Notes

İyidir babasız kızlar .
ilişki yürütemezler ama hayatı omuzlamayı severler . Şımarıklıkları kendilerinedir .
Sadece , etraflarındaki kızlar babalarına ergenlik dönemlerinde ‘babacım’ dediklerinde özenip gizli gizli yastıklara kafayı gömüp ‘baba’ derler arada bir .
Bu iflah olmaz bir ihtiyaçtır ve bu ihtiyaçlarının faturasını hep anneleri öder .
Babasız kızlar için değil ama babasız kızların anneleri içindir esas zor hayat .
Babasız kızlar bunu melankoli ihtiyacını karşılayıp kafa bulmak için kullanırlar ama anneleri hayatı hani o kurtuluş savaşı’nda bomba taşıyan köylü kadınları gibi bir iman gücüyle yaşarlar .
Koskoca bir ömrü kızlarını daha iyi bir hayat yaşasın , baba ihtiyacı duymasın diye heba ederler . Annenin hayat yaşayamamasının yükünü taşıyansa yine babasız kızlardır . Bu, boktan bir iştir .
Hiçbir baba , baba da olmak zorunda kalan bir anne kadar baba olamamıştır . "


Bu hayatta babana bile güvenme sözünü düstur edinen kişilerdir .
Diğerlerinden tek farkı güvensizlikleri olacaktır .
Bu güvensizlik kendilerine olan güven değil , bilhassa karşısındaki erkek olan herhangi birine olan güvendir .
Kısacası söylemeseler bile asla güvenmeyeceklerdir .
En olmadık anlarda hüzün dolu olmak ama kabullenmişliğin de dozunu tutturamamaktır . Umursamıyormuş gibi davranmak , nefret ediyormuş numaraları yapmak ama ne hissettiğinden hayatı boyunca emin olamamaktır .
Başkalarının babalarına dair hikayelerini çocukken kıskançlıkla , ergenlikte öfkeyle , beden "büyük" sıfatını alınca da karmakarışık duygularla ama derin bir iç çekerek dinlemektir .
Hayatınızda bir biçimde yer eden erkeklerde " baba " imgesini arıyormuşsunuz gibi bir durumla karşı karşıya bırakılmaktır .
Oysa ne o özlemi dindirebilmektir ne de yerine birini koyabilmek ...
Kimi için babayı asla tanıyamamış olmak , kimi için asla tanımamış olmayı dilemektir .
Ama bir yanınızı " eksik " bırakandır . Sığınamadığınız , dokunamadığınız , sarılmayı deli gibi istediğiniz ama ruhunuzdan çok uzak olandır .
İşte tüm bunları barındıran kadınlardır ...
Aynı durumda bulunan erkeklerden farksız kadınlar...


Hayat ile burun buruna yaşayan kadınlardır .
Hassas ve bir o kadar da güçlü olmak zorunda olan kadınlar ...
Asla büyümeyen küçük bir kız çocuğudur !
Babasının onu bıraktığı yerde kalmıştır , hep orada bekler bir yanı , gelecek zanneder !
İlk zamanlarda toplumdan dışlanır , diğer babalar arıza çıkarır bu küçük kıza .
'' Bunun babası yok yanlış yapar bu '' der .
Üzerine yapışan etiketi çıkarmakla uğraşır , yıllar geçer öylece .
Zor şimdi ne yalan söyleyim babasız olmak .
Hani bazen insan babasıyla sohbet etmeyi özlüyor , ona sarılmayı , ağlamayı , koluna girip dolaşmayı , verdiği kararların onayını , korunmayı , kollanmayı , birlikte şarkı söylemeyi , yemek yemeyi , her şeyi işte .
Zor ama babasız olmak ; yaşınızın önemi yok . İster 20 olun, ister 60 fark etmiyor yani ...
Çünkü dayanağınız yok ! Başınıza ne gelse kendiniz halletmek zorunda kalıyorsunuz , yanlış bir şey yaptığınızda lafta da hazır ;
'' babası yok , ondan böyle ''.
İçimden diyorum ki o zamanlarda .
'' senin var da ne halt ediyosun ki sanki ...''
Kızgınlıktan değil ; cehaletinden sinirleniyorum .
Çünkü o geceleri rahat uyuyor , benim gibi uykusuzluk çekmiyor yıllardır .
Çünkü onun başı sıkışsa babası var , benim yok , çünkü o başına taş atsalar babasına koşabiliyor , bense gidip yatağımda yaralarımı onarıyorum .
Zor babasız olmak ; bir ilişki yaşayım diyorsunuz , her erkekte babanızdan izler arıyorsunuz .
Ya elleri , ya gözleri , ya sesi , ya sigara içişi mesela hep babanızdan izlerle başlıyorsunuz ilişkilere de . Sonu da hüsran oluyor tabiiki . Ne bir ilişkiyi yürütebiliyorsunuz , ne tahammül edebiliyorsunuz . Arkanızdan neler neler söyleniyor çoğunlukla susmayı yeğliyorsunuz .
Parasız da kalsanız , hasta da olsanız tek siz varsınız yine size en yakın .
Kendinizle barışıyorsunuz yıllar içinde , sevmeyi öğreniyorsunuz; sevilmekten öte .
Babası olan kadınları bazen kıskanıyorum evet ; Bana babamla ilgili çok soru sorduklarında mesela ... Hep içimden diyorum ki;
'' Ben sana sormuyorum, sen de bana sorma yeter ''...


