Notes

Islem öncesi donem çocuklarında animizm ve yapaycılık özellikleri de dikkati çekmektedir. Animizm, cansız nesnelere canlılık özelliği yük- leme olarak tanımlanmaktadır. Çocuk arabayı hareket ettiği için canlı olarak düşünebilir. Çocuğun oyuncak bebeğini canlymış gibi düşünüp onun altını değiştirmesi, onunla konuşması da animizme örnek olarak verilebilir (Gander ve Gardiner, 1995; Bacanlı, 2001). Yapaycılık ise, do- ğal olguları birisinin yaptığı ya da bunlara birisinin neden olduğu inancı olarak ifade edilmektedir. Beş yaşındaki bir çocuğun, güneşi birisinin kibritle yakarak tutuşturduğu bir ateş olarak açıklaması yapaycılığa ör- nek olarak verilebilir (Gander ve Gardiner, 1995). Çocuklar sınırlı deneyimleri nedeniyle kalıp yargılar geliştirirler ve karmaşık bilgileri dar kavramlarda örgütlemeye ve sikıştırmaya çalışır- lar. Örneğin, bir kız çocuğu bir gün eve "ben büyüyünce hemşire olaca- ğim" diyerek gelir. Annesi neden doktor olmayı istemeyip de hemsire olmayı istediğini sorunca kızgınlıkla "kızlar doktor olamazlar" der. O gün okula mesleklerini tanitmak için bir doktorla bir hemşire gelmistir ve gelen doktor erkek, hemşire ise kadındır. Bu çocuk bir süre sonra has talanınca annesi onu özellikle bir kadın doktora götürür. Sonrasında da hala kadınların doktor olamayacağını düşünüp düşünmediğini sorar.