Notes

Solten'de soğuk bir kış günü kilisenin önünde ağlayan yapayalnız bir bebek vardı. Ağlaması sokaklarda duyuluyordu. Kilise diyakozu sesleri duyar duymaz kapıya koştu ve neredeyse soğuktan donmak üzere olan minik yavruyu içeri aldı. Ölmemesi için elinden geleni yaptı ve tanrıya dua etti. Tanrı dualarını kabul etmiş olacak ki minik yavru yaşamıştı.
Böyle başlamıştı Herold Witmann'ın hikayesi...Diyakoz, kilise papazına gidip bu çocuğun ileride ilim ve irfan sahibi olacağını ve çok fazla insana yardım edeceğini söyledi. Papaz da bunu keyifle kabul etmiş ve çocuğu vaftiz ederek kilisede bir süre kalmasına izin vermişti. Sahipsiz bir çocuğa isim bulmak zorundaydılar, Soltenlilere uygun bir isim olarak Herold Witmann ismini taktılar. On altı ile on yedi yıl sonra çocuk, papazın isteği üzere kilisede zangoç olarak işe başlamıştı.
Dinine bağlı katı bir katolik olan Herold, diyakoz ile konuşmuş ve seçimini yapmıştı. Manastıra gidip eğitim almaktı amacı ve ruhban sınıfı içerisinde saygı gören biri olmak istiyordu. Diyakoz'un tahmini doğru tutmuştu ve hemen papazla konuşmaya gitti fakat papaz eskisi gibi düşünen biri değildi birkaç yıl nasıl değiştiği bilinmez tavırlar almaya başlamıştı. Diyakoz'un dediklerini dinledi fakat durum pek iç açıcı değildi. Herold kilise işlerini görürken olaya ister istemez kulak misafiri olmuştu. Papaz bu işi reddetmişti bunu duyan Herold hayallerinin ellerinden alınmasının nasıl bir duygu olduğunu hissetti ve bir anda o cesaret ve hisle odaya atıldı. ''Affedin efendim fakat tek bir hayalim olan yüce babamız İsa'nın varlığını ve dinini yaymak için bunca zamandır çalıştım ve bilgi edindim lütfen onu elimden almayın'' dedi. Papaz her ne kadar değişmiş olsa da bu sözcükler onu bir nebze olsun yumuşattı ve şöyle ekledi ''Seni bulduğumuzdan buyana çok geliştin ve Yüce babamız adına bu işi kendine layık görüyorsan her zaman yanında olduğumu bilmeni isterim'' dedi. Birkaç gün sonra Herold yol hazırlığı yapmıştı. Yolculuğu Solten topraklarında bulunan manastıra gitmekti. Herold'a eşlik etmesi için papaz, diyakozu görevlendirdi. Yola koyulma vakti gelmişti ve uzun bir yol vardı önlerinde, tehlikeliydi fakat Herold tanrının onu koruyacağına şüphesiz inanıyordu. Yolda uzun uzun sohbet ederek geçirdiler. Birkaç hafta sonra manastırın olduğu bölgeye yaklaşmışlardı. Diyakozla vedalaşma zamanı gelmişti fakat diyakoz bir iyilik daha yapmak istedi ve Manastırın başındaki Baş Rahip'e Herold'ü överek tanıttı ve ardından Herold'a şans dileyerek kendi topraklarına doğru yola koyuldu. Herold'ün önünde öğrenmesi gereken çok fazla şey vardı ve öğrenecekti de. Keşiş olarak yeni hayatına atılan Herold sabrın ne olduğunu dünya ait her şey den ayrı kalmanın ve ibadeti sonuna kadar yaşayacaktı ve inzivaya çekilmek onun için sadece meditasyon yapmak değildi. Manastırın korunması gerekiyordu bunu da keşişler sağlamaktaydı. Herold bu yüzden inzivada kılıç sallama tekniklerini biraz olsun öğrenmeye çalışıyordu ama bunu yaparken elbet ara sıra meditasyon yapardı fakat genelde kılıç sallamak ve ibadet etmekle uğraşırdı. Yirmi yıl sonra Herold ilim ve irfan sahibi bir bilge olmuştu. İncili ezbere bilen, Latinceyi anadili gibi konuşur hale gelmiş Yunancayı'da törenlerde işine yarayacak kadar biliyordu bunun yanında kılıç kullanmayı da öğrenmiş durumdaydı.
Manastır üstadının düzenlediği törenle rahip unvanına layık görülmüştü. Herold ilk görevine başlamak için Solten toprakları içerisinde bulunan katedrale doğru yol aldı. Birkaç gün sonra katedrale varmıştı ve başpiskopos ile konuşarak Solten'de bulunan küçük bir köye atandı. Yeni ve ilk görevinde oldukça başarılı olan Herold bir haftada köy ahalisi tarafından tanınmıştı fakat bu onun iyi yüzüydü. Herold, köyde eski bir şövalye olan Alak Zorin ile tanıştı ve onunla sıkı bir dostluk kurdu. Alak, Herold ile birçok yandan benzerdi, hristiyanlığı yaymak amacıyla Herold'un buyruğuna girdi ve katı bir şekilde dini dayatarak bölgeye yaymaya başladılar. Herold, nerede dinsiz olan birini görse onu ilk olarak nazikçe kiliseye davet eder ve orada tatlı dille hristiyanlığa davet ederdi eğer karşısındaki kişi kabul etmezse tebessüm eder ve yarın ya da bu hafta içerisinde tekrar gelmesini söylerdi. Birkaç gün sonra adam tekrar geldiğinde tekrar sorar ve kabul etmezse oracıkta kurduğu tuzakla adamı kafir sayarak öldürtürdü. Ahaliden biri farkederse onun kafir olduğunu köye ve muhtara hakaretler savurduğunu dinlere saygısının olmadığını söylerdi. Yaklaşık on yıl sonra yeni bir yere atanmak için katedrale doğru yola koyulmuştu. Katedrale vardığında başpiskoposla görüştü ve Yeni Kıta'dan haberdar oldu. Bu bölgede neredeyse hiç hristiyan birey bulunmamaktaydı bunun için misyoner olarak oraya gitmeyi ve kutsal dinini yaymayı arz etti. Başpiskopos seve seve kabul etti ve Herold'u hazır bekleyen gemilerin olduğu rıhtıma gitmesini söyledi.
Herold denileni yaparak Solten'de bulunan rıhtıma doğru gitti ve orada bulunan hazırlanmış gemiye bindi ve bilinmezliğe doğru yelken açtı. Aylar sonra orada bulunan genç bir adamla tanıştı bu adam Anton'du. Anton, Herold'ün buyruğuna girmek ve onunla beraber hristiyanlığı yaymak istedi. Herold memnuniyetle kabul etmişti. Anton'a Alperov lakabını takarak hristiyanlığı dayatarak yaymaya başladılar.