Notes

''Suan ben hic olmak istemediğim bi durumdayım ben böyle olmasını hic istemediğim icin belkide suan bu haldeyim korktuğum basıma geldi vebalini almıs oldum vicdanen rahatsız olucam heralde bundan sonra, kendimi tanıyosamda öyle olucak zaten.'' bu sözler senin bana attığın uzun mesajlardan birinde geçiyordu. Gün oldu ve devran döndü, şimdi ben vebalini aldım ve ben vicdanen çok rahatsızım. Evet biliyorum bir insanın bir insana yapmayacağı en büyük kötülüğü yaptım ben sana ama yemin ediyorum ben o günden beri eski mutluluğumu bulamıyorum. Canımın yandığı yetmiyormuş gibi bir de vicdanım sızlıyor. Hiçbir zaman affetmeyeceksin değil mi beni, birdaha ''hanfendi'' demeyeceksin yada birdaha ''siyah ve beyaz'' olmayacağız, birdaha tartışamayacığz değil mi? Şahin çok canım yanıyor be, çok eksiğim sensiz. Yok be oğlum inan olmuyor yapamıyorum ne senden gidebiliyorum ne de sana gelebiliyorum. Şuan hak ettiğim yerdeyim biliyorum ama inan bana hayatımda olmasam bile,bana mesaj atmasan bile, belki de hayatında başkası olsa bile hala hayatımdaymışsın gibi her şey. İnsan nasıl olur da en uzaktayken bile bu denli hükmeder birinin hayatına bilmiyorum, sen ediyorsun işte. Asla gocunmuyorum acı çekmekten dediğim gibi hak ettiklerimi yaşıyorum. Ama daha nereye kadar yaşayacağım hiç bilmiyorum. Yolda yürüyorum sen geliyorsun aklıma, bir şarkı çalıyor ya seni anlatıyor yada anıları, biri geçiyor önümden sana benzetiyorum durup izliyorum, bir kitap okuyorum sen;sen,sen,sen...Bu özlem ne zaman bitecek diye çok soruyorum kendime ve diğer sorularım gibi bununda cevabını alamıyorum.