Notes

Bir asker düşün mesela, o asker ki birbirine düşman iki cephe arasında elçi olsun. Barış elçisi olsun mesela.
Öyle bir asker düşün ki mesela; sabahtan akşama kadar senin cephen için savaşsın aynı günün akşamından sabahına kadar da karşı cephe için savaşsın.
O askeri düşün mesela; Sabah savaşırken kurşun yediği cepheye akşamdan sonra can olsun canan olsun, akşamdan sonra savaştığı sabah ki cepheye kan olsun candan olsun.
O asker ki, her gün kurşun yesin ama iyiyim desin.
O asker ki, kahramanlıklarını içinde gizlesin.
O asker ki, cephesinin morali bozulmasın diye hep güçlü gözükmek zorunda kalsın.
O asker, en çok kurşunları göğüsleyen olsun ama çelik yeleği olsun mesela. Kurşunlar ona işlemesin.
O asker ki düşsede kalkmasını defalarca bilmiş olan olsun,
Ama o asker ki her iki cephe içinde savaştığından herkesin gözünde düşman olsun, düşünce düşmandır diye kaldıranı olmasın.
O asker ki hep savaşta hep takviye ekiplerin yardımını beklesin ama o yardım bir türlü gelemesin.
İşte o asker, şimdi iki cephe arasında hiç beklenmedik bi kurşunla yaralı
O asker tam da akşam vakti yaralı
Tam da kimin cephesi için savaştığı bilinmeden yaralı.
Şimdi o asker her iki cephe içinde yaralı bir düşman askeri
O asker şimdilerde yardım eli bekliyor, ölmemek için, yeniden ayağa kalkıp savaşmak için.
Cephelerde ise şimdi sessizlik hakim, ne bir kurşun sesi var ne bir çığlık
Meğer cepheler arasında tek başına savaşan o asker, savaşın tek sebibiymiş
Tek savaşanmış belki de ki silahlar sustu, cepheler sessiz.
Savaşı kim kazandı bilinmez ama o yerde ki yaralı askerin hikayesini herkes bilsin.
O askerin savaşı barıştı.
O askerin kelimeleri kurşunladıydı.
O askerin çığlıkları cephesinin morali bozulmasın diye içine attıklarıydı.
İşte böyle sevgili okur, o askerin kurşunu bitince, askerin savaşıda bitti.
Varsın şimdi o asker herkesin düşmanı olsun.
Varsın takviye birlikleri geç gelsin.
Varsın asker yerde kalsın
Varsın öyküsünü kimse bilmesin..