Bir erkeğin güvenini hiçbir zaman doğru dürüst hissedemedikleri için adam sandıkları her erkeğe güvenip sonunda yine canları yanmış olarak deniz kenarında küfrederken bulurlar kendilerini .
Önce bunun için babalarını suçlar , sakinleşince pişman olurlar .
Can Yücelin'de dediği gibi dönüp kendilerine sarılırlar yine .
Babasının terk ettiği bir kızsa , büyüyüp kadın olmaya çalıştığında muhteşem hatalar yapmış olarak geriye bakacak olan kadındır .
Ne kadar nefret etse de yıllar geçtikçe babasına benzeyen , babasının hatalarını tekrarlayacak olan , babasına en çok benzeyen , babasının kızı kadınlardır ..


Anlaşılmaz , hiçbir zaman tam anlamıyla sahip olunamaz , tam anlamıyla mutlu edilemez kadınlardır .
kanatlarını açıp uçmaya çalışan ama küçük kaldığı için uçamayan ördek yavrusu gibi koşturur etrafta . Aradığı sevgi ve şefkattir yalnızca . Peki kim verebilir bu sevgiyi , şefkati bir yabancıya ? Hangi " elin oğlu " verebilir ?
Baba dışında hiç bir erkek ... Yalnızca babalar isterse affedebilir kızlarını yaptıkları hatalarda .
Kız bilir , ben ne yaparsam yapayım babam beni sever . Kızsa da , kovsada yine de hep sever .
Hangi erkek sevebilir bir kadını böylesine ?


Babasız kadınlar uzak durulması gereken kadınlardır . Eğer gücün yoksa hiç bulaşma .
Karabasan gibi çöker üzerine , ne delikanlılık kalır ne erkeklik sende ...
Kollarının tüm gücüyle kavrayamayacaksan vücutlarını , korkmadan bakamayacaksan gözlerinin içine , dokunma babasız kadınlara ...
Kırılgandır cam gibi ve bir o kadar da keskin cam gibi ...
Hayatlarına giren erkeklerle mutlu olamayışlarının ya da erkekler konusunda hep yanlış tercih yapmalarının nedeni babasızlığa bağlanacak kadınlardır .
Ama yanlış !
Yanlış seçimleri babasızlığa bağlanması en kuvvetli gözüken bahaneye sarılmak gibidir .
Babasız kadınların hep bir yanı buruk kalır . Fakat o buruk yanı sevgililerinden ayrıldıklarında ya da kocalarıyla kavga ettiklerinde değil de ;
annelerinden işittikleri bir sözle açığa çıkartırlar . Babasız büyüyen kadınları , en çok ya babasız kalmalarının sebebi ya da babasından arda kalan aile bireyleri acıtır canını .
En korkak en nefretli ve en sevgi dolu yanları babasızlıklarıdır , babasız büyüyen kadınların .
Lafı uzatıp, alengirli laflarla bezemeye gerek duymayacak kadar kendilerini doyurmuş ve güçlü kadınlardır .
Babalarını kıyıda köşede saklayıp hep onla olabilen kadınlardır .
Üzerinden prim yapılan kadınlardır . Tuhaf bi cenderede gider dururlar .
Hayatta yaşadıkları güvensizliklerin nedenlerini sorgulayıp dururlar çoğu zaman .
Bi kere üstlerinde atamadıkları bi suçluluk duygusu var , malum .
Yaşanılan depremlerden kalan enkaz anneler var , malum .
Bu anneler ileride torun da istiyor , hayret .
Sert ve inatçı , hatta kötü biri olarak biliniliyor , ama bunların hiçbirini surata söylemeye göt yemiyor , malum.
Sezgileri gelişmiş oluyor , malum .
Sığınılacak liman aranıyor , malum .
Zayıf erkeklerden nefret ediliyor , yanında güçlü adam olsun isteniyor , ama kuzu olunmak istenmiyor , malum .
cayır cayır yuva hasreti ile yanarken , çocuk armağan edip birilerine o evden ayrılmak isteniyor , malum .
Hep bir ayak dışarıda olsun isteniyor , malum .
Ne yazık ki öğrenmişsin tek başına ayakta durmayı ve hayatta karnını doyurmanın , kavgasız hayatın ne büyük nimet olduğunu anlamışsın .