Notes

Nasıl başlanır bilemiyorum fakat nereden başlarsam başlayayım sonunun özür dilemekle biteceğini yazının başından yani şimdiden belirtmek istiyorum. Büyük ihtimal benim kim olduğumu biliyorsundur ya da tahmin ediyorsundur. Ya da etmiyorsundur çünkü gün içinde kaç kişi sana bakıyor bilemiyorum. Bakanlara da hak vermemek elimde değil çünkü o kadar güzelsin ki seni haketmek için yaptığım/sarfettiğim çabaları anlatamam. Ben bir üst katta 11. sınıf bilişim sınıflarından birinde okuyorum. Uzun süredir seni rahatsız ettiğimin farkına vararak böyle bir yazı hazırlamak istedim. Şöyle başlayabilirim, bana bu yazıyı sonuna kadar okuyacak kadar bile değer vermiyor olabildiğini düşünerek kısa tutmaya çalışacağım. Çünkü gerçekten içimden geçenleri buraya yazarsam inan bana çok uzun süre yazabilirim. İçimde o kadar birikti ki... Merak etme yazının sonunda ya da her hangi bir yerinde sana "hadi birlikte olalım" gibi bir şey söylemeyeceğim. -ki zaten olabileceğimizi de düşünmüyorum. Bu yazıyı bir özür dilemek adına yazdığımı ve bir daha seni rahatsız etmeyeceğime dair söz vermek amaçlı hazırladığımı bilsen yeter. Hiç bir efor/çaba sarf etmeden bende bir çok şeyin değişmesine neden oldun. Yani sadece koridordan bir kaç kez geçmen veya göz göze gelmemiz bana 6 kilo verdirdi. Evet, seni hakedecek düzeye gelebilmek için 6 kilo verdim. Hala da devam ediyorum. Bu yazı hem özür, hem de beni bu denli değiştirdiğin için teşekkür amaçlı da diyebilirim. Çünkü beni çok değiştirdin. Saçlarımı uzattım, kilo verdim, kendime olan güvenimi arttırdım (fakat sen o kadar farklısın ki kendime olan güvenim ne kadar artsa da bunları gelip yüzüne söyleyemeyecek kadar kendime olan güveni hala kazanamadım). Bunlarla beraber dişlerimle ilgili ilk adımımı da attım ve diş temizliği randevusu aldım bu pazartesiye. Yani demek istediğim sadece okulda bir yerlerde olduğunu bilmek ve karşıma her an çıkacağını düşünerek kendime o kadar önem verdim ki anlatamam. Biliyorum çok detaylarla boğdum şuan yazıyı. Belki de okumayı bile bıraktın. Her neyse ben yine de tamamlayacağım. Seni ilk gördüğüm zaman nöbetçiydim ve küçük bir çocuk gelmişti okula. O zaman diş tellerin vardı. -o diş telleriyle bile o kadar güzel gülüyordun ki-. O günden beri resmen takıntılı oldum. İnanılmaz bir özgüvensizlik içine düştüm. Bununla beraber de kendime karşı inanılmaz bir dürüstlük kazandım. İşte "o kızın cidden bu halde sana bakıcağını mı sanıyorsun?" gibi düşüncelerden düşüncelere atıyordum kendimi. Kendi kendime konuşmaya başlamıştım resmen. Kendimi tamamen soyutlamaya çalıştım senden. Unutmaya, en önemlisi ise rahatsız etmemeye, kendimi de küçük düşürmemeye çalışıyordum fakat senin olduğun bir ortamda sana bakmamak çok güç geliyordu bana. Bu yüzden de seni bakışlarımla rahatsız ettiğime inanmaya başladım. Aradan biraz daha zaman geçti ve değişmeye karar verdim işte saç uzatmalardan kilo vermelere. Yeni kıyafetler almaya ve en önemlisi de kendime özen göstermeye ve değer vermeye başlamıştım. Biliyorum komik geleceğini ama söylemek istediğim çoğu şeyi yazıya döküp buna bir son vermek istiyorum. Seni hakedecek düzeye ulaşınca senin karşına geçip "seninle bir şey konuşabilir miyim?" diyecek cesareti kendimde bulabilmek