Notes

Her geçen gün kalabalıklaşan Dünya'da artık kaynaklar yetersiz gelmeye başlamış, açlık ve susuzluk insanları yiyip bitiriyordu. İç savaşlar bitmek bilmiyor, çeteler sokaklarda terör estiriyordu. Küresel ısınmanın da etkileri artık son seviyelere ulaşmış, Dünya büyük bır yıkıma doğru ilerliyordu.
Başta Nasa olmak üzere pek çok devlet ve şirket artık Dünya dışında bir yerlerde kolonileşmenin zamanının geldiğinin farkındaydı. Ancak azalan kaynaklar her şeyin fiyatını yükseltmiş, Samanyolu'dan uzaklaşmayı inkansız kılar hale gelmişti. Bu durumda en doğru yer neresiydi? Herkesin aklında iki yer vardı, Mars ve Ay. Ay'a gitmek yakın olduğu için daha maliyetsiz olurdu ancak Ay'ın zemini kolonileşmeye, inşa etmeye pek musait değildi. Ayrıca Ay çok küçüktü, Dünyayı oraya taşımak daha büyük sorunlara sebep olabilirdi.
Uzun oturumlar, bitmek bilmeyen tartışmalar sonucunda gidilmesi gereken yerin Mars olmasına karar verildi. Ancak Mars'la ilgili bir sorun vardı. 2076 yılında galaksimizde yaşanan büyük bir patlama sonucunda pek çok olay yaşandı. Bu olaylar sonucunda marsta mutasyona uğramış, tehlikeli canlılar üremişti. Tüm insanlık Marsa gönderilmeden önce, askerlerden, işçilerden bilim insanlarından ve kölelerden oluşan gruplar gönderilmeliydi. Evet Dünyanın geldiği son durumda artık kölelikte vardı. İç savaşlar, açlık ve çeteler tekrar köleliğin doğmasına sebep olmuştu.
Tarih 2112 yi gösterdiğinde 2000 asker, 1000 işçi, 500 köle ve 200 bilim insanından oluşan bir grup Mars'a ulaştı. Yoğun çalışmalar hemen başlamıştı. Aradan 11 yıl geçmiş, büyük koloniler kurulmuş, şartlara uyum süreci tüm hızıyla devam ediyordu ancak bir anda büyük bir felaket oldu.
Dünya ile Mars arasındaki iletişim birdendire kesildi. Yazışmalara cevap gelmiyor, telsizler susuyordu. Dünya ile olan iletişimin kesilmesinin ne kadar tehlikeli sonuçlar doğuracağından herkes habersizdi.
İlk haftalarda köleler ve çalışanlardan gizlendi iletişim eksikliği. Onların işlerini yapması gerekiyordu çünkü. En son istenilecek şey bir isyandı. Ama durumub farkında olan askerler ve bilim insanları, çözüm yolu arayışındaydı. Bilim insanları iki gruba ayrıldı. Bir grup Dünya ile iletişim kurmaya çalışırken, diğer grupta iletişim kurulamaması durumunda marsta hayata hazırlık yapıyorlardı. Yakıt, yiyecek, içecek gibi ihtiyaçların nasıl karşılanabileceğini araştırıyorlardı. Durumdan habersiz olan köleler, içlerinde doktor, müzisyen gibi farklı kişilerin bulunduğu işçiler de durumdan habersiz çalışmaya devam ediyordu.
Bu uğraşlarla üç yıl daha geçti. Hala Dünya ile iletişim kurulamamış, yeterli yakıt olmadığı için geri de dönülememişti. Köleler ve işçilerden oluşan halk da bu durumun farkındaydı artık. Her kafadan bir ses çıkar hale gelmişti marstaki kolonilerde. Ancak aradan geçen onca zamanda çocuklar doğmuş nufüs artmıştı. Tüm bu kaosta okul gibi sistemleri kurmaya ve düzgün çalışması için uğraşan gruplarda vardı.
Tüm bu zorluklara rağmen hayatta kalmak için elinden geleni yapıyordu insanlar. Peki elinden geleni yapmak, iyi bir anlam mıdır sizce? Elbetteki hayır. Tam tersi! İnsanlar her geçen gün daha çok kavga etmeye başlamış, sorunlar büyümüştü. Uyuşturucu satan çeteler, dükkanları yağmalayan serseriler dört bir yandaydı. Peki bu otorite boşluğunda askerler birlik olabilir miydi? Tahmin ettiğiniz gibi olamadılar. Tüm askerler egolarının peşine düştü. Birlik olup çeteleri bastırmak yerine onlarla işbirliği yaptılar. Kendi içlerinde çatışmalar doğrurdu bu süreç. Kimi askerler a çetesini savunurken, kimi çeteler b çetesini destekliyordu. Artık kimsenin kimseye tahammül edemediği bir noktaya gelinmişti mars kolonilerinde.
