Notes

Obraz polskiego spoleczeństwa zaspokaja w ludziach uczucie porządku i wiedzy. Nawiązuje do większości i opiera się na faktach, ale nie jest jednoznaczny. Każdy człowiek inaczej postrzegają świat. Ma inne doświadczenia i swoją własną historię, przez co tworzy swój własny obraz świata. Polacy mają różne wyidealizowane obrazy rzeczywistości. Od zawsze są one natchnieniem dla wybitnych pisarzy.

W utworze Stanisława Wyspiańskiego pt. "Wesele" jest pokazany obraz polskiego społeczeńswa. Treść utworu literackiego skupia się na przedstawieniu chłopów i inteligencji- dwóch grup społecznych, które w dramacie spędzają razem czas w chacie bronowickiej u gospodarza, świętując pobranie się młodej pary. Chłopi są skłonni do walki, aby odzyskać niepodległość kraju. Kierują się własnymi myślami i chęcią, aby to osiągnąć. Nie mają przewodnika- osoby, która ich poprowadzi, więc są siłą niszczącą. Inteligencja zaś to grupa społeczna, która jest bierna w obliczu rzeczywistości. Nie szanują chłopów, gardzą nimi i ich poniżają. Mają wyidealizowany obraz wsi i nie chą go zmienić. Są przekonani o swojej własnej wyższości i roli przewodniej w narodzie. Pomimo tego, że gospodarz, który został wychowany w mieście, osiadł na wsi i żyje tam już ponad 10 lat, scala wieś i miasto, nie zmienia obrazu polskiego społeczeństwa, jakim jest podział polaków, którzy nie są zjednoczeni, ponieważ to wszystko, co dzieje się w chacie bronowickiej, jest tylko złudzeniem. Polacy są różni i mają różne obrazy rzeczywistości.

Obraz polskiego społeczeństwa pojawia się również w utworze Bolesława Prusa pt. "Lalka". Są tam pokazane różne grupy społeczne, które stworzone zostały przez różnice majątkowe. Kupcy, właściciele małych sklepów oraz subiekci, którzy są reprezentantami mieszczaństwa, są bierni i niezdolni do działania oraz postępu. Wolą nie podejmować zbędnego ryzyka i nie inwestować dużych pieniędzy. Nie są ambitni i nie mają wiary we własne możliwości. Wyjątkiem jest Stanisław Wokulski, który ciężką pracą powieksza dziesięciokrotnie majątek pozostawiony przez żonę. Inna również bardziej wyłaniająca się grupa społeczna to arystokracja, w której ludzie są próżni i obojętnie patrzą na losy kraju. Nie widzią w Wokulskim nic oprócz jego pieniędzy. Nie interesuje ich on jako człowiek. Tylko prezesowa Zasławska docenia jego zaangażowanie w pracę i uważa, że wielu takich ludzi jak on mogłoby wpłynąć na obraz społeczeństwa arystokracji, jakim jest ich dominacja nad resztą ze względów finansowych. Pomimo upadającego społeczeństwa, w którym to bogaci mają obraz mieszczaństwa, które zatraca się w niedostatku, a oni obraz arytokracji, która zatraca się w pieniądzach, w tym utworze zostały przedstawione postacie idealistyczne, które wyróżniają się na tle swojej drupy społecznej. Zamiast brać przykład z uczciwych i pracowitych ludzi, społeczeństwo ich oceniaja, nie będąc otwarci na indywidualne wyjątki, co skutkuje tym, że osoby wyróżniające się ze swojego otoczenia, są wyniszczane lub się marnują. Społeczeństwo zamiast być pozytywnie nastawionym na coś nieoczywistego, zamyka się i gasi wszystkie osoby, które choć trochę wyłaniają się z tłumu.

Innym dobrym przykładem literatury, w której pojawia się obraz polskiego społeczeństwa, jest trzecia część utworu pt. "Dziady" napisanego przez Adama Mickiewicza. Autor piszę w nim o arystokracji, w której skład wchodzi towarzystko stolikowe, które skupia się na przyjemnościach i nie interesuje się sprawami ojczyzny podczas zaborów. Nie dostrzegają w Nowosilcowie osoby, przez którą w brutalny sposób zostaje niszczona polska historia i kultura, ale świetnego organizatora chucznych warszawskich balów. Odpowiada im tak jak jest. Nie przeciwstawiają się zaborcy i akceptują to, co on uważa za stosowne. Dobrze czują się zarówno w wolnej ojczyźnie, jak i zniewolonej. Polska arystokracja jest niegodna, aby nazywać ich Polakami. Są to zdrajcy ojczyzny. W utworze można też przeczytać o młodzieży, która w przeciwieństwie do towarzystwa stolikowego, martwi się o dalsze losy ojczyzny. Znajdują się oni przy drzwiach. Są gotowi wyjść i walczyć o wolność kraju nawet za cenę życia. Są to ludzie bardzo przywiązani do obyczajów i kultury narodu polskiego. Z szacunkiem posługują się językiem polskim i czytają polską literaturę. Są wrażliwi na cierpienie innych ludzi. Wierzą, że uda im się pokonać zaborcę. Polacy nie są zgrani. Są podzieleni na tych, którzy chcą coś zmienić i tych, którym obojętne jest to, co się stanie z ojczyzną.

Społeczeństwo polskie zawsze było podzielone. "Tam, gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania. " Jedni nie potrafią słuchać i szukać kompromisów. Są egoistami, którzy nie dostrzegają potrzeb drugiego człowieka, ponieważ są zatraceni w swój wyidealizowany obraz świata. Inni poświęcają się dla dobra tych drugich, wierząc w idee zmian na lepsze. Dla pierwszych osiągnięcie sukcesu, będzie już samo w sobie końcem pracy, a dla tych drugich dopiero początkiem. Jako naród Polska nie umię wykorzystywać ludzi utalentowanych, którzy się rodzą na ziemiach polskich. Bardzo trudno jest Polakom się zjednoczyć. Jest to niemożliwe.