Notes

Yetmedi mi tattığın acı, keder, yandığın ateşler.
Bir canından daha mı olacaksın?
Bir parçan daha mı eksilecek?
Sen ki o ateşin içine elini soktun.

Yandın, canından canı kendi ellerinle kopardın.
Cehenneme düştün, gayya kuyularına indin.
Yıllar yılı, kabuslar zihnini, hayaletler peşini bırakmadı.
Cevabını veremediğin sualler aklında döndü durdu.

Doymak bilmez bir canavar gibi kemirdi ruhunu.
O ağır mesuliyeti omuzundan atmak için bi'çare çırpındın.
Ey Ahmet, elini o ateşe bir daha mı sokup yanacaksın?
Yanıp da bir canından daha mı olacaksın?

İyi yahut kötü bütün hakikatler aslana benzer.
Onlara dokununca alemi birbirine katarlar.
Hakikat kıyısı dibi bulunmayan büyük bir deryadır.
O deryanın suyu ise baştan başa ateştir.

Dalgası da inci.
Ey can, bu hakikat ateş yağmurudur.
Bir damlası yüzünden yeryüzü harabeye döner.
Her insan topraktan yaratılmış, vücudunda nice gökyüzü güneşleri vardır.

Aslında insanın aradığı her şey, her şekil, her suret düşünceden meydana gelir.
Gönüle gamdan bir peygamber gelince, ötelerden cebrail gönüle iner.
Düşünce, Meryem gibi yüzlerce İsa'ya gebe kalır.
Gecenin gizlediği hakikat nedir?

Bu tepeden tırnağa kana bulanmış gök kubbeden yağan nedir?
Kendi ciğerinden akan kan mıdır?
Peki kader nedir?
O kanı durdurmak mı? yoksa o kan ile boğulmak mıdır?

--------------------------------------------------------------------------------------
Öyle sırlar var ki arar durursun ömrün boyunca.
Gösterdiğin çaba ve liyakâta göre bulduğunu zannedersin.
Ne zaman ki vazgeçersin dalarsın dünya işlerine.
İşte o vakit sana gelir, o tüm aradığın sırlar bir bir peşi sıra.
İnsanlar buna mucize derler, sen ise saklarsın yüreğinde.
Ne aradığını bilene bir çiçeğin akşam vakti örtünüp.
Sabah güneşiyle yapraklarını olabildiğince açması bile yeter.
Ne zaman ki gölgen vazgeçmiştir peşinde olmaktan.
Güneş olması gereken en yüksek yerdedir.
Sırrın sır olmadığını anladığın vakit.
İşte olman gereken en iyi vaziyettesindir.

Güven, tıpkı gönül gibi camdan bir saraydır ey Asya.
Bir kere kırılmaya'görsün, her bir zerresi insanın kalbine saplanır.
Öğrendim ki gözlerimizin içine baka baka söz verirken.
Aramızda sır olmadığını söylerken dahi bizden sakladıkların varmış.
Unutma, cehennem deliğinin dalı, ateşi yoktur.
Herkes kendi ateşini yanında götürür.
Kendi ellerinle inşa ettiğin sevgi ve güvenimizi.
Kendi ellerinle yıkmaya gör.
Ey Asya, bir dostun kalbinden, dostuna bir ırmak akar.
sen o suyu bulandırmaya, kurutmaya gör.
O vakit bil ki, ne biz itimat edebiliriz sana.
Ne de sen bize söz verebilirsin.

-------------------------------------------------------------------------------------

Cennet ile cehennemin arasında bir yerdeyim.
Araftayım.
Benim ömrüm böyle mi nihayet bulacak?
Sizin yüzünüzü gördüğümde cennetinizin bahçeleri açılıyor.
Saadete doğru yürüyorum.
Sizden uzakta cehennemin ateşleri sarıyor ruhumu, yanıyorum.
Kadere isyan ediyorum.
Ben Ahmet, rabbinin derin gözlerinde her gün kendi cenazesini seyreden Ahmet.
Rabbinin gözüne baktıkça ölüme koşarak giden.
Ölümüne kaza namazları kılınan Ahmet.

---------------------------------------------------------------------------------------

Bizim ölümümüz ebedi bir düğündür, onun sırrı nedir?
O tek bir Allahtır.
Aslında ölüm, Allahın nuru ile diri olan kişinin ruhuna.
Vücut zindanından kurtuluş yardımıdır.
Ölüp giden kişiye kötü deme, iyi de deme.
Çünkü onlar iyilikten de kötülükten de kurtulmuşlardır.
Gözünü hak uğruna harca.
Herkesi kötü görme, görmediğini de söyleme.
Söyleme de gözüne başka bir göz, başka bir görüş verilsin.
Başkalarında ayıp görmediğin için, sana verilen o göz, gözlerin de gözüdür.
Hiçbir şey ona gizli kalmaz, bir göz ancak Allah'ın nuruyla bakarsa her şeyi apaçık görür.
Her ne kadar bütün nurlar Allahın nuru ise de, sen hepsine birden hakkın nuru deme.
Baki olan sonsuz olan nur, Allahın nurudur.
Fani olan geçici olan nur, vücudun sıfatıdır, cismin sıfatıdır.
Ey Allahım, senin lütfunu, ihsanını görmüştür de onun için göz kuşu senin aşk havanda kanat çırpmaktadır.
O ötelere, göklerin de göklerine yükselmiştir de seni arayıp durmaktadır.
Ya ona cemalinden bir göz ver, yahut da bu cürreti bu ayıbı yüzünden onu kapından kovma.

