Notes

یه فانتزی‌ هم هست که آخوندا موفق شدن به خوبی تزریق کنند به بدنه‌ی جامعه. اینکه تا هممممممه‌ی مردم درست نشن هیچی نمیشه. اینکه همه‌ی ما یک ج.ا کوچولو در خودمون داریم که تا نکشیمش ج.ا اصلی هیچ جا نمیره. این فانتزی از همه بهتر بر قلب جماعت اصلاح‌طلب نشسته و در هر فرصتی تکرارش میکنن.

یه بار میگن ما لیاقتمون همینه چون یکی کودک کار رو انداخته تو سطل آشغال. ‌‎موقع جهش ارزی مدام از احتکار فلان بقالی و سوپرمارکتی گزارش پخش می‌کنن که القا کنن ایراد از شماست، ما خوبیم. این درحالیه که شما اگر حتی یک نگاه گذرا به تاریخ بشر کرده باشی، میبینی این فانتزی، مزخرفی بیش نیست.

حتی یک مثال هم وجود نداره در تاریخ از جامعه‌ای که اول «تک تک» افرادش آدم شده باشند سپس از بند استبداد رها شده باشه و به آزادی رسیده باشه. در عوض بینهایت مثال وجود داره از جوامعی که توسط اقلیتی فهمیده در مسیر درست قرار گرفتن و صاحب ساختار سیاسی-اجتماعی درست شدند.

در آمریکا تا همین چند سده پیش، بیش از نیمی از جمعیتِ کشور حاضر بودند اسلحه به دست بگیرند و بجنگند تا بتونند برده‌هاشون رو نگه دارند.

آخوندا به خوبی میدونن محاله روزی فرا برسه که تمام جمعیت ایران باشعور و بافرهنگ و فرهیخته بشه و بنابراین شکستِ خودشون رو گره میزنن به یک شرط محال تا سقوطشون در بدنه جامعه تا جای ممکن دور از دسترس به نظر برسه.

شما که میفهمی، شما که درس خوندی، شما رو سرجدت این مزخرف رو تکرار نکن.