Notes

15.03.2019 03:30

Şu sıralar hayatımı sorguladığım bir dönemdeyim,ne için yaşıyorum bilmiyorum,neden buradayım bilmiyorum,dostum Aşkın'ı kaybettikten sonra mutlu gibi davranmaya çalışsam da asla kendimi toparlayamadığımı biliyorum.
Nasıl toparlayabilirdim ki? Çocukken birlikte girdiğimiz bu yolda kardeşim oldukça yorgun bir şekilde can verdi,acı çekerek..
Nasıl unutabilirdim birlikte ağladığımız günleri? birlikte deli gibi eğlendiğimiz zamanları?
Istanbul'un her yerinde anılarımız var,bu şehir beni hapsediyor bu karanlığın içine.
İçimden gerçekten hiçbir şey yapasım gelmiyor,hali hazırda çok iyi para kazandığım 1 mesleğim ve 1 markam var ama mutluluk kaynağı değiller.
Bazen diyorum oğlum bak o kadar insan seni düşünüyor,yapma bunu kendine çık eğlen gez toz takıl ama yok yapamıyorum kardeşim olmadan olmuyor hiçbir şey zevkli değil çünkü her ortama girdiğimde "acaba o yanımda olsaydı nasıl olurdu?" diye düşünüyorum.

Hayatta değer verdiğim sayılı insan var bir elin parmağını geçmez ve onlardan beklemediğim şeyler görüyorum.
Değersiz hissettirilmek en nefret ettiğim şey,umarım elimde kalan son birkaç kişi beni hayal kırıklığına uğratmaz.