----------------------------------------------------------------------------------------------
İnsanlar uykudadır, öldükleri zaman uyanırlar.
Benim ölmem lazım, ben uyandım, ben öldüm.
Ey Allahım, bu acının, bu kahrın, kederin sonu var mı azalacak mı?
Yoksa hayatımın sonuna kadar ilk gün ki gibi acıyacak mı?
Ey canımı ve gönlümü menzil ettiren dost.
Nasıl olur da senin gönlünden çıkarım.
Nasıl olur da sen benim gönlümden çıkarsın.
Sen her an benim yaralı gönlüme tuz ekmektesin.
Bu söylediklerim, bu sözlerim, bu ırak diyar, benim gönlümün hallerine, çektiklerime perdedir.
Ey dost, bu kedere layık nara nerde?
Benim nurlarımı saçan bir güneş ve ay var mı?
Ya Rabbi, canıma şu dilden başka bir dil ver de, senin büyüklüğünü, senin birliğine ederken.
Gönül sazımın teli kopmasın.
Nerede bilgin? Nerede her şeyi anlayan aklın?
Uyumuş olan gönlün, uyandı.
Gece mest olan varlığın, ayıldı, kendine geldi.
Yağmurlarla dolu olan gönül bulutundan, canıma bir şimşek çaktı.
Ey gözlerime ibret kesilen dost, evvel gidenlerin de, sonra gidenlerinde gözleri, benim sana hislerimi görmedi.
Bir gece nedir ki? Yüz yılar geçti de bu ateş yine sönmedi.
Bu cehennem yatışmadı, ben hayadan, utançtan su kesildim de, bu ateş gene sakinleşmedi.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Ey her candaki gizli hazinem, her harap gönüldeki inci tanem.
Her kanatsız kuştaki gizli kanadım.
Ey gönüllerdeki zahirim, suretlerdeki manam, ey sevgilim, ey sultanım.
Aşk, aşk derim, erimek isterim, iki değil bir olmaktır derdim.
Harap olmuş yüreğim, kırılmış tüm kanatlarım, uçarım enginlere.
Gözlerim âma, kulaklarım sağır, yolum sadece aşkadır.
Aşk değil midir yağmur yağdıran, suyu buluta, bulutu suya dönüştüren.
Aşkla toprağı kavuşturan, tüm tohumların içine zerk olan, kendini açığa vuran.
Toprağın deli gibi kaynaşması değil midir, kavuşması aşıkların.
Ey sevgilim, ey sultanım, nasıl ki ben size sevdalıysam su da toprağa sevdalıdır.
Güneşin yakıcılığını aldırmaz, aşk da dönüşünü aldırmaz.
Buharlaşıp gökyüzüne çıksa da, tekrar bilir döneceği vakti.
Sabırla bekler, eser rüzgar, çakar şimşek, ağlar bulut.
Su kavuşur yine aşkına, aşıkların kavuşmasına eşlik eder tüm kainat.
Demek ki neymiş benim derdim, iki değil bir olmak!

