Notes

O zaman düşünce bağlantı kuramaz. Bağlantı kopar ve bozulduktan sonra bitirilir. O zaman düşünce bir kez patlamaz; her düşünce ortaya çıktığında patlar. Böylece, bu süreklilik sona erer ve düşünce doğal ritmine düşer.

O zamandan beri herhangi bir sorum yok, çünkü sorular artık orada kalamıyor. Sahip olduğum tek soru bu dünyada çalışmak için çok basit sorular (örneğin "Haydarabad'a nasıl giderim?") Ve insanların bu soruların cevapları var . Bu sorular için kimsenin cevabı yok - bu yüzden artık soru yok.

Kafandaki her şey sıkılaştı - beynimin içinde hiçbir şey için yer yoktu. İlk kez içinde her şey 'sıkı' olan kafamın bilincinde oldum. Yani, bu vazolar ( geçmiş izlenimler) ya da onlara ne derseniz deyin - bazen kafalarını göstermeye çalışırlar, ama sonra beyin hücreleri o kadar 'sıkı' olur ki, artık orada kandırmak için bir şansı yoktur. Bölme orada kalamaz - bu fiziksel bir imkansızlıktır; bu konuda bir şey yapmak zorunda değilsiniz, bakın, Bu yüzden bu 'patlama' gerçekleştiğinde ('patlama' kelimesini kullanıyorum çünkü nükleer bir patlama gibi) zincir reaksiyonlarının ardında kaldığını söylüyorum. Vücudunuzdaki her hücre, kemiklerinizin iliğindeki hücreler bu 'değişime' girmek zorundadır - bu kelimeyi kullanmak istemiyorum - bu geri döndürülemez bir değişikliktir. Geri dönmenle ilgili bir soru yok. bu adam için bir 'düşme' söz konusu değil. Geri dönüşümsüz: bir çeşit simya.

Nükleer bir patlamaya benziyor, anlıyor musunuz - tüm vücudu paramparça ediyor. Kolay bir şey değil; insanın sonu - öyle yıkıcı bir şey ki, her hücreyi, vücudunuzdaki her siniri patlatır. O anda korkunç fiziksel işkence gördüm. 'Patlamayı' deneyimlediğinizden değil; 'patlamayı' deneyimleyemezsiniz - ama bunun etkileri, 'düşmesi', vücudunuzun tüm kimyasını değiştiren şeydir.