ya sıkıntısızdı. Hatta en tatlı senem olabilir bu konuda. Babam ara ara iş yemeklerine giderdi şehirdışına. Ben de o gece sabaha kadar oyun oynardım sabahta uykusuz uykusuz okula giderdim. 1.sınıf güzelmiş ya 1.sınıfı atlıyorum bi aksiyon yokmuş 1.sınıfta
Gelelim 2.sınıfa. Ne oldu o yıl, mmm.. Bölük pörçük hatırlıyorum. Oyun hayatıma daha çok girmişti. Salıydı sanırım, geometri ve matematik dersleri peşpeşeydi ve 4 ders kafam kaldırmıyordu. Ben de birkaç hafta sabah okula gidiyorum diye çıkıp internet kafeye gidiyordum. Neyse birkaç hafta geçmişti, gerçi ben bu konuyu seninle paylaşmıştım sevgilim. Ama şimdi geçmişten başladığım için arayışa, aklıma gelen her konuya değiniyorum. Bide sen bu satırları okurken ufak bi gülümseme kaplar şimdi yüzüne. Severim o gülüşünü senin. Evet, bu yazıyı sadece seninle paylaşacağım :)
birkaç hafta geçmişti, benim okuldan edebiyat öğretmeni durumu anlamış, devamsızlık tavan yapmış. Babam da bi haber olanlardan. Benim hoca, annemi aramış. İşte demiş oğlunuz böyle böyle devamsızlığı sınırda, hatta aştı. Devamsızlığı hallederiz ama çocukla konuşun demiş. Annem beni aradı, oyundayım tabi açmadım. Peşpeşe arayınca anladım bi sıkıntı olduğunu. Apar topar hesabı ödeyip kafeden çıktım. Aradım tekrar annemi, dedim efendim anne. Durumu anlattı, bayağı kızdı ve sebebini sordu. Ben de bi yalan uydurmuştum ama hatırlamıyorum şuan ne dediğimi. Tamam ben hocanla konuşacağım, babana da söylemeyeceğim ama bidaha asla devamsızlık yapmak yok. 3.sınıfta da benim yanıma geleceksin dedi kabul ettim. Babamın benimle ilgilenemediğini düşünüyordu. Eh, bir yerde haklıydı kadın. Babam okulumla hiç ilgilenmezdi. O mevzu orada kapanmıştı. Sonra babam evlenmeye karar vermişti ve Batıkentteki evimizi kapatmıştık, ben de annemin yanına dönmüştüm. Tamam ya 2.sınıfta da öyle tetikleyecek bir şey olmamış. Hayatım hala öyle böyle masum ilerliyor
3.sınıfa geçiyorum..
En çok kopuk sene 3.sınıf sanırım. Hİçbir şey hatırlamıyorum hiçbir anı hatırlamıyorum. Sabah okula giderdim akşam eve gelirdim. Arada babama giderdim. 5 defa gidiyorsam 1 defa kalırdım evlerinde. Tanımadığım birinin evinde kalmak hoşuma gitmiyordu misafir gibi hissediyordum. Ah bak ne hatırladım sevgilim.. 3.sınıftayken biz bu oyunda bayağı ilerlemiştik. Böyle elvankent'in turnuvalarına katılıyorduk. Hatta türkiye liseler arası turnuvaya katılmıştık ve Ankara'nın 2.si olmuştuk acayip güzeldi. Sahiden güzelmiş bak eğlenceli seneydi. Antreman yapardık deli gibi. Sabah okul, okul sonrası ev, sonra da oyun. Annem beni çok darlamazdı, çünkü bir sene sonra sınava hazırlanacaktım. Mutlu son senem olduğunu biliyordu. 3.sınıfta bu şekilde geçti. Hala bi sorun yok çok tatlı gidiyor lise hayatım
4.sınıf, mmm evet hatırlıyorum 4.sınıfla ilgili tatsız birkaç konu
Yani bu konudan bahsetmem ne derece doğru bilmiyorum. Hay içine tüküreyim nereden yazmaya karar verdim. Olsun sevgilim yazarak anlatmak konuşarak anlatmaktan kolay olur belki. 4.sınıf oldu, ağustos ayıydı sanırım, ağustos ya da temmuzdu. batıkentte bi dershaneye yazdırdı annem beni. Sanırım ben o sene kimliğimi bulmaya başladım. Yavaş yavaş kendimle tanıştım. -Farkındayım sevgilim, sorunumuzla ne alakası var bu anlattıklarının diyorsun bazen. Bana katlandığın için seni başka bi seviyorum :)- kendimle tanıştım, ama bi sorun vardı. hem okul hem dershane aynı anda yürümüyordu. sabah 8'de okula gidiyordum. saat 16-17'de okul bitiyordu. 