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Bu büyük kudretli gök kubbenin altına hepimiz birer zerreyiz.
Uçsuz bucaksız çölde bir kum taneciği.
O kadar var'ız, ve dahi o kadar yok.
Bazı hakikatlere zamanla ulaşılır, bazılarını zaman unutturur.
Ben bir zamanlar bildiğim en büyük hakikati unuttum.
Unutmak özgürlük yoksa bırakmıyor kalbini adını aldığın dil.
Üzerinde yürümeyi öğrendiğin toprak.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
Tüm kainat karanlık ve sessizlik içinde.
Karanlık içindeki aydınlıktalar.
Karanlık ve sessizlik, ışığın ve sesin olmadığı değil.
Tüm ışıkları ve sesleri içinde muhafaza eden güçtür.
Karanlık aslında aydınlıktır Ahmet.
Geceyi uykuları bölen ses, aslında sessizliktir.
İnsan herkesi kendi gibi görür.
Karşısındaki yoktur, kendi gibidir herkes.
Hele seviyorsa daha bir bütünleşir.
Dünyası yuvarlaktır ve tektir.
İçi bütün dışı ayrıdır.
Fakat canı yandıkça, yüreğinin her bir parçasında karşısındaki insanlar.
Artık karşısındaki insanlar olmaya başlar.
Etrafı kalabalıklaşır, kendi ve diğerleri olarak.
Kendinin ve diğerlerinin dünyaları.
İçi ayrı, dışı ayrıdır artık.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
Karanlık gecelerime yıldızlar yağar.
Işığınız güneşle aşık atar.
Ay mahcup olur kaçar.
Ahmet bu ışıkla kör olmuş.
Gayr-ı iflah olmaz.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Ey aşıklar boş durmayın.
Şu vücut yükünüzü üstünüzden atmaya çalışın.
Zira vücut ile can kalmadıkça gönlünüz şu ağır yükten kurtulur da gökyüzüne uçar, gider.
Gönlünüzü canınızı hikmet suyuyla yıkayın.
Gönül tozları gitsin de gözleriniz hasretle şu kirli yeryüzüne takılıp kalmasın.
Göklere çevrilsin.
Dünyada bulunan her şeyin canı aşk değil midir?
Aşk'tan başka ne varsa hepsi fani, hepsi de ölür gider.
Dünya'da ebedi olarak kalan ancak aşktır.
Ey ademoğlu, senin yokluğun şarkı, ecelin garb'a(kıyafete) benzer.
Zira senin şimdi gördüğün gökyüzü de fanidir.
O da gelip geçicidir.
Göklerin yolu senin içindedir.
Aşk kanadını çırp da uçmaya bak.
Aşk kanadı kuvvetlenince, artık merdiven kaygısı gamı kalmaz.
Dünyayı hariçten görme, çünkü senin gözünün içinde bir başka dünya var.
Bundan senin haberin yok, sen bu görünen dünyaya gözünü kapa da.
Gözünün içindeki dünyayı görmeye çalış.
Şunu iyi bil ki, sen iki gözünü de kapayınca.
Bu gördüğün dünyadan hiçbir şey kalmayacaktır.
Senin gönlün bir dam gibidir.
Hislerin de gönül damının oluklarına benzer.
Oluklar kalmayınca sen damdan su içmeye bak.
Sen bu şiirin tamamını geri kalanını gönlümden, gönül defterimden oku.
Sen benim dilime bakma, çünkü zamanı gelince dil de kalmaz dudak da.
İnsanın vücudu yaydır, sözü, nefesi de vücud yayının okları.
Ok gidince yay bir iş yapmaz.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Bazen kalbim kinle doluyor, acı ve öfkeyle.
Öfkemin tadı ağzıma geliyor.
İçime beyaza düşen bir leke gibi, şüphe düşüyor.
İşte o vakit koşup, Rumi'nin mesnevisini açıyorum.
Kendimi hatırlamak için, hatırlamak.
Gizli bir ibadet benim için.
Onun ışığı vurmazdan önce ölü bir nakıştım sadece taş duvarlarınızda.
O elindeki yay ile vurmazdan önce tellerime hep aynı nameyi çalıp söyleyen, kendi sesine yabancı bir kuru rebaptım.
Ben onun avucunda bağlar, bahçeler, ağaçlar görür, deryalar gibi geniş, deryalar kadar berrak sular görürüm.
Ben onun avucunda çıkan ağaçların gölgesinde dinlenirim.
Lakin siz bunların hiçbirini göremezsiniz.
Ben kim olduğumu biliyorum da o benim güneşim olduğunu biliyor mu?
Varsın bilmesin.
Ben ateşin etrafında dönen pervaneyim.
Ben güneşe yaklaştıkça kanatları eriyen ikarusum.
Ben Ahmet.
Hem dostunuz hem yareniniz hem yol arkadaşınızım.
Birlikte çıktığımız yollarda birbirimizi bulduk ve kaybettik.
Şehirler, yollar, mevsimler, yıllar değil ömürler geçtik.
Dönüp bakıyorum ardıma her şey geçmiş, dostluk kalmış.
Bunu kendime tekrar ve tekrar söylüyorum, söylüyorum ki ölüm gelip beni bulduğunda son anımda dahi unutmayayım.
Aranızdan çıkan bir kuru bir saf bir aşık Ahmet.
Allahın hakir kulu Ahmet.
Zavallı bir başına dönüp dolaşan, oralara buralara pervane olan, yeri gelince sevilmeyen.
Yeri gelince hastası çok olan bir doktor gibi.
Annesinin tek oğlu Ahmet, yalnız olan Ahmet.
Her şeye karşı dimdik duran Ahmet.
Hiçbir şekilde, hiçbir kuvvet esirgemeksizin savaşan Ahmet.
Koşan, zıplayan, yeri gelince ağlamaktan gülen Ahmet.
Allahın, birin, tekin, hakir kulu olan Ahmet.
Cümle alem duysun ki.
Veda ediyor kalemlerine, dizelerine, sarılıyor tek cümlede hepinize.