Notes

Ayın tam 1'i.. Haziran 1..
Ben üzgünüm ama zaten alışmış bünye.
Üzgünüm, sebebi blur.
Net değil.
Anlaşılmıyor.
Oldukça bulanık.
Berrak suya atılan kum taneleri gibi.
Neden bulanık biliyorsun ama bulandırmadaki amacı bilmiyorsun.
Kum neden denizi kirletsin o kadar bir arada dururken, beraberlerken.
Ama yapıyor işte.
İnsanların kaderinde zaten üzülmek de var.
Normaldir, üzülürüz geçer gider.
İnsanların duygularıyla da hep oynanır.
En hassas yerleriyle, yani kalpleriyle.
Acıtır kalbi.
Sahiden, bıçak yese böyle acır mı?
Ucu sivri, yeni bilenmiş, ışığı net şekilde yansıtacak kadar parlak ve temiz, kocaman bir bıçak.
Şu yumruk kadar küçücük saf kalbe saplansa acır mı sahi şimdikinden fazla?
Sanmıyorum..
Denemeden bilemezsin.
Peki denersen ne kaybedersin?
Sadece canını mı?
Ya Allah'ın sana sundukları?
Nankör olmak yakışır mı insana, hele de Rabbine karşı.
Şükretmek ne güne kaldı?
Oysa şükür iyi veya kötü gün fark etmeden edilmez mi?
İnsan pes etmek için gelmemişti ki bu atmosfer çukuruna.
Denizler boğulmak için değildir ki.
Zaman kaçmak için geçmez ki.
Geçen zamanlara ne demeliyiz?
Kimi günler, kimi aylar, kimi yıllar..
Onca kötü zamanlar arasında kendine yer bulamamış güzel zamanlar.
Zaman mı acıtır insanın o kan pompalayan en masum parçasını?
Yoksa insanların o masum parçası canavara dönüşüp sana saldırır da mı acıtır canını?
İnsanın bıçağı aşk, sevgi, güven olmalı o zaman.
Bunlar en derinlere kadar uzanır eğer saplanırsa.
Amacı bu olmasa da amacı dışında kullanır insanlar.
Geriye kan değil acı kalır.
Kan aksa acımaz bu kadar hâlbuki.
Aşık olan insan kalbinden yer o bıçak darbesini çünkü kalbindedir aşkı.
Oraya saklar, en güzel yerine.
Seven insan kafasından yer o bıçak darbesini çünkü kafasında yer edinir onunla ilgili her şey.
Güvenen insan sırtından yani arkasından yer bıçak darbesini.
Beklenmedik yerden gelir o darbe, ansızın.
Nasıl hasar yemeden yaşamanı sürdürür insan?
Sevmesin, güvenmesin, aşık olmasın mı?
Doğal değil midir bu hisler?
Toprak kokması şart mı doğal olması için?
Neden yaşamayalım hakkımız olanı.
Yaşayana da mâni olan insansa zamanın suçu ne?
Zamanın suçu da belli aslında.
Mâni olan insanı senin önüne getiren o.
Al buna güven, sev, aşık ol diyen de o.
Hani ilk görüşte aşık olursun da sevmen için sevmesi için onunla olman için zamana ihtiyacın vardır da zaman yanında olmasına rağmen destek olmaz ya!?
Hangisi suçlu o hâlde?
İnsan desen zamanda suç var, zaman desen insanda suç var.
Suçlu olmasın kimse en iyisi..
Kendin vur bıçağı kalbine.
Bu sefer acısı temiz olmasın.
Etrafı batırsın kırmızı bir renkle.
Göreni dehşete düşürsün, hayret edilsin.
Gözleri faltaşı kadar açılsın. Ağızları mimikleriyle ahenk içinde sonuna kadar açılsın.
Gözler ağlamaktan kızarsın..
Sadece pişman olsunlar.
"Neden? Niye? Nasıl?" desinler.
2 gün üzülsün, sonra unutsunlar.
Zamandan da insandan da kurtulmuş ol.
Bu sefer de kazandığını düşünürsen kendini kandırırsın.
Allah'ı unutursan zaten sadece kendini kandırmış olursun.
Onun verdiği canı o almıyorsa ters gidiyor senin için her şey.
Hayatın ters olması ne değiştirebilirdi?
Hayattan önemli bi' manevi güç için..
İnsan o zaman olmalıdır kul.
Seveceksen Allah'ını,
Aşık olacaksan Peygamberini,
Güveneceksen Kur'an-ı Kerim'i..
Şimdi tokat at kendine gel.
Sadece tokat değil, cimcikle.
Cimcikle ki rüyandan uyan.
Gerçekle tanış, hakikatleri gör.
İnsan, insana bağlanırsa somut yolla bile bağlanır.
Göz görüp sevse bile yeter.
Ekstra bir bağa ne gerek var?
Peki insan, Rabbine bağlanırsa somut bağlanabilir mi?