18'de dershane başlıyordu 20:30'a kadar da dershane gidiyordu. Eve gelince sadece yemek yemeye vaktim oluyordu. Oyun filan zaten hak getire. Mentalitem çok sarsılmıştı acayip yorgun bi sene geçirdim. Ama o seneyi burada kapatmayacağım. Biraz bahsetmek istiyorum. Babamla aram bozuktu benim o sene. Yani hangi dönemi hatırlamıyorum. Kızılayda bi bomba patlamıştı o sene. Birbirimizi arayıp sormamıştık iyi misin diye. Sanki hiç tanışmamış gibiydik. Annem destek oluyordu bana. Hep annem duruyordu arkamda. Babam yok gibi bir şeydi. Bir gün çıktım okuldan, babamla o aralar aram iyiydi her okul çıkışı hem annemi hem babamı arıyordum. *Ben çıktım okuldan, dershaneye geçiyorum* diye. Okuldan dershaneye yol 20dk sürüyordu aşağı yukarı. O aralıkta arıyordum işte ikisini de napıyosun diye. Çıktım bir gün, aradım babamı işte napıyosun demek için. Açtı telefonu sesi garip geliyordu. Noldu dedim, polisler beni aldı nezarethaneye (umarım doğru yazmışımdır) gidiyorum annen yüzünden dedi kapattı suratıma. Elim ayağım boşaldı tabi benim. Kestiremedim ne olduğunu. Annemi aradım hemen, noluyo diye. Açtı telefonu, bana bişeyler dedi. Açıklama bekledim açıklama yapmadı. Kapat telefonu dedi yüzüme kapattı o da. Ben zaten dengemi kaybetmiş, düşmeye yer arar hale gelmiştim. Yüzümden düşen bin parça, kafamda 50 tane soru ile dershanenin yakınlarına gittim. Arkadaşımı aradım dershaneden. Çok kötü olduğumu, ve gelip beni olduğum yerden almasını istemiştim. O da demişti ki biz çaycıda oturuyoruz (çaycı dershanenin altındaydı) oraya gel dedi. Yalpalaya yalpalaya gittim yanlarına. Çocuğum tabi, tutamadım kendimi. Apar topar kaçtım o ortamdan. Biraz kendime geldim, telefon çaldı. Arayan annemdi. Dedi ki baban nafakayı çok erteledi. Parası var ödemiyor, ben de suç duyurusunda bulundum. Trafikte polis çevirmiş, kimlik sorgulamasında arandığı ortaya çıkmış oracıkta alıp götürmüşler adamı karakola. Şimdi babamı savunur gibi yazdığımın farkındayım. Kim haklı hala bilmiyorum, sanırım babamın parası olmasına rağmen nafaka konusunda bizi ayakta oynatması can sıkıcıydı. Neyse sevgilim almışlar karakola götürmüşler, sonrasını bilmiyorum. Zar zor derslere girdim o akşam. Çıktım dershaneden, dolmuş durağına yürüdüm. Normalde beni babam alırdı, babam bırakırdı beni eve akşamları. Yani her akşam olmasa da bazı akşamlar..
O akşam otoparkta çok aradım arabasını, ama yoktu. Dolmuş durağına yürüdüm, telefonum çaldı yine. Babam arıyordu. Hemen açtım telefonu. Nerede olduğumu sordu, konumumu söyledim. Tamam bekle geliyorum 10 dakikaya dedi. 10 dakika geçti, arabası yanaştı durağa. Bindim, ikimiz de tek kelime etmedik. Sonra o konuşmaya başladı. Yok şöyle pişman edicem, yok böyle süründürücem. Bizim evin yakınlarına geldik, dedi ki vekaletnameni bana ver, gerisine karışma. Baba dedim, beni seçim yaptırmak zorunda bırakma. Kapının önüne gelmiştik, bayağı sövdü saydı bana, tek kelime etmeden indim arabadan eve gittim. Evet sevgilim, yazınca hatırladım. Benim babamla aram bu mesele yüzünden açılmıştı galiba. İndim arabadan, gittim eve kapıyı çaldım. Annem ya da abim hatırlamıyorum, açtı birisi kapıyı. Tek kelime etmeden içeri girdim sinirle. Odama gittim kapımı kapattım. Yapayalnız kalmıştım. Babam sırtını dönmüştü, ona zaten alışkındım ara ara aramız açılırdı. Ama annem de sırtını dönünce tek başıma kalmıştım. Ertesi gün okula gittim, sametle yasin hemen gördü tabi halimi, neyin var neyin var darladılar. Çıktım okuldan bok gibi günler geçirdim. Günlerce ağladım, yalnız kaldım kimseyle konuşmadım.
