Notes

Bütün seslerin boğuk geldiği bir andı. Sesi hariç, bütün seslere sağır olmak istedim. O güne kadar hatıramda kalan, ezberlediğim bütün sesleri kökünden söküp, zifiri karanlığa atmak geçti içimden. Ellerini yüzüme yaklaştırdı. Susturduğu bütün hisleri şimdi dile gelmişti. Parmakları inceydi, teni kumral, ruhu yorgun, gözleri dolu, saçları küt, ömrü siyah bir kadındı. Elleri, yüzümü tuttu. Başım avuçlarının arasında küçülürken, katışları hızlandı. Başını hafifçe kaldırdı, gözlerime baktı. Gözlerinde ufalanan koskoca bir dünya vardı. Bu bakışı o güne kadar hiçbir kadında gördüğümü hatırlamıyorum. Gözlerinin önündeki bulutların arasında parçalı bulutlu bir gökyüzü vardı, bugüne kadar hiçbir insan gözünün görmediğini hissettiriyordu. Gökyüzünü kimseye açmamıştı.Bir şeyler söylemek istediğinde önce sessizliğe gömülürdü. Eğildim,saçlarını öptüm. Hayatımda, geçmiş zamana dair, en çok kıskanacağım andı. Huzur, şimdi ete kemiğe bürünmüştü. Bugüne kadar gördüğüm her insan için, ayrı öfkelendim kendime. Kulaklarımın ezberlediği her ses için ayrı nefret ettim o an. Kısacık bir an. Saniyenin onda biri kadar bir nefret parçası.”Gitme” dedi.Sesi kısıldı, sesi titredi, sesi inceldi. Kalp atışlarım ölümle yaşam arasında gidip geldi. Daha çok canım yandı, daha çok kızdım kendime. Sarılmak istedim, sımsıkı sarılmak ve asla bırakmamak istedim.Canlı kalan son yanlarımla sarıldım. Tükenmeye yüz tutmuştuk. Hıçkırarak, ilk kez bir gidiş için bu kadar ağladım. Bugün herkesten çok, kendi geçmişimi kıskandım. Aynaya bakamadım. Aynalardan kaçtım.Uzun zaman oldu yüzünü göremedim,sarılamadım,koklayamadım.Uzun zaman oldu yürüyemedik unutulmaya yüz tutmuş sokaklarda.Uzun zaman,çok uzun zaman…Çok özledim...