Tüm bu çatışmalar, egemenlik sevdası üzerine 7 yıl daha geçti marsta. Artık her şey şekillenmişti. Dünyaya dönmek artık bir hayaldi herkes için. Çok fazla kayıp verilmişti ve sonucunda bir düzen kuruldu. Bu düzen için iyi demek aptallık olurdu ama en azından büyük kavgalar, bitmek bilmeyen savaşlar yerini daha küçük suçlara ve liderlerin birbiriyle anlaşamadığında başlayan savaşlara bırakmıştı. Artık üç ana grup vardı marsta. Hayalciler, zulumcüler ve isyancılar. Hayalciler birinci koloniyi ele geçiren, iyi niyetli olarak görülen, en büyük hedefleri tekrar dünyaya dönmek olan bir gruptu. Liderleri Carl ismindeki yaşlı bir askerdi. Hayalcilerde hiyeraşi düzeni vardı. Herkes kendinden büyük olana saygı gösterir, sözünü dinlerdi. En azından kural böyleydi. Bilim insanlarının çoğu bu gruptaydı. Zulümcüler ise artık marsta yaşamaya mecbur olduklarını düşünen, dünyayaya dönüşün imkansız olduğunu düşünen bir gruptu. Tüm yatırımlarını marsta yaşam üzerine harcarlardı, silah ve araç gereç üretirlerdi. İsminin gösterdiği gibi kötü bir grup değillerdi aslında. Sadece hayalcilerle ayrı düşüyorlardı. Ve istediklerini yapmak için zor kullanmaktan, çalmaktan ve kölelere eziyet etmekten çekinmiyorlardı. Liderderi Lily isminde bir kadındı. Belkide zulümcü ismi bu kadın yüzünden verilmişti bu gruba. Hayalcilerde olduğu gibi hiyeraşi düzeni yoktu burada. Lilly ne derse o olurdu. Çok güçlü ve akıllı bir kadındı. Onunla karşılaşan herkes önünde eğilip saygısını göstermek zorundaydı. Kölelerin ise onun yüzüne bakması bile yasaktı. Sırf bu yüzden işkence gören çok fazla kölesi vardı lillynin. İsyancılar ise üçüncü gruptu marstaki. Onların hayalciler ve zulumcüler gibi bir kolonisi de yoktu. İki üs arasındaki yolda bulunuyorlardı. Başına buyuk çeteler, serseriler ve diğer gruptan kaçan köleler ile işçilerden oluşuyorlardı. Kendi hallerinde yaşamayı seviyorlardı. Asla diğer iki gruba bulamaşmazlardı. Ancak iki grubun arasındaki bölgede oldukları için tatsızlıklar sıkça oluyordu. Bölgelerine giren kimseyi sevmedikleri için diğer gruplardan gördüklerine direkt saldırırlardı. İki grup arasında oldukları için de bu sıkça yaşanıyordu. Hayalciler ve zulümcüler genellikle gizlice geçmeye çalışırdı isyancıların arasından. İsyancılar kendi hallerinde yaşamayı severdi cümlesinden buradaki hayatın en güzeli olduğu anlamı çıkmasın ama. Tam tersi en kötüsüydü. Çöplerin arasında yaşarlardı, adım başı dilenen evsizden geçilmezdi burası. Evet umursamazlardı, hergün içer, dans eder, şarkılar söylerlerdi. Ama sokakları uyuşturucudan eksik olmaz, her yeri leş gibi kokardı. Ve insan öldürmek onlar için basit bir şeydi. En ufak tartışmalar bile kanla sonuçlanırdı. Sokaklarda cesetlerden dağlar bile oluşmazdı. Çünkü kimse umursayıp da cesetleri bir kenara atmazdı. Cesetlere basa basa ilerlerdiniz. Bu leş ortamdan diğer grupta iğrenirdi.
Artık marsa geleli uzun yıllar olmuş, hayat şekillenmişti. Dünya ile en ufak bir bağlantı bile kurulamamıştı. Hayalcilerin umutları devam etse de, zulumculer ile olan atışmaları bitmek bilmiyordu. Hayacilerin lideri Carl, bir sabah tüm bilim insanlarını çağırıp toplantı yapmaya karar verdi. Tüm yatırımlarını, bütçesini Dünyaya dönüş için harcayacaktı. Bu konuyu bilim insanlarıyla konuşup, hangi noktada olduklarını öğrenmek istiyordu. Ama o toplantı onun sinirini çok bozucaktı, henüz bundan habersizdi. Herkes geldiğinde bir eksik olduğunu fark etti. En çok güvendiği, en iyi bilim insanı olan Mark ortada yoktu. Tüm askerler görevlendirildi, tüm üs arandı ama ortaya çıkmadı. Artık üç seçenek vardı. Ya intihar etmişti, ya isyancılara kaçmıştı, ya da zulumcüler tarafından kaçırılmıştı. Herkesin tahmini aynıydı, onu kaçıran lily idi. Ama ordusunu oraya göndermesi felaketle sonuçlanabilir di. Çünkü carl dünyaya dönüş için para harcarken, lilly silah ve yiyecege pars harcamıştı. Bu yüzden daha zekice bir plana ihtiyacı vardı. Hemen en iyi askeri olan baldı yanına çağırdı. Bald onun ismi değildi, kel olduğu için hekes ona bald derdi. Carl, baldı yanına çağırdı ve üç adet en çok güvendiği askeri yanına alıp, markı aramaya çıkmasını emretti. Bald hemen üç askerini aldı ve yola çıktı.
