Notes

Nereden başlıyacağı mı bilmiyorum ama yavaş yavaş ahayatımın nasıl bok'tan gidişağıtını anlatıyım sizlere. Daha 6 yaşlarım da iken annem kansere yakalanıyor ve bu süreç'te tedavı görmesi gerekiyor ve doğal olarak'da başımız da duramıyor babam ise işte oluyor yani kendi başımıza kalıyoruz okula başlıyoruz kardeşim ile daha 1'inci sınıfta okul'dan soğutuyorlar annem yok başım'da ilgilenen yok okulda ali yıldız adın'da bir sınıf öğretmenimiz var ne kadar öğretmen denirse artık bilmiyorum, bu okulda o kadar berbat biriki yani bi şeyi yanlış yaptığın'da bağrıyor kızıyor kafama yüzük ile vurduğunu daha dün gibi yaşamış gibi unutmadım. Aşağılıyor falan ve ben daha 1'inci sınıf'ta okul'dan kaçıyorum bu yüzden 1 sınıf 2, 3 bu hep böyle devam ediyor benim de bu süreç'te okul diye bi şey aklım da olmuyor 80 90 100 gün devamsızlığım var e okul'dan bakabilir devlet bunlara zaten adı üstün'de sadece öğretmen işte şikayet etsen bile kazanamazsın bir şeyi. şimdi sorsan böyle böyle yapmışsın diye yok derler allah biliyor ahiret'te sorucam hepsini hakkı mı hiçbir zaman helal etmiyorum o kişiye benzersiz yaratık varlığa. Neyse bu hep böyle gidiyor babam nakış işi yapıyor yavaş yavaş battı niye battığını'da bilmiyoruz dolandırmışlar mı falan işte sır olarak kaldı buda zaten sonra icra memurları dayanıyor bankaya borcumuz"dan babam'da köye gidiyor bizi bırakıp ve biz orta da kalıyoruz. sonra annrm bu süreç'te tedavi görmeye devam ediyor tabiki ve burda yalnız kalmayalım diye bizi köye gönderiyor orda okusunlar diye babalarının yanın'da dursunlar diye köye gidiyoruz 3 sınıf'ta olmamız lazım oraya gittiğimiz'de neyse işte ben orda da okul'dan kaçıyorum hevesim gitmiş ya 1'ci sınıfta bile ben bi şey öğrenmedim ki 3 sınıfta ki bir insan ile aynı