Notes

Tamtego dnia temperatura, ludzie i układ planet niemal doprowadziły Yingxue do załamania psychicznego. Ze względu na swoją (bardzo popularną, nawiasem mówiąc) lokalizację, kawiarnia tętniła życiem bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej. Tłumy turystów, randomowych przechodniów i lokalnych mieszkańców wlewały się do kawiarni bez przerwy od czterech godzin, a cierpliwość chłopaka i tak była już na wyczerpaniu. Nie było więc nic dziwnego w tym, że po swojej trzysetnej transakcji, którą, bez większego zaskoczenia, okazał się być znienawidzony w okresie letnim przez wszystkich baristów Berry Hibiscus Refresha, Chińczyk odszedł od kasy i udał się na zaplecze, gdzie padł na kanapę i niemal od razu zaczął cicho płakać. Był zmęczony, nie miał siły na kolejne interakcje z kimkolwiek i gdyby był w stanie się podnieść, to prawdopodobnie, ze świadomością, że ma przed sobą jeszcze parę godzin pracy, wyszedłby na ulicę i rzucił się pod pierwszy lepszy samochód. Nawet nie zwróciłby uwagi na markę, a jednak w jego przypadku miało to do tej pory dość kluczowe znaczenie (DAMN him and his libra aesthetic).
Z opuchniętymi od płaczu oczami i palcami wplątanymi w pomarańczowe włosy, takiego znalazł go kierownik zmiany. Bez żadnych motywacyjnych przemówień, które w tamtym momencie raczej i tak na nic by się nie zdały, odesłał chłopaka do domu. Przed tym podziękował mu za dobrą zmianę i kazał odpocząć. Tak więc, pięć minut później, chłopak opuścił kawiarnię, w jednaj dłoni trzymając tekturową podstawkę ze wzmocnionym ice americano (dla aktora) i ice matchą na soi (dla siebie), drugą poprawiał przewieszony przez ramię plecak.
Kiedy dotarł na plan, zdjęcia jeszcze trwały. Dołączył do małego tłumu gapiów stojącego przed barierkami, odgradzającymi plan od ulicy (i tłumu niepożądanych ludzi w kadrze). Niemal oczarowany przyglądał się Jaeminowi, zahipnotyzowany jego profesjonalizmem i aurą, którą roztaczał dookoła siebie gdy grał. Nie był w stanie stwierdzić jak długo tkwił w miejscu z rozchylonymi wargami, ale głośny okrzyk reżysera wyrwał go z zamyślenia i sprawił, że podskoczył w miejscu. Kiedy poczuł na sobie czyjeś spojrzenie, jego wzrok niemal automatycznie skierował się w stronę blondyna; wzdrygnął się mimowolnie, kiedy dostał gęsiej skórki na ten nagły kontakt wzrokowy. Nieśmiało uniósł wolną rękę i pomachał (nieznacznie) starszemu, starając się przy tym ukryć wszelkie oznaki wyczerpania widoczne w jego postawie i mimice. Nie chciał go niepokoić.