Notes

Bohater romantyczny jest typową postacią dla literatury romantycznej, którego cechują niezrozumienie, nieszczęśliwa miłość, indywidualizm, bogate życie duchowe - bardzo często popełnia samobójstwo z powodu braku zrozumienia oraz impulsowego zachowania. Mówiąc więcej lub mniej na ten temat, możemy naszkicować typowego bohatera romantycznego jako takiego, który jest skłócony ze światem, odmiennego i trudnego do zrozumienia.
Charakterystyka oraz postawa bohatera romantycznego jest często zaczerpnięta z rzeczywistości realnej, gdzie autorowie starają się przybliżyć nas do zachowania bohaterów tamtejszych czasów.
Bohater romantyczny nie ma jednoznacznie zakreślonej biografii, można rzec że nie jest on jednorodny. Postać takiego bohatera zmienia się z biegiem czasu, próbuje udowodnić swojej racji bądź podążać do celu za pomocą różnych sposobów. Warto pamiętać że literatura romantyzmu była wyrazem tak zwanego ‘protestu’ przeciwko rozumowi, a dokładniej przeciwko epoce Oświecenia. Bardzo łatwo wywnioskować więc że myślał bardzo impulsywnie, często bezmyślnie doprowadzając go do niechlubnej porażki. W polskiej literaturze również pojawia się motyw obrony ojczyzny ze względu na sytuacje panującą w tych czasach.
Wspominając o motywach, jednym z wazniejszych elementów kultury romantycznej jest motyw przemiany. Zmienność bohatera zależała od wielu czynników. Adam Mickiewicz ubrał takich bohaterów w zależności od swoich uczuć, przykladem może być Jacek Soplica w utworze ,,Pan Tadeusz’’ czy Konrad z III cz. Dziadów.
Jak już wspomniałem, bohater romantyczny nie jest jednolicie zbudowany, jednak możemy wyróżnić kilka typów ów bohaterów. Jednym z nich jest nazwany wallenrodycznym. W utworze ,,Konrad Wallenrod’ napisanym przed Adama Mickiewicza . Jest to typ bohatera tragicznego, bez względu na to jaką podejmie decyzje, będzie ona dla niego niekorzystna. Miał on do wyboru walczyć otwarcie i honorowo jednak przygotować się do klęski Litwy bądź zachować się niehonorowo, podstępnie ale uratować swój kraj. Konrad jest rozdarty w środku, wielbi swoją żone, kocha ją ponad życie natomiast nie może być przy niej oraz przy jego rodzinie szczęśliwy gdyż cenił naród ponad wszystko i wiedział że jeśli nie pomoże odratować Litwy, nie zazna spokoju z Aldoną. Musiał wybrać pomiędzy dobrem ojczyzny a rodziną. Był świadomy tego że jeśli wybierze miłość do ojczyzny, jego życie rodzinne zostanie przekreślone. Stał przed takimi wyborami bardzo często, musiał poświęcić swoich zasad oraz reguł kosztem zwycięstwa. Następnie popełnia samobójstwo z powodu tych otóż trudnych wyborów. Stracił wszystko by uratować naród. Można wyróżnić tutaj motyw prometejski – bohater walczący samotnie bez żadnej pomocy oraz ratunku.
Bohater Werteryczny to jeden z wielu pojawiąjących się w epoce Romantyzmu. Był on wykreowany przez Goethego. Często samotny, niezrozumiały – zajęty sobą i swoimi problemami. Nie jest to łatwe życie, jednak próbuje znaleźć siłe w takich sytuacjach. Spotkanie Loty ciągneło ze sobą wielkie konsekwencje, dzięki niej czuł sie spełniony, miał dla kogo żyć, jednak Lota odrzucała jego zaLOTY i traci sens egzystencji. Zamiast realizować swoje cele, często marzy. Jest wrażliwy i uczuciowy, mówi dużo o naturze, szuka z nią kontaktu, buntuje sie przeciwko niesprawidliwym prawom. Nie jest w stanie zrealizować swoich pomysłów i popada w depresje. Te i inne konflikty doprowadzają go do samobójstwa.
Jacek Soplica, bohater „Pana Tadeusza” jest ostatnim przykładem bohatera romantycznego. Również jak Konrad Wallenrod, napisany został przez Adama Mickiewicza. Soplica przechodzi przemiane wewnętrzną (charakter i zachowanie) jak również i wewnętrzną (zmiana nazwiska oraz ubiór)
Z początku nasz bohater zachowuje sie jak typowy polski wojak – pijak i awanturnik. Zakochał się w Ewie, córce Stolnika Horeszki, jednak ten odmówił. Doprowadziło to do zabicia Stolnika i splamieniu krwią honoru Sopliców. Musiał odpokutować za swoje grzechy młodości, przybrał pseudonim Księdza Robaka i chciał odkupić swoje winy dobrą działalnością na rzecz Ojczyzny. Pech chciał że musiał on w tym momencie opuścić kraj. Za granicą służy polskim dowódcom, wstępuje do zakonu i wraca na Litwe, zaczyna zbierać sprzymierzeńców, poświęca się bez rozgłosu ponieważ taką kare sobie wymierzył.