Notes

İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin 14. maddesi: Her insanın zulüm karşısında, başka ülkelere sığınmaya ve bu ülkelerde sığınmacı işlemi görmeye hakkı vardır.
Mültecilerin Hukuki Durumuna İlişkin Sözleşme
Birleşmiş milletler tarafından 14 Aralık 1954’te kabul edildi.
Türkiye sözleşmeyi 24 Ağustos 1951’de imzalamıştır.
Bu sözleşmenin 1. Maddesinin 2. Fıkrası mülteci kavramının kime uygulanacağını açıklar.
Irkı, dini, tabiiyeti, belli bir gruba mensubiyeti veya siyasi düşünceleri yüzünden zulme uğrayan veya uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaşı olduğu ülkenin dışına çıkan, dışında bulunan kimsedir.
Bu sözleşmenin 2. maddesi mültecilerin sığındığı ülkeye ve kanunlarına saygıyı düzenler.
Madde 2: Her mültecinin bulunduğu ülkeye karşı özelliklere yasalara, yönetmeliklere ve kamu düzeni için alınan önlemlere uymayı öngören yükümlülükleri vardır. Sözleşmenin 3 ve devamı maddelerinde taraf devletlerin mültecilerin hak ve özgürlüklerine saygıyı düzenler.
Madde 3: Taraf devletler, bu sözleşme hükümlerini mültecilere ırk, din veya geldikleri ülke bakımından ayırım yapmadan uygulayacaklardır.
Madde 4: Taraf devletler, ülkelerindeki mültecilere dini vecibelerini yerine getirme hürriyeti ve çocuklarının dini eğitim hürriyetlerini bakımından en az vatandaşlara uyguladıkları muamele kadar uygun muamele uygulayacaklardır.
Ülkemizde 4 Nisan 2013’de “Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu” kabul edilmiş ve işbu kanunun 4. maddesi “Geri gönderme yasağı” başlığıyla düzenlenmiştir.
Madde 4: Bu kanun kapsamındaki hiç kimse işkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya muameleye tabi tutulacağı veya ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi fikirleri dolayısıyla hayatının veya hürriyetinin tehdit altında olacağı bir yere gönderilemez.