Notes

İlk sevgim, tarih 20.01.2016
Hayatım boyunca hiç bir kızı sevmedim.
İki üç günlük ilişkileri gördükçe sevgililer, aşıklar, gelecek hayali kuranlar çok itici geliyordu bana.
Sözler verip, yeminler ediyorlar iki gün sonrada ayrılıyorlardı zaten. Kızlarda zaten hiç ilgimi çekmiyordu bu yüzden. Kırk yıl düşünsem birine aşık olacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.
Bir gün Bilgisayarın başında otururken telefonum çaldı, açtım. Sonra işte konuşmaya başladım evet konuştuğum aşık olduğum kızdı. İstemsizce beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Onsekiz yaşındaydım ve Hayatımda o dakikaya kadar telefondan hiç bir kızla dahi konuşmamıştım. Benim için bir ilkti ama garip bi duygu vardı içimde. Beni arama sebebi facebook hesabını verip benimde durumları ve bütün fotoğrafları silmemi istemesiydi. Merhametimden, vicdanımdan ve insanlığımdan dolayı açıp mesajları bile okumamıştım. Dediklerinin hepsini tek tek facebook hesabına girip yapmıştım. Durumları gizledim, fotoğrafları sildim sonrasındada tekrar arayıp hepsini yaptığımı ve şifresini değiştirmesini istemiştim. O gün içimde daha önce hiç hissetmediğim, hiç tatmadığım bi duyguyu tatmıştım. Evet daha önce hiç tanımadığım hakkında hiç bir şey bilmediğim bi kıza deliler gibi aşık olmuştum. Aşk nedir sevgi nedir bilmiyordum o zamana kadar zamanla öğrenirim diye düşünmüştüm. İlk bir ay boyunca nasılsın iyimisin gibisinden konuşmuştuk. Yavaş yavaş tanımaya başlamıştım. Teklif etmek çocukça geldiği için teklif etmedim hiç bir zaman. Ona sevdiğimi söyledim sonra oda bana söyledi. O an hayatımda daha önce hiç bir zaman hissetmediğim bi duyguyu hissetmiştim aşık olduğum kızda bana aşık olmuştu anlatmaya kelimeler yetersiz kalıyor..
İsmide Aleyna. Aleynayı zamanla tanıdıkça tamamen pisliğin içinde olduğunu ve beter bi halde olduğunuda yavaş yavaşta öğrenmiştim. Sürekli erkeklerle içli dışlı konuşmadığı erkek yoktu henüz 15 yaşında içki bile içiyordu. Karamanda okuyordu ve yurtta kalıyordu. Kendi kendime sürekli ne yapıp edip bu kızı kurtarıcam diye düşünüyordum. İçimde aşırı kaybetme korkusu olduğu için fazla sıkmak istemedim hiç bir zaman. Ara sıra küçük kıstlamalar koyup yaptığı hataları kendisine söylüyordum. Sürekli yaptığı hataları bidaha yapmadığını vede yapmayacağını söylüyordu fakat benden kilometrelerce uzaktaydı. Yinede ben sonuna kadar güvenip sahip çıkıyordum. Zamanlada işte yapmıyorum dediği şeyleri zamanla yaptığını öğreniyordum buna rağmen başımı öne eğip kaybetmemek için sabrediyordum. Bir gün Aksaray'a izne gelmişti. Beni arayıp buluşmak istediğini söylemişti. Heyecandan ölücek gibi oluyordum aynı zamandada sevinçten havalara uçuyordum. Buluştuğumuz gün ablasının evinde kalıyordu ve evin yakınlarındaki bi parkta benle buluşmak istediğini söyledi. Bulduğum en güzel eşyalarımı giydim ve yola çıktım. Heyecanımdan yolda bile doğru dürüst yürüyemiyordum. Buluşucağımız yere gidip beklemeye başladım. Sonrada gelmişti işte. Aşık olduğum kızı ilk kez görmüştüm ve karşımda melek gibi duruyordu. Kalbim yerinden çıkıcak gibiydi. Utancımızdan hiç sarılmadık acelesi olduğu için bir kaç dakika muhabbet etmiştik sonrada gitti işte. Eve büyük bir sevinçle dönmüştüm ve olan biteni anneme heyecanla anlatmıştım. Sanki dünyanın en mutlu insanı bendim. Aradan altı ay kadar zaman geçmişti. Aleyna bana benden önceki iki ilişkisinden bahsetmişti. Altıncı aya kadar üçüncü ilişkisinden hiç haberim yoktu. Yasin diye bi çocukla bi ilişki yaşadığını ogrenmistim. Aleyna ile bir gün kavga ederken bana altı yaşında kuzeni tarafından tecavüze uğradığını söylemişti. O an beynimden vurulmuşa dönmüştüm akşama kadar sürekli ağlayıp düşünmüştüm. Tüm bu olanlara rağmen içimdeki ses asla Aleynayı yalnız bırakma ona sahip çık diyordu ve bende sahip çıkmaya karar verdim. Bana bunu söylediği günü akşamı eski sevgilisi Yasin bana mesaj atmıştı. Mesajda Aleynanın elinden herşeyini aldım yazıyordu. Cennet olan hayatım o gece birden Cehenneme dönmüştü. Fakat asla pes etmedim ve Yasinede inanmak istemedim. Gün geçtikçe Aleyna her gece ağlıyordu bende bütün bunlara rağmen üzülmemesi için elimden geleni yapıyordum yanında benim olduğumu söyleyip asla gitmeyecegimi söylerek teselli ediyordum. Evet ikilemde kalmıştım. Aleyna Yasinle bişeyler yaşayıp küçükken başına gelen olayı bahane olarak uydurmuş olabilir miydi? Ama asla kendimi buna inandırmadım bana olan sevgisine sonuna kadar inandım sonuna kadarda sahip çıktım her zaman. Annesinin bile bu olaydan haberi varken sessiz kalması Babasınında oyunun başından kalkıp kızını hiç arayıp sormaması çok zoruma gidiyordu elimden geldiğince yanında olmaya çalışıyordum. Asla kendi namusu şerefimi erkekliğimi kıskanmadım Aleynadan hep onunla paylaşıp ona sahip çıktım ve hep ona kendimden bir yer verdim. Karamana on iki kez gittim ve hep sahip çıkıp elinden tuttum. Kendimi asla ve asla düşünmedim sadece içimde Aleynanın mutluluğu onun kurtulması vardı. Bir ay kadar önce ise bir buçuk yıllık ilişkimizin sonunda Aleynanın erkeklerle samimi olmasına karıştığım için ufak tefek kısıtlamalar koyduğum için ayrılmak zorunda kaldık. Anladım ki hayatta bir insanın yanında kendinden başka kimse yok. Hayatta kimseye sahip çıkmamak gerekiyor. Bu günlerde ise herşey şaka gibi kendimi bir rüyada gibi hissediyorum sanki ilişkimiz hiç bitmemiş gibi hâlâ Aleyna benimmiş gibi hissediyorum ma nafile. Herşey bitti ama kabullenemiyorum işte. Hâlâ ilk günkü gibi çok seviyorum onu ilk günkü gibi kıskanıyorum. Sanki yarınlarda geri gelicek yine elimden tutucak çok mutlu günlerimiz olucakmış gibi hissediyorum ama kendimi kandırıyorum işte. Kimsenin yapmayacağı şeyleri ben yapmışken yine kaybeden ben oldum. Her geçen gün ölüp olup diriliyorum. Allaha dua ediyorum bir gün geri gelsin yine çok mutlu olalım diye. Etmeyede devam edicem. Ona o kadar çok aşığım ki. Asla ve asla bir başkasını sevemem çünkü bir başkasına yer yok bende. Gitmişte olsa bitmişte olsa Aleyna benim hep içimde sol yanımda. Bekliycem sabredicem başka hiç bir çarem yok elim kolumda bağlı işte..

Buraya kadar ki olan yazıyı bundan bir buçuk yıl önce, artık dayanacıcak gücüm kalmadığı için bir sinirle Aleynadan ayrılıp İstanbula gittiğimde yazmıştım. Şimdi tarih 17.08.2018 ve yazının devamını yazıyorum.
Aleyna hiç sözümü dinlemediği için sürekli erkeklerle muhattap olduğu için dayanamayıp herşeyi arkamda bırakıp İstanbula gitmiştim. İstanbul'da 23 gün kaldım. İstanbula gittiğim için sanki hiç Aleynayı tanımamış gibi oldum çünkü o kadar benden uzaklaşmıştı. 23 gün boyunca sadece bir kez sesini duydum ondada bana söyledikleri iç acısıydı; Herşey güzeldi, içtendi, yaşandı bitti gitti Cihad bir daha beni arama...
Ben Aleynanın bu sözlerini hakedicek hiç bir şey yapmamıştım. Aramızda her zaman mesafeler vardı yinede seviyorduk ama mesafeler artınca Aleyna beni tamamen silmişti. Sesini duyamayınca haberini Alamayınca 23 günün sonunda dayanamayıp Aksaraya geri gelmiştim. Aleyna geri geleceğimin haberini almıştı bile. Aksaraya geldiğim günden sonra 3 gün boyunca beni sevdiğini, özlediğini, kendisi affetmemi söylemişti.
Dayanamadım yine onu affettim çünkü herşeyden ama herşeyden çok seviyordum, yüreğim yanıyordu. Aleynayı affetttikten sonra aradan bir ay geçmişti güzel bir ilişki sürdürüyorduk ama yinede ara ara kavga ediyorduk. Bir ay sonra okullar kapanmıştı yaz tatiline girmiştik. Aleyna ailesinin yanında olduğu için benimle her zaman ki gibi yaz tatilinde hiç konuşmuyordu. Beni bir gün Aleynanın arkadaşı Havva aradı ve Bana, Aleynanın ben İstanbuldayken çok kötü bir şey yaptığını söylemişti.
Ne yaptı diye ısrarla sorduğumda Aleynanın Deniz diye bir çocukla sevgili olduğunu, ben İstanbulda acı çekerken onun gülüp eğlendiğini, gezip tozduğunu öğrenmiştim. Aleynada ilk fırsatta ayrıldım.
O günden sonra aradan bir kaç hafta geçti ses seda yok... Aleyna bu bir kaç haftanın sonunda gelip bana tam 2 ay boyunca onu affetmem için yalvardı. Ben kolay kolay kabullenemiyordum ama sonunda affetmek zorundaydım çünkü seviyordum ve sonunda Aleynayı affettim.
Aleynayı affettikten sonra ise, tam bir ay boyunca aramızda Konya olduğundan dolayı Konyaya geleceğini söyleyip benimde gelmem için yalvarmış, hatta bana; Seneye Konyaya gel sevgilim tertemiz bir sayfa açalım gelmiyceksende söyle, ben seneye Konyada olucam ve senide orada bekliyor olucam, o şehirde yalnız kalmakta istemiyorum demişti. Bende ailemi ikna edip Aleynanın teklifini kabul ettim Aksarayda Üniversiteden kaydımı sildirdim ve Konyada bir üniversite kazanıp oraya gitmek için ön hazırlıkları yapmıştım.
Aradan bir kaç gün geçti ve Konyadaydım içimde ki umut, mutluluk, sevgi ve heyecan sanki tüm Dünyaya aitti. Fakat bir sıkıntımız vardı Aleyna ortada yoktu. Evet ben gelmiştim ama Aleyna gelmemişti. Bana hocalarım, okulum, dershanem, arkadaşlarım vb. bahaneler uydurmuştu.
Konyaya gelmek gibi çok büyük bir adım atmıştım bizim için fakat Aleyna çok büyük bir hata yapmıştı. Ben bu adımı attıktan sonra asla pes edemezdim asla bu ilişkiyi bırakamazdım. Hiç iz bilmediğim yol bilmediğim şehirde yapayalnız kimsesiz kalmıştım. Konyaya gelmemin üzerine henüz bir gün bile geçmemişti ki Aleyna bana gelip beni sevmediği benden soğuduğunu söylemişti.
Asla ama asla kâbu edemiyordum ve kâbul edemezdim, öylede yaptım. Çünkü akıl mantık almıyordu böylesine bir şeyi. Şimdi ise aradan bir buçuk yıl geçti ve bu günlere kadar geldik. Nasıl mı geldi ? Aleyna bir gün seviyorum, iki hafta sevmiyorum diyordu. Çok büyük kavgalar ettik, Aleyna onun bana yaptıklarına rağmen pes etmediğim için hâla onu sevmeye devam ettiğim için son bir yıldır beni ezik ve küçük görüyor. Beni nasıl gördüğü ve hiç bir şey umrumda dahi değil. Aleynayı hâla çok seviyorum. Şimdi ise bu ilişki nasıl yürüyor diye akıllarınızda soru işareti kalıcak.
Evet arkamı dönüp gitsem Aleyna bana nereye gidiyorsun Cihad demez asla, bana gerçekten beni sevdiğini söylüyor fakat sevgiden kalır zerre bir şey yok. Bu ilişki ise benim içimde ki umutla, sabırla yürüyor, ayakta duruyor, bunlar dışında ilişkimizi ayakta tutan birşey yok Peki bu iş nereye mi gidecek işte cevap ; Allah'a :) Selametle kalın...

Bu yazı hiç bitmeyecek gibi vallahi :) . Ben yazmaktan yoruldum, yazmaktan bin kat daha fazla olan yaşamaktan yorulmadık arkadaş. Bu gün günlerden çarşamba tarih 23 mart 2019. İlişkimiz küçük büyük kavgalarla bu güne kadar ayakta kaldı. Hala ayakta mı ? yoksa yıkıldı mı ? İnanın artık ne oluyor nereye bu yolculuk bende bilmiyorum. Kendi kendime siliyorum, tekrar seviyorum, vazgeçiyorum sonra vazgeçemem diyorum tıpkı rüzgar da savrulan peçete gibiyim ne yaptığımı bende bilmiyorum ki. Bitirmek istemiyorum hiç bir zaman; ama, belki, sürdürdüğüm, uzun zaman önce bitmiş bir şeydir diye düşünüyorum. Saadete gelecek olursak; Bundan iki ay kadar önce Aleynanın doğum gününü kutlamak için gitmiştim Karamana. Her şey güzeldi o gün. Sevdik sarıldık el ele tutuştuk vesaire. Bu gün ise annemle konuşurken sana bir şey söyleyeceğim ama sakın Aleynaya söyleme diye yemin ettirdi bana, bende kabul ettim haliyle. Ben yanına gitmeden önce ki gün annemi aramış Aleyna, ağlayarak size bir şey söyleyeceğim ama sakın Cihada söylemeyin demiş annemde kabul etmiş. Anneme beni istemediğini, ailesine gitmemden korktuğu için bana katlandığını, beni aslında sevmediğini söylemiş. Yarın ise yanına gitmemem için beni ikna etmesini istemiş. Annem arayıp ben üzülmeyeyim diye gitmeme engel olmamış. Fakat yanına gittiğimde ne beni sevmediğine dair, ne de beni istemediğine dair hiç bir belirti yoktu ya da ben öyle zannettim. Şimdi ne mi oldu ? Aradım ve artık ayrıldığımı söyledim ona. Sebebini sorduğunda sebebinin olmadığını keyfi ondan ayrılmak istediğimi söyledim. Bana çok yalvardı, bitiremezsin, beni bırakamazsın, seni seviyorum dedi. İnanmıyor muyum ? Tabi kide hala inanıyorum, bel ki aptal dersiniz, haklısınız ben aptallığı artık kabul ediyorum fakat Aleynanın sözlerine inanmamak için elimden gelen her şeyi yapıyorum. İnanmak istemiyorum diyelim. Bitti mi bitmedi mi inanın bilmiyorum, tek merak ettiğim şey; bir insan nasıl bu kadar iki yüzlü olabilir. Hayatta bu güne kadar yaşadığım her şeyden aldığım tek ders asla ve asla kimseye güvenmemem gerektiğiydi. İlerleyen zamanlarda bir daha bu dersi almamayı Allah'tan temenni ediyorum. Sizleri seviyorum, her insanı seviyorum, her insan bir nebze, ne kadar kötü olursa olsun sevilmeyi haketmiştir. Belki kötü kişiler tarafından belki iyi kişiler tarafından. Sevin, sevilin ama ne olursa olsun asla güvenmeyin. Sağlıcakla kalın.