Notes

görkem ismindeki ironiyi düşünüyordu. "görkem", yüceliği tanımlayan ismi onunla dalga geçmekteydi. arkadaşları vardı görkemin ancak sayısı azdı, az olmasıyla beraber hem arkadaşları hem de etrafındaki diğer insanlardan farklıydı. düşünceleri farklıydı. farklılık kimi zaman görkemin tüm bu ironiler etrafında ağlamasına sebep oluyordu. görünüşünden şüphe etmeye başladı ilk. sonra ilerleyen zamanlar için düşündü; hep mi yalnız kalacaktım acaba. istemsiz bir karamsarlık hali. nefesi zorla alıyordu, ciğerlerini yalnızca bir sonraki an acım diner mi diye şişiriyordu. yaşadığı şeye acı demiyordu, denilsin de istemezdi. kendini aşağılık kompleksine sokmuştu, çıkmak için didinmiyordu da. daha ne kadar batabilirim diye bekliyordu yalnızca. beni niye sevsinler ki...
tekerlekli sandalyeye mahkum bir insandan daha mahkum hissediyordu belki de. ama dış dünyaya karşı olan mahkumiyet içindeki özgürlüğü getirdi. müzik zevkinin çok güzel, eklektik bir yönde şekilllendiği kanısındaydı. tarih öğrenmeye başlamıştı, savaşları, ilginç olayları, ideolojileri, devletlerin nasıl kurulduğunu. sonra felsefeye, düşünsel olana el attı. bir daha da çekemedi. düşüncelerini birine aktarmadıktan sonra kendi benliğinde dilediğin düşünceye tapabilirdin. birisi için onu süzmeye gerek yoktu. ancak bunları birilerine açıklayacağı zaman geldiğinde süzülmesi gerekiyordu. vicdan adı verilen, çocukluğundan beri gelişmekte olan o bilinç kurumuyla süzülmesi lazımdı.
düşünsel olan ona bir keresinde şöyle bir şey demişti; "insan sosyal bir hayvandır". görkem sosyal değildi, içinde ne kadar özgür olursa olsun bunun bir çeşit avutma olduğunu fark etti. sosyal nasıl olacaktı ki? haftada birkaç kez arkadaşlarıyla buluşuyordu, onun sevdiği şeyleri seven küçük bir grup insanla. görkem internet denilen sanal sosyal ortamın içine daldı. sosyallik "latifeden" geçmekteydi komik olan çocuk hep en sevilendi. internette uzun süre dolandı, hayli uzun süre. yabancı insanlar, kendi milletinden olanlar... konuşuyordu, onun gibi bazı insanlar da tanıdı ve yavaş yavaş bu sanal sosyallik ortamının diline adapte oldu. sanal olduğu gerçeği mastürbasyon yaparken onun gerçek olmadığı düşüncesiyle aynı yere gitti bilinçaltında. bunun egosuna zararı vardı ancak farkında olamıyordu haliyle. mastürbasyon yaparken de görebildiği tek şey onun zevkiydi. süperegosu, vicdanı gelişkin bir insandı, zor olan şey her zaman vicdanı kırmak olmuştur. vicdanı kırmak egoyu, benliğini serbest bırakmaktı.
yabancılarda meme denilen olgu üstünde durdu.sosyallik kahkahadan geçerdi. oluşturduğu sosyal medya kanalları aracılığıyla insanları güldürmeye başladı. az kişiydi ilk. çünkü bu dili ilk defa bu kadar etkin konuşan oydu. yaptıklarına harcayacak çok vakti vardı çünkü o sosyal bir hayvan değildi. yapacağı latifeler üstüne uzun süre düşündü, gelişen internet kültürüyle birlikte o da gelişti. daha önce kendisinin bile görmediği espri tipleri bulmaya başladığında o his geldi. sosyalliğin tamamen yerini doldurabilecek olan sahte tatmin.
görkemin yüzleşmesi gereken bir olgu çıkmıştı karşısına. bu sanaldı. insanlara hitabı yüz yüze değildi. hala dışarıya çıktığı yoktu. çıktığında da arkadaşlarıyla bir şeyler içiyordu. vicdan denilen kurumu yıkmaya zorlayarak içiyordu. tuhaf bir rahatsızlıkla başlamıştı sigara ve alkol tüketmeye. görkemin sanal olduğu gerçeği ile mmücadelesi onu yıkmadı. tanrı olmasının önünü açtı. kim isterse olabilecekti. süperegonun ego üzerinde etkisi yoktu çünkü her şey bir simülakrdı. Mc luhan "ortam mesajdır" demişti. onun ortamı da mesajı da sanal ancak tatmini ve özgürlüğü gerçekti. kendine böyle bir dili ilk kez bu kadar etkin kullandığı için lord demeye başladı. krallık kuruyordu. vicdanı sanal olarak yok olurken gerçekte de zayıflıyordu. kurduğu bu krallık doğru, bir simülakrdan ibaretti. ama egosu serbest kalıyordu. sevdiği müzikler çevresinde görüntüsünü değiştirmeye başlamıştı. güçlenen ego eskiden yarattığı o farklı düşünceleri söylemekten çekinmemeye başladı. dönüm noktasını görkem, diğer insanların bunukabul ettiğini görünce yaşadı. hayır cidden kabul etmiyorlardı. o ne dese benimsiyorlardı. görkem o an "güç paradan daha önemlidir" in ne demek olduğunu anladı. insanların o ne derse kabul ediyordu.
sanalda gerçekten "görkemli" bir krala dönüşmüştü. krallar zengin olduğu için güçlü değildirler, güçlü oldukları için onları zengin yapacak sözler söylemişlerdir. görkem Lord olduğu gerçeğine sarılmıştı. egosu serbestti artık gregori'nin. olabilecek tüm güvensizlikleri teker teker söküldükçe dışarıya çıkmaya başlamıştı. sanaldan gelen krallığı ona gerçek hayatta sevgililer, cinsel ilişki istekleri ve arkadaşlar olarak geri dönüyordu. gregori ismiyle sanalda yarattığı krallık ünvanını artık kendi adıyla değiştirmekten korkmuyordu, görkem. sigara ve alkol alacağı zamanalrda hiç gerilmemeye başladı. hem yaşı ilerlediği için hem de lord olduğu için serbest hissediyordu kendini. felsefeden hiç ayrılmadı. zamanında düşündüğü şeyler bazen değişti ancak artık süzmeden insanların yüzüne vuruyordu. onun müritleri entellektüelliği görkemin dediği ve yaptığı şey olarak görüyordu. tepkiler aldı düşünceleri yüzünden. ve aldığı hiçbir tepki egosunun kendi içine çekilmesine sebep olamadı. farkındaydı, daha bastırılmış olduğu zamanlarda zamanı çok bol olduğu için bu krallık ile ilgileniyordu, ama artık buna gerek yoktu. etrafındaki insnaların düşüncelerine hükmeden bir adam ne diye gerçekte kurduğu krallık varken sanaldakine vakit harcasın ki ? görkem başarılı olmuştu çünkü o, sanal üzerinde herkes olabilecekken kendisi olmayı seçti. düşünceleri herkese zıt iken, bir insan değişimin ta kendisidir sözüne dönüştü.
duygu yok yazdığım şeyde. çünkü ben de krallığın içine aldığı başka bir müritim. bu yazıda duygu yok çünkü; gregori, bana daha duygunun ne olduğunu öğretmedi.