İlk durak isyancılardı, markı orada arayacaklardı. Girmedikleri yer, konuşmadıkları kişi kalmadı. Bir türlü bulamıyorlardı. Tabii ki isyancılarla iş yapmak kolay değil, yol boyunca pek çok kişiye rüşvet verip pek çok kişiyle de savaşmışlardı. Kimileri para, kimileri yardım istemişti. Bu yolda askerlerinden birini kaybeden bald, büyük bir hırsla yoluna devam etmeye kararlıydı. Askerlerinden birini daha kaybeden bald, yavaş yavaş umutlarını kaybediyordu. Bir kafede, son kalan askeri natasha ile konuşurken artık gücünün kalmadığını, natashaya gitmekte serbest olduğunu söyledi. Natasha ise ona döndü ve bak bald, artık marstayız, döndüğümüzde bizi karşılayan sıcak bir ailemiz, köpeğimizi gezdirdiğimiz parklar yok. Pes edince elimize ne geçecek, buradaki berbat hayat mı? Sen belli ki görevin öneminin farkında değilsin, carlın bana verdiği yetkiyi kullanıp başa geçiyorum, bundan sonra emirlerini yerine getireceksin,ve dediklerimi de unutma, burada bir hayat yok, anlaşıldı mı asker der. Bald istemeye istemeye de olsa tamam der ver natasha ile yola devam ederler.
Kilometrelerce yol giden ikili artık isyancılarda durmanın bir anlam ifade etmediğini anlar. Natasha, balda dönüp zulümcülerin kolonisine gitmeliyiz der. Bald ise zaten iki askerini kaybettiği için oraya gitmekten korkar. Yakalanmarı faciayla sonuçlanabilir çünkü. Ama artık natasha başta olduğu için emirlerini yerine getirmek zorundadır. Emredersiniz komutanım der ve yola koyulurlar.
Uzun uğraşlar sonunda zulumcülere varırlar. Ama varır varmaz şok olurlar. Her yerde ceset vardır. Yaşayan kimse bulamazlar. Hemen Lilynin tahtına giderler ama Lilyde orada yoktur. Tahtında bir mektup bulurlar. Hemen mektubu açarlar, mektuptada şu yazmaktadır. Ahmaklar! Siz markı en iyi bilim insanınız sanıyordunuz ama o sadece benim bir kölemdi. Ben burada krallığımı kurarken sizin dünya için uğraştığınızı biliyordum, ben de bilim insanı olan kölem markı aranıza soktum. Sizin verdiğiniz bütçe ve imkanlar ile uzun yıllar sonra ışınlanmayı buldu ve sadık bir köle olduğu için direkt huzuruma geldi. En iyi askerlerinin markı aramaya çıkacağını biliyordum. Biraz bekleyip tüm askerlerimle hayalcilerin üssüne saldırdım. Sizin üssü de yağmaladıktan sonra artık geriye yapıcak tek bir şey kaldı. Dünyaya gitmek! Tüm bu zenginlikle dünyada yapabileceklerimi bir düşünün! Ha bir de küçük bir notum daha var sana bald. İsyancılar bana bu yolda çok yardım etti, üssünüze sızmamda çok yardımcı oldular. Onlara karşılığında biz gittikten sonra zulumcüler kolonisini hediye ettim. Şu anda her yerde isyancı var, ama sen göremiyorsun. Çünkü onlara bu mektubu okumana izin vermelerini emrettim bald. Mektubu tekrar tahtıma koyduktan sonra 5 dakika süren olucak. 5 dakika içinde kaçıp, sefil bir hayat yaşayabilirsin. Sana bu şansı veriyorum. Her ne kadar dünyada evli olduğumuz zamanlar bana şiddet uygulasanda..
Mektubu okuyan bald oracıkta kala kalır, natasha hayatı için kaçmaya başlar. Ancak bald kaderine razı gelmeyi, isyancıların onu alıcağı anı bekler. Son anlarında tek düşündüğü lilydir. Belkide evliliklerinde ona karşı iyi olsaydı, marstan barış içinde herkes kurtulabilirdi, kim bilir...