Notes

Merhaba, büyük ihtimalle beni tanımıyorsunuz. Ben şikayette bulunup içeri attırdığınız adamın kızıyım. Merhamet ve empati duygusu göstereceğinizi düşünerekten şu an bu satırları yazıyorum. Babam gittiğinden beri birçok zorlukla karşılaştık, halen de karşılaşıyoruz. Sitede babamla birlikte yaşıyorduk, annem, ben ve kardeşlerim. Çok mutlu değildik ama en azından huzurluyduk, aileyle bir arada olma ve her zaman güvenebileceğin bir babanın olması insana huzur vermiyor değil. Fakat şimdi babam yok. Babamın yokluğunda hayat bizi o kadar çok yordu, o kadar çok agresifleştirdi ve o kadar çok üzdü ki birbirimizi tanıyamaz hale geldik. Ben bir genç kızım ve kendimi ne fiziksel, ne ruhsal ne de zihinsel olarak sağlıklı hissediyorum. Aynı şekilde küçük kardeşlerim de buna dahil. En küçük kardeşim baba hasretiyle büyüyor ve kendisi daha çok küçük. İlk zamanlarda annem istediğimiz yemekleri yapamamaya, ihtiyaçlarımızı giderememeye başladı. Okuldan hocalar gerekli malzemeler isterdi ama anneme söylemeye çekinirdim, çünkü o sıralar babam yanımızda değildi, annem çalışan bir kadın da değil, sadece bir ev hanımı. Sonrasında dedemler, faturaları, aidatları ve kirayı ödemeyi bıraktılar. Birkaç gün elektriğimiz kapalı oturmak zorunda kaldık. Sular kesildi, duş alamaz, hatta elimizi yıkayamaz hale geldik. Dolapta yiyecekler bozuldu, hepsini atmak zorunda kaldık. Bazen kimsenin haberi yokken gidip vanalarını açıyorduk ve yasak olduğunun farkındaydık. Site yönetimi fark ettiği anda vanayı tekrar kapatıyordu ve tekrar açmamamız için vanayı söküp alıyordu. Kendimi en az altmış yaşında bir kadın kadar yorgun hissediyorum. Bu yaşadıklarım çok ağır geliyor. Dedemler ne maddi ne de manevi hiçbir şekilde yardımcı olmuyorlar. Annem ve babam daha önceden boşandı, kardeşlerimin velayeti babamda ve şu an okula gidemiyorlar, resmi işlemler için babamın olması gerek. Onların okula gitmelerini çok istiyorum. Ben de gidemiyorum çünkü lisem oldukça uzakta ve biz artık lisemin olduğu yerde oturmuyoruz. Şunu da eklemek isterim ki, ben okuldan 2 sene geri kaldım, bu sene de geri kalmak istemiyorum. Şu an anneannemlerle yaşıyoruz ve burada hiç mutlu değilim. Tek istediğim bir aile hayatı ve bize destek olabilecek babam. O olmadan hiçbir iş yoluna girmeyecek gibi duruyor. Sizden rica ediyorum, lütfen empati yapın ve biraz düşünün. Bunları sırf kendim için değil, kardeşlerim için de istiyorum. Onları düşünmek benim görevim. Eğer okullarından geri kalırlarsa her şey daha kötü olabilir, geleceğimiz size bağlı. O kadar çok kafaya takıyorum ki psikoloğa gitmeye başladım, ilaç kullanıyorum düzenli olarak. Lütfen bu yazdıklarımı biraz düşünün ve kendinizi benim yerime koyun. İnan ki çok zor dönemlerden geçiyoruz. Umarım bize yardımcı olursunuz, o zaman size çok minnettar kalmış olacağım.