Notes

Merhaba Safiye ben;
Uzun zaman boyunca kendimi tanımadan yaşadım.Ne istediğimin farkında olmadan,kimlerle arkadaş olmak istediğimden ve en önemlisi nasıl bir insan olacağımdan.Sanki zihnim bedenimde bir konakmış ve bedenim her şeyden habersiz bir zavallı bir denekmiş gibi.
Her şey ergenliğe ilk girişimde başladı.Aslında şöyle bir düşününce böyle olmam, bunun da öncesine dayanıyor sanırım.5.sınıf canlanıyor zihnimde 1'den 4'e kadar hayatım o kadar güzeldi ki.İnsanlar beni farklı gördükleri için çok seviyorlardı.Onlar tarafından çok fazla şımartılmıştım .Üzerimde öyle bir ilgi vardı ki.5.sınıfa geçtiğimde ise o mükemmel sınıfım dağılmıştı ve ben artık ne yapacağımı bilemez haldeydim.Küçük bir çocuğa göre fazla evham yapmışımdır belki.Annem de öyle biridir.Yetiştirilime tarzımdan kaynaklanıyor olabilir.
Konumuza dönelim .5.sınıfa başladığım zaman sınıfımda kafa dengim insan hiç yoktu.O mükemmel sınıf ortamımı aradım hep.Sınıfımda çok kötü bir insan vardı.Hasret Evis.Umarım bana ve başkalarına yaşattıklarını yaşarsın Hasret.Umarım.Bu bahsettiğim kız kendisi hariç herkesi çöp olarak görüyordu.O kadar şımarık yetiştirilmişti ki sinirliydi,kibirliydi,insanlarla dalga geçerdi ve onları oynayabileceği bir oyuncak gibi görürdü.İşi bitince de çöpe atardı.Şimdi anlıyorum da her şey bu sınıfta başlamış.Kendime olan güvenim o kadar kırılmış ki,saçımı bile iğrenç bir şekilde topluyordum.Hatırladım.Kahkül kestirmiştim ve kestirdikten sonra bana gelen ilk yorum "keçiye benzemişsin" idi.Daha 11 yaşındaydım.Hadi ama.Kabuğuma saklandım ve bu yüzden saçımı arkadan at kuyruğu yapar,sağ taraftan bir perçem ayırıp kulağımın arkasına tokayla kıstırırdım.Kepçe kulaklarım ortaya çıkardı yani.Benim saçımla ilgili dalga geçiyordu insanlar.Arkadaşlarım nazik bir şekilde ikna etmeye çalışıyorlardı ama bilmiyorlardı ki.O benim tek tokamdı ve o tokayı takmam benim metaforumdu belkide-umarım doğru yerde kullanmışımdır bu kelimeyi.Anlatmak istediği şeyler vardı o tokanın.O toka kırılganlığımı ve aynı zamanda inatçılığımı yansıtıyordu belki de en önemlisi ailemin durumunu yansıtıyordu.O tokayı takmaya devam ettim her ne kadar tipsiz görünsem ve bunu bilsem de hala takıyordum.Bu sırada zaman ilerledi.Saç modelimi değiştirdim ve 7.sınıfa geldim.Sude Sinem İpek.Sude ile arkadaşlığımız beni boğuyordu.O sarmaşıktı ben ağaç.Ortak noktamız yoktu ama sanırım eğleniyorduk onunla.Biliyordum ki hep derinlerimde arkadaşlığımız zehirliydi.İkimizde o sınıfta yalnızdık aslında.Birbirimizi bulmuştuk.Bu tür http://notes.io/theme/macNew/images/background.jpg
arkadaşlıklarda her iki tarafta zarar görür.Çünkü karakterler uyuşmaz ve gizliden nefret doğmaya başlar.Bu nefret duygusu tırtılın koza örmesine benzer.Ağır ağır gelişir zaman ister fakat kozadan çıkan şey kelebek değildir.İğrenç bir yaratıktır ve bu yaratık her hangi bir darbeyle kusmaya başlar zehrini akıtır.
Sude 7. sınıfta hastalandı.Hastalığı hakkında çok fazla bir bilgim yok ama vücudunda kiste benzeyen şeyler oluşuyordu ve sürekli hastanedeydi.Okula neredeyse 2-3 ay gelebildi.
Bu dönemde ben kendime yeni bir arkadaş buldum Nezaket Nur Aydar.Nur çok fazla okul değiştirmişti ve pek fazla arkadaşı yoktu.Onunla tanıştık ve Sude'den daha fazla eğlendim onunla.
Nazlıcan vardı birde.Onun hakkında pek fazla şey anlatmam gerek yok.Aptaldı ama okulun cool tayfasındakilerle takılırdı.Sude hastanedeyken benim nur ile yakınlaşmamı gördüler ve benim Sude'yi sattığımı sandılar.Keşke Sude'yi bu kadar sevdiklerini daha önceden gösterselerdi.Belki de beni kıskanıyorlardı.Bilemiyorum.Bir gün şöyle bir olay oldu.Sude var mıydı hatırlamıyorum.Hasret,Elif,Elmina ve Nazlıcan toplanmışlardı.Sanırım Sude'den bahsediyorlardı biz kenarda Nur ile bambaşka bir konudan bahsediyorduk ve söylenilenleri duymuyorduk bile.Sonra Nazlıcan bana bağırmaya başladı onu Nur'la sattığımdan falan bahsetti ki kendileri bir kere bile gidip onu ziyaret etmediler Sude ile yakından ilgilenmeye çalışan bendim.Kavga ettik işte orada. Sude okula döndü.Onunla başlarda hep yakındık ama o beni Nur'dan kıskanmaya başladı.3ümüz takılmaya çalışıyorduk ama ikisinin karakteri çok uçtu ve anlaşamıyorlardı hal böyle olunca sude hasretlerin dolduruşuna geldi herneyse böyle bitti işte.
5.sınıfta karşıma çıkan insanlar yüzünden insanların hepsine önyargıyla yaklaştım.Duvar ördüm sanki herkes öyle diye doğal olmaktan uzaklaştım başka bir ben çıktı ortaya.İnsanların dıştan bakınca gördükleri bir ben.Bunu ön yargısı olan insanlar görüyordu.Benimle tanıştıklarındaysa çok farklı biri olduğumu görüyorlardı ama ben olduğum gibi görünmek istiyordum.Ki bu çalkantılı dönem ergenliğe girişimle dev bir sorun oldu benim için.Olduğum gibi görünmeyi başaramadım,göründüğüm gibi oldum sanırım bu dönem.Ta ki hayalimdeki arkadaşlığı bulana dek emirhan ve anasınıfımdan sude.Bu ikisi benim nefesim oldular.Sonunda birilerinin yanında komik safiye ortaya çıkmıştı ben mutlu olduğum zaman espritüel olurum ve onların yanında hiç olmadığım kadar mutlu hissetmiştim.
8.sınıfın okul zamanları ölüm gibiydi benim için.Mutlu olamıyordum.Mutluyken bir şey kafasını çıkarıp demek az önce güldün sen diyip ayarlarımı değiştiriyor ve ruh halim tamamen değişiyordu.Yanımdaki insanlara bunu belli etmek istemiyordum fakat çocuktum işte uykum var taklidi yapıyordum.