için, yoldan geçen tanımadığım etmediğim kızlarla bomboş şeylerden muhabbetler kurmaya başladım. Bazen sadece yol bile soruyordum. Senin gibi biriyle konuşurken nelere dikkat etmeliyim diye alıştırma yapıyormuşçasına doğaçlama bir şekilde karşımdaki kızla konuşmaya çalışıyordum. Fakat hepsi boşaydı. Çünkü dakikalarca bazılarıyla ise saatlerce konuştuğum kızlar, seninle bakıştığım o saniyelik anın tadını, heyecanını ve ne yapmaya şaşırdığım hissini bir kez bile vermiyordu. O kadar çok uğraşmaya başladım ki seni hakedebilmek için. 1.5 gün aç kaldığım diyetlere bile başvurdum. 2 sene öncesine bakıyorum da o kadar çok değiştirdin ki beni. Oysa tek yaptığın koridorumdan bir kaç kez geçmekti. Eminim şuan kendini çok değerli hissediyorsundur. Hissetmelisin de. Dediğim gibi bu konuşma "birlikte olalım" gibi bir şeye çıkmayacak. Öyle bir şey olacağını da sanmıyorum. Çünkü seni rahatsız etmekten rahatsız olmaya başladım. Hala seni hakedecek düzeyde değilim ve sanırım olamayacağım. Gözlerimi alamıyorum senden. Gerçekten senin bulunduğun bir ortamda diğer insanlar sanki sansürlenmiş gibi geliyor bana. Bakışlarımla sürekli seni bıktırmaktan o kadar çok utanıyorum ki bazen. Bu yüzden senden gözümü alamadığım için böyle bir yazı hazırlayıp buna bir son vermeye karar verdim. 14 Şubat'ta da Instagram'da attığın hikayeden sonra daha çok farkettim seni rahatsız ettiğimi. Senin bir sevdiğin ya da birlikte olduğun biri olduğunu bilmiyordum. Bu zamana kadar sana rahatsızlık verdiğim için üzgünüm. Bak gerçekten özür dilerim. Sadece içimde kalmaması adına sana ilk ve son bir yazı yazıp bu işe bir nokta koymayı istiyorum. Bir daha karşına çıkmayacağım. Her teneffüs dışarı senin için çıkıp beklemeyeceğim. Yani beni gerçekten çok az göreceksin okul içinde. Karşı karşıya geldiğimiz çok az an olacak. O da arkadaşların zorlamasıyla dışarı çıktığım zamanlar olur büyük ihtimalle. Okulun geri kalan zamanında seni tamamen rahat bırakacağım. İstediğin zaman benim olduğum koridora gelebilirsin artık. Çünkü seninle bir kaç saniyelik bir an yaşayıp gün boyu o anı düşünmek için her teneffüs koridorda seni bekleyen biri olmayacak. Ben gerçekten içten bir şekilde özür diliyorum. Bir daha asla seni rahatsız etmeyeceğime dair söz veriyorum. Senden ne cevap ve ne de her hangi bir açıklama beklemiyorum. Bu yazıyı bunun için hazırlamadım zaten. Tek yapman gereken, seni 2 yıl boyunca kafaya takacak kadar sevdiğimi bilmek. Başka bir şey değil. Sınıfımda veya atölyede oturup tamamen derslerime odaklanarak seni tamamen unutmaya çalışacağım. Bir daha rahatsızlık vermemek üzere gözüne gözükmeyeceğim hiç bir zaman. Bana kattığın ve üstümde değiştirdiğin her şey için çok teşekkür ederim. Aslında daha yazacağım o kadar çok şey var ki bu konu hakkında ya da daha çok senin sahip olduğun güzellikler hakkında... Senin sahip olduğun güzellikler hakkında oturup bir kitap yazacak kadar çok şey var içimde. Bir çok gece müziklerle inanılmaz hayallere dalmamı sağladın. Çok kez mutlu oldum seni düşünerek. Belki de ben seninle göz göze gelip mutlu olurken sen bir o kadar da mutsuz oluyordun, bilemezdim. Son kez senden özür diliyor ve sadece gülümsemenle hayatımda çok şey değiştirdiğin için teşekkür ediyorum.