Notes

<22:39:51> "Maonico": şimdi okulda bildiğimiz herşey devam ediyordu. haliyle gıcık olduğum ve olmadığım insanlar var ortamda 1 aylık falan bir gözlem süresi sonrası gıcık olduğum iki kişinin de bir kıza yazdığını fark ettim. e tabi gıcık oluyorum (bu arada ikisi de yakışıklı veya onun gibi bir şey değil 2 hard hayatsız, kısaca ikisi de elimi sallayarak eleyebileceğim tipler) sonra dedim piçlik olsun tabi güveniyorum ya kendime bişi sanıyorum ya, dedim ben de bu kıza takılayım benim yanımda çok fırsat bulamazlar zaten ben de ibneliğimi yapmış olurum sevmediğim insana ondan sonra bu böyle gidiyor. ama nasıl desem kızı kolay lokma olarak görüyorum. bir şekilde niye hiç bir fikrim yok. aynı klüpteyiz kızla, fitnessle ilgileniyo falan yani ortak nokta dolu
<22:43:32> "Maonico": bu arada zaten benim sevdiğim bir kız vardı hala da var bahsetmiştim sana bundan zaten daha önce. ama anlattımmı bilmiyorum 4 5 senedir tek kelime edemedim ben bu kıza her neyse o başka konu. ondan sonra etkinliğe davet ediyorum sen geliyorsan olur falan diyor. ben kendimi iyice bir şey sanmaya başlıyorum böyle olunca. hatta orda sınıftan sevilmeyen kıim var muhabbeti dönerken o kıza yazıyo dediğim çocuklardan birisini söyleyip ona acıdığını söyledi. abi düşünsene bundan daha aşağılayıcı bir şey olabilir mi, bir kızdan hoşlanıyorsun bir kişi var onu rakibin olarak görüyosun ondan sonra rakibin olarak gördüğün kişiyle hoşlandığın kişi konuşurken hoşlandığın kişi sana acıdığını söylüyo. bu olaydan sonra herşey gözümde basitleşti ve bu olay şerefsizlikten çok benim ego tatmin yoluma dönüştü bir şekilde sonra bugün
<22:47:13> "Maonico": bir aynaya baktım tip kayık iyi olduğum bir nokta yok sporda kötüyüm güçlü olmama rağmen pek güzel bir vücudum yok pek üstün bir sosyla zekaya sahip değilim derlerde de üstün başarım yok. bir insanı bu halime bakmadan ben ne sıfatla kolay lokma olarawk görebilirim ki ben kimim ki.bu olayın patlama anı oldu ve bütün psikolojik gücümü kaybettim bugün. geçtiğimiz günlerde de yavaş yavaş kötüleşiyordu zaten ama gramö farkında değildim, çok yoruyordum kendimi psikolojik olarak. "ben yaparım, hallederim, bana bişi olmaz, beni kim sanıyorsun ki" bunlarla zamanımı geçire geçire bütün psikolojik gücümü kaybettim ve şuan herhangi bir şey yapmaya ne hevesim ne de gücüm var aşırı asalak bir şekilde kaldım ortada ne, ne yapabileceğimi kestirebiliyorum ne de bir şey yapabiliyorum doğru veya yanlış çünkü gücüm yok tükendim