Notes

Öncelikle bir kaç ayrıntı vereyim bu şiiri Throvision(Ahmet) ile beraber yazdık.
İlk 7 dörtlüğü benim kalemimden -benimkinden çok daha güzel olan- son 7 dörtlüğü Throvision'ın kaleminden çıkma.
Bilinmesini istediğim ufak bir ayrıntı benim de ikinci ismim Ahmet.
Beraber yazdığımız bu şiirde Ahmet diye aslında hem kendimize hem de birbirimize seslenmeye çalıştık.
Ek olarak kendisi bu şiirin Divenire ile okunmasını istedi :)


Birkaç yol var önümde.
Kimisi ulaşır hakikate, kimisi ölüme.
Kimisi ise,
Beni gidebileceğim kadar alamıyor dikkate.

Kelimeler bazılarına göre birer güruh,
İnsanların asla anlayamadığı.
Şiirler ruhuma sunulmuş bir lütuf,
İçinde kendimi arayıp, bulamadığım.

Bunaldım, yer yer kendimi odalara kapattım.
Duvarlarına tırnaklarımla kazıdım,
İçimde kopan fırtınaların adını
Ve çıkarken burada bırakacağım, kendimden bir parçayı.

Zinhimi dolduruyor bir cehennem çağlayanı.
Zebanilerin tırpanları, umursamaz ağlayanı.
Kavuruyor tüm bedenimi ateşten öfkem.
Bir çift melek kanadı olur gölgem.

İnsan yıllarca şeytanı yanlış tasvir etti.
Şeytan ne bir boynuza ne de bir kuyruğa sahip.
Aslında şeytan,
Zalim insanoğlunun ta kendisi.

Ahmet! Korkutma artık kendini Azraille.
Senin sonun ne bir şeytandan, ne de bir melekten.
Kendi ruhunu kendin sökeceksin bedeninden
Ve lanetler yağacak sana ellerinden!

Seni gördükçe insanlar boğulacak kendi dilinden.
Nefesleri kesilecek, kaskatı olacak çehreleri.
Kader sarmış seni alçak pençeleriyle.
Söyle, kim baş edebilir senin çektiklerinle ?

Yetmedi mi tattığın acı, keder, yandığın ateşler.
Bir canından daha mı olacaksın?
Bir parçan daha mı eksilecek?
Sen ki o ateşin içine elini soktun.

Yandın, canından canı kendi ellerinle kopardın.
Cehenneme düştün, gayya kuyularına indin.
Yıllar yılı, kabuslar zihnini, hayaletler peşini bırakmadı.
Cevabını veremediğin sualler aklında döndü durdu.

Doymak bilmez bir canavar gibi kemirdi ruhunu.
O ağır mesuliyeti omuzundan atmak için bi'çare çırpındın.
Ey Ahmet, elini o ateşe bir daha mı sokup yanacaksın?
Yanıp da bir canından daha mı olacaksın?

İyi yahut kötü bütün hakikatler aslana benzer.
Onlara dokununca alemi birbirine katarlar.
Hakikat kıyısı dibi bulunmayan büyük bir deryadır.
O deryanın suyu ise baştan başa ateştir.

Dalgası da inci.
Ey can, bu hakikat ateş yağmurudur.
Bir damlası yüzünden yeryüzü harabeye döner.
Her insan topraktan yaratılmış, vücudunda nice gökyüzü güneşleri vardır.

Aslında insanın aradığı her şey, her şekil, her suret düşünceden meydana gelir.
Gönüle gamdan bir peygamber gelince, ötelerden cebrail gönüle iner.
Düşünce, Meryem gibi yüzlerce İsa'ya gebe kalır.
Gecenin gizlediği hakikat nedir?

Bu tepeden tırnağa kana bulanmış gök kubbeden yağan nedir?
Kendi ciğerinden akan kan mıdır?
Peki kader nedir?
O kanı durdurmak mı? yoksa o kan ile boğulmak mıdır?