Mümkün değil çünkü ona sadece kalben bağlanırsın.
Kabul;
Öpemezsin, sarılamazsın, koklayamazsın.
Hatta göremezsin bile.
Ama kalbinde, aklında hissedebilirsin onu.
Hissettiğin her vakit o kalbindeki, kafandaki, sırtındaki bıçakları çıkartır.
Siler acını, siler aklından geçenleri.
Aklımdan gitmiyor o insan dersin, zamanla gider o da.
Sonuçta zamanla insan kötüdür.
Anca beraber kanca beraberdir.
Tanrı onlarla asla işbirliği yapmaz.
Zamana der; "Hadi yoluna, kıyamete kadar akacaksın seninle bir işim yok"
Insana der; "Amel defterini kendin yazıyorsun benimle işin yok eğer iyi yazmak istersen bana dua et dediklerimi yap yoksa kendi kendine cezanı vermiş olursun"
Tektir ve iyidir.
Yine de biz insanlar onun varlığını kabul etmektense kötü olan zaman ve insana ayak uydururuz.
O ayakları denk alsak üzülmeyiz belki de.
Aşık oldum evet.
İmkansıza aşık oldum.
Ben onu seviyorken o beni sevmiyor.
Arkadaş olarak sevmek de sevmektir gerçi, ama arkadaş kalıcı değildir ne yazık ki.
En kalıcı dediğin bile 3 gün kokusu süren 10TL'ye alınan parfüm gibidir.
Fark etmeden, o da zamanla gider.
Keşkeler dudaklarından çıkarken mümkün mertebe bastırarak çıkar.
Kokusu acını, vurgusu pişmanlığını tarif eder.
Yenilen en acı biberin ağızdan çıkardığı sert tatdan beter bir acı veren keşkeler..
Siz siz olun, size bile aşık olmayın.
Siz, biz olmayın kimselerle.
Sen ben olun herkeslerle.
Tuz buz olmasın sonra kalbiniz
Sus pus olmasın sonra diliniz
Mesafe koruyun, koruyun ki o bıçakları saplatmayın, biberlerin acısını çıkartmayın.
Hatalardan ders alıyorsak;
Dersler hayatlarımız, sınavlarımız insanlar, hatalarımız öğretmenimiz, okulumuz Dünya, sınıfımız nefretimiz.
Sevilmeyen bir matematik öğretmeni gibi hatalar.
Dersini almak zorundasın yoksa sınavlarında soruları çözemezsin.
Gerçi insanları çözmek için hatalardan alınan dersleri tekrarlamak lazım.
1 kere aşık olduysan, 2. kere de olmalısın.
Tekrarlar başarıya giderken önemli rol oynar.
Ama boş tekrarlar değil, bile bile yapılan bilincinde edilen tekrarlar işe yarar.
Buraya ne yazsam boş.
Boşa dolu yazsalar, boş yine boştur.
Dolu olduğunu yazmak sizi kandırır.
Kelimeler boş değildir.
Ama yazıldıkları yere bağlı onlar da önemini yitirir.
Yetmez, anlatamaz bazı şeyleri ve bi' raddeden sonra onlar da boş gelir.
Size tavsiyemdir "Flört etmiyoruz" dediklerinde pes edin.
Hiçbir zaman etmezler ki zaten, etmek isteler ederlerdi.
Zamana bırakıp kısmet demekle rahatlatamazlar da.
Zamana mı güveniceksin bu kadar konuşmadan sonra.
Hani zaman kötüydü, neden ona bırakalım ki?
Seven, aşık olan, flört eden zaten eder.
Zamanla değil! Şu anda, anında, Carpe Diem!
Gerekmiyor insana flört, insana gereken biraz akıl.
Biraz akıl olsun ki çokça Allah çokça Kur'an çokça peygamber olsun.
Düşün, taşın, vazgeç.
Dersini al sınavları geç.
Tekrar etmek zorunda kalma.
Ve sınıfta kalma durumun olmasın.
Okulunu bitir.
Okuduysan buralara kadar bil ki hayatından 10 dakikan gitti.
Belki daha az belki daha fazla.
Benim hayatımdan 9 milyon 810 bin 719 dakika gitmişken sizin için bu sorun olmamalı.
Tıpkı 7 yıl değer verdiğin bir insanın veyahutta 50 gününü ayırdığın meleğinin gidişi gibi.
Rakamlar değişse de sizler için;
Sizin de vardır rakam değerleriniz, sizi bırakıp giden insanlar için.
Tıpkı benimkiler gibi.
Sağlıcakla kalın lakin Tanrıyı sevin o zaten size sağlık da para da mutluluk da hayat da verir.
Bundan emin olun yeter.
Yettiği yere kadar da yaşayın.
Yaşamayı bilene zaman kötü değil en güzel hediyedir.

Artık hediyemi açtım. Ben mutluyum ve ne olursa olsun mutluluğumu yaşamaya devam edeceğim. İNADINA!