Notes

yaşamda atmak isteyeceğin her adımın bir bedeli olacak: ancak bedeli ödemeye hazır olursan atabileceksin o adımı –– bedeli “peşin” ödeyemeyeceksin; adımı atmaya hazır değilsen, bedeli de ödeyemezsin: adımı atma anında, bedeli de ödemeye hazır hale gelmiş olacaksın.

yaşam gidince ne yapacağını bilemediğin, ama gitmek istediğin yerlere doğru kat ettiğin yollardan oluşacak –– ki, bunlar, belki, o yerlere gitmek istediğini bile ancak sonradan anlayacağın yollar olacak...

her şeyden önce unutmamalısın ki, yaşam zordur: “yaşamak” ise kolaydır; sana, istemeden, verilmiştir; sana verilen kadarı da, koşulsuz, öylesine, senindir –– kolayca, “hafifçe”...

ama yaşam hazır verilemez sana –– sana hazır verilen her “yaşama biçimi” de, sana aykırıdır; seni, aykırı, çarpık hale sokar; ona uyarsan.

yaşam, senin, verilmeden yapmayı öğrenmen gereken bir şeydir: senin, kendi başına, arayıp, bulup, kurmak zorunda olduğun bir şey... bu da, işte, zordur.

üstelik, neyi arayacağın; neyi araman gerektiği; neyi bulursan “doğru”yu bulmuş olacağın; neyi nereye kadar kurabileceğin –– bütün bunlar konusunda da hiçbir ipucu verilmeyecek sana: bu konuda sana verilmeye çalışılacak bütün “telkin”ler, “yol gösterme”ler de, daha başından, aykırı, yanlış olacak.

yalnızca neyi aradığını bilmeden yaşamakla kalmayacaksın, bulduğunda, aradığının o olup olmadığını da bilmeyeceksin –– kurduğunda, kurduğunun “sahici” yaşamın olup olmadığını da...
yaşamını, hiçbir şey bilmeden yaşayacaksın.

ancak arada bir gerçekten yaşayacaksın: duygusal olarak “unutulmaz bir an” denen yaşam aralıklarından birinde, tam kendin olarak, tam kendisiyle yüz yüze geldiğin bir başka kişiyle birlikte, bir şey yaşadığında (bir sevinç, bir acı...) –– o zaman gerçekten yaşarsın.

ama bu “an”ları son derece seyrek yaşarsın (kimi insanlar –– çoğunluk? –– bunları hiç yaşamaz belki); son derece de kısa... gene de, bunların sağladığı anlam yoğunluğu, yaşamın bütün geriye kalan çölünü yeşertmeye yetecek.

yaşamında öteki kişilere ulaşabildiğin anlar, bir ormandaki kuş ötüşleri gibi olacak: uzaklardan gelip geçerken kısacık bir süre yapraklarda yankılanacaklar –– o kadar... orman bütün sessizliğiyle, yine yalnız, duracak orda.

yaşamda kimse paylaşmayacak –– paylaşamayacak –– senin tutkularını: onları, hep, yaşayıp yaşayıp, unutacaksın.
yalnız, yaşayacaksın;
yalnız yaşayacaksın.

yaşam, geçiştirdiğin bir şey olacak –– içinden geçtiğin; geçtikçe geciktirdiğin; sonra da, geçip gitmesine izin verdiğin bir şey...

yaşadıkça, yaşamın hep daha derinine inebilirsen (buna dayanabilirsen), onun nasıl lav kaynakları gibi kavurucu, aynı zamanda, soğuk dağ pınarları gibi dondurucu olduğunu göreceksin –– ki, yaşamın, işte, bu iki uç arasında gidip gelecek: kavurucu, ve, dondurucu...
yaşamda, kavrulacaksın, ve, sonra, donacaksın, ve, yine,...

yaşamını yerine, yerli yerine, tamı tamına oturtamayacaksın bir türlü –– hep biraz çarpık, biraz kaykık kalacak. çarpık yaşayacaksın –– ve kaykık...

yaşamında yapılabilecek her şey tükendiğinde, ya da hiçbir şey yapamayacak duruma düştüğünde, yazarsın –– ancak da o zaman yazabilirsin: yazabilmen, yapabileceklerinin tükenmesi; senin, hiçbir şey yapamayacak duruma düşmen olacak.

hiçbir şey yapamıyorsan, yazarsın –– ancak da, o zaman...