Sanırım Riv'e merhaba partisi olarak bu olayı koyabilirim. Beni yalnız kalmaya itmişlerdi. İhale bana kalmıştı. Hem de ben hak etmemişken. Hak etmeden yalnız kalan ilk çocuk olabilirim. Yıkığın önde gideniydim zaten dış kapının dış mandalı misali. Arkadaşlarımla o kadar yakın değildim. Sametle yasin ayrı. Onlara açmamıştım bu meseleyi. Ygs lys bitti, tabiki puanım çok kötüydü. Annem zaten biliyordu o sene birşey başaramayacağımı. Elimden gelenin en iyisini yapmamı, ve tecrübe etmemi istiyordu sadece. Lys'den sonra tercih döneminde babamla tekrar konuşmaya başlamıştım. Ama bu sefer çok daha mesafeliydim. Çünkü yalnız kaldığım dönemde anne-baba kavramını unutmuş, sırrı ve içinde kurduğu dünya felsefesini benimsemiştim. Keşke o dünyayı kurmasaymışım diyor musun diye soracaksan eğer, hayır demiyorum. Yine olsa yine kurardım o dünyayı. Çünkü ben o dünyayı kurmasam kendi kendimi yiyip bitirecektim ve sonuçları hiç hoş olmayacaktı.
Lise bitti, mezun senesi başladı. karakterimin iyice oturmaya başladığı sene..
Mezun senesinde elvankent'ten bi dershaneye yazılacaktım. Dershane ücretini de babamın üstlenmesini istemiştim. Kabul etmişti, ama o döneme ait hala şüphelerim var, ücreti yatırmadığına dair.
Mezun senesi biraz mesafeliydi sevgilim. Arkadaşlık ilişkilerim iyi, kişisel motivasyonum iyi, aileye yakın ama içsel olarak yalnızlığı benimsemiş, bok gibi bir insana dönüşmüştüm. Kendi başımaydım. Ailem sadece aileydi. Ne bi derdimi açardım, ne param bitince para isterdim. Ödeme günü ne zamansa o zaman alırdım paramı. Yabancılaştırmıştım kendime. Ergenlik değildi bu. O yaşadığım olaydan sonra yaşanan hayalkırıklığının bedenimde bıraktığı bıraktığı eserdi. Ama yine de iyiydi. En azından yıkıklıktan kurtulmuştum. Ah bir de şu iç ses mevzusu olmasa iyiymiş. Bi keresinde odamda ders çalışırken abim gelip, hiç ders çalışmadığımı ve gelecekte benim bi boka yaramayıp, kendisinin para kazanıp bana bakacağını söylemişti. Yani bi şekilde yalnızlığa itiyorlar beni. Onlar için belki o an bu cümle o kadar sıkıntı değildi. Ama ben çok içime atıyorum ve unutmuyorum bu cümleleri. Seninle de yakın zamanda böyle birşey yaşamıştık sevgilim, şu güven meselesi. Belki çok sorun teşkil eden birşey değildi ama, ben geçmişti ailemden gördüğüm şeylerden sonra hemen ciddiye alıyorum böyle meseleleri. Şimdi gidip abime desem böyle böyle demiştin diye, belki hatırlamayacak bile. Annem hep benimle konuşmaya çalışırdı. Babamın karakol mevzusundan sonra ben çok gece yatakta ölmeyi beklemiştim. Saatlerce aç durmuştum 4.sınıfta. Annem bana yemek getirir iki lokma da olsa yememi isterdi. Yatağıma gelip benimle konuşmaya çalışırdı, ama iş işten geçmişti o zamanlar.
Mezun senesinde yine girdim ygsye, lysye. Boluyu kazanmıştım. Sanırım 2017/2018 senesinde keseceğim sevgilim bu yazıyı. Üniversiteye geçişi yazmak için gözlerim için yorgun. Belki mezun yılından birkaç bişey daha yazabilirdim, ama o enerjiyi kendimde görmüyorum şu an. En azından Riv'in ne zaman bana arkadaşlık etmeye başladığını öğrenmiş oldum. Belki o an tak diye gelmedi, artçı olaylar oldu, ama onları hatırlamıyorum. Canımı en çok yakan başlangıç olayı bu anlattığım mevzu olmalıydı. Üniversitede işler çok daha çığrından çıkıyor. 2.sınıfta antidepresan kullanımına kadar uzanıyor. Ama dediğim gibi çok yorgun hissediyorum. Başka bir gün hazır hissettiğimde üniversiteye değineceğim. İlişkimize de değineceğim. Ama tek bişeyi bilmeni istiyorum. İyisiyle, kötüsüyle seni çok seviyorum, ve her şeyi tamir edebileceğimize inanıyorum. Yeter ki birbimize açık sözlü olalım. Ben çok beceremiyorum. Canımı sıkan olayların %80'ini filan paylaşıyorumdur sanırım. Neyse çok uzattım. Öpüyorum seni :*