Notes

Hafif esen bir rüzgar kırık, kurumuş, küçük bir dalla dans ederken gökyüzündeki umut ışığına takılıyor gözlerim. Hafızamda güzel anılar. Aklım durgun, dalıyor dolunaya gözlerim. Sonra bulanıklaşmaya başlıyor ışık. Kalıyorum öyle. Gözbebeklerim rüzgarın etkisiyle kurumaya başlıyor. Gözlerimi kırpmak gelmiyor içimden. Sanki kırparsam gözlerimi, kaybolacak dolunaydaki yüzün. Hasret kavramının ne anlama geldiğini anlıyorum yavaş yavaş. Yanındayken geçen zamanın, uzaktayken geçmemesine canım sıkılıyor. Nankörlük ediyor sanki zaman. Gözlerim kapanıyor yavaş yavaş. Direniyorum ama nafile. Tutamıyorum. İki yaka kavuşur gibi tutunuyor birbirine göz kapaklarım. Karanlık... Kulaklarımda aynı ezgi. Yüzünü dönüp hafif gülümseyişin seriliyor gözlerimin önüne. İşte tam da burda bir kelimenin anlamını daha öğreniyorum: Huzur.

Sen bana sımsıkı tutundukça yıkılmaz bir dağ gibi hissediyorum. Başında karlar olan ama eteklerinde papatyaların açtığı bir dağ. Papatyalarımın hepsi senin. Toprağımla beslediğim tüm canlılar senin adını haykırıyor.

Kalemim seni yazdığı için daha heybetli dokunuyor kağıda. Kağıt senle dolduğu için bu kadar mutlu. İçim seni barındırdığı için güzel.

Sev beni. Çünkü ihtiyacım var. Sevginin değerini bilmeyen milyonlarca insanı barındıran bu dünya da sadece sen sev beni. Sev ki güzelleşsin bu dünya. Sev; yalnız geçirdiğim zamanlar utansın sensiz olduğundan.

Seni seviyorum kalbimin hükümdarı. ♥ Adınla kuruldun kalbime. Melike'm oldun. İyi ki...