Notes

HERHANGİ BİRİNİN SON GÜNÜ


“bir filmi orta yerinden ve gözlerim kapalı seyerder gibiyim„
Bir fakir Orhan Veli.



Birkaç adımdan fazlası gerekiyordu diğer masaya, birkaç dosyası vardı alması gereken. Öğlen sıcaklığı ve kıçını koyduğu yumuşaklık, olduğu yere, tekerlekli sandalyesine bağlıyordu onu. Kokusu kendinden önce fark edilen, herhangi bir sahaftan damıtılmış bir esansı yayan o kokuya sahip, toprak-kömür karışımı renkteki paltosuna uzanmak hücum etti aklına, aynı özveriyle paltoya yöneldi. Elini paltonun cebine attı, bir şey aradığı, çatık kaşlarından, o memnuniyetsiz ve tedirgin duruşundan anlaşılıyordu. Paltonun cebinden çıkardığı, o ciddi bir şeyler içeren kutuyu, o metal tabutu; tütün kutusunu açtı ve mezarına hapsolmuş, bir hastalığı çağrıştıran sarı filtreli sigarasını çekip çıkardı, baktı, kokladı, parmak uçlarıyla sevdi, dudaklarına koydu, duraksadı, şimdi daha küçük bir tabuta ihtiyacı vardı. -bir bebeğinkinden pek büyük olmayanlarından-

Siyah başları önlerinde, hazır ol'da bekleyen o çubuklardan birini -muhakkak alman malı olan kibritlerden birini- aldı, acımadan, başlarını ezercesine yaktı. Bir an durdu, sigarasında bir mermi boyu kül birikmiş, geçmişine tutunuyor, düşmemek için direniyordu.

"Özür dilerim kibritler, hem pek fena bir şey olmasa ölmek, onca zaman tabutta bekledikten sonra ha?"

Doğruldu, külleri masanın herhangi bir yerine bıraktı. Yeniden, o, bir parçasıymış gibi kullandığı tekerlekli sandalye'ye yayıldı. Sağına döndü, parmak uçlarından tavanın rutubetine dek uzanan, uzun zamandır silinmemiş, lekeli aynaya baktı. Kendisi herhangi bir insandı, sabah 8'de işe gelir, 6'da çıkardı, kendi odası da vardı üstelik. -tahammülünü kolaylaştırıyordu- 21.yy'ın herhangi bir kölesi gibi. Güldü, biliyordu.
Kravatını gevşetti, sigarasını eline bastı, bir an su toplyayıverdi avucu. Masaya bir fırça darbesi gibi özensiz, bir tanrı kadar özverili döndü. İkinci çekmeceyi açtı, okumak için serdiği gazetelerin altından, koleksiyonu için aldığı o revolver'ı çıkarttı, kimse bilmezdi koleksiyonu olduğunu, gerçi ismi de kimsenin aklında kalmazdı ya. -çaycı hariç, onun adını da bu bilmezdi- Bir mendil aldı masadan, üstünkörü ve ödevmişcesine sildi silahı. Aynaya döndü, omzunda iki el, solunda duyguları, sağında fikirleri. Mürekkep izleri ile yamanmış o kalın parmaklarıyla sıkıyorlardı omuzlarını. Ağırlık oradaydı, tüm odanın içinde bir bulut gibi asılı. Fark etmesi güç bir toz bulutuydu gördüğü. Silahı çenesine dayadı, gözlerini kapadı.

Horoz ses çıkardı.

Kasılmış yüz kaslarını gevşetti, kaşlarını yükseltti, namluya baktı.

Belki silahla ölmemişti ama, o, iki sıkı el boğmuştu onu.

Sonradan gazetede okundu ismi, 7 punkto siyah bir yazı, gazetenin en az okunan köşesinde.

..beyin kanaması sonuc...
...ruhu.... .....atiha


Altında ikinci el bir araba ilanı, 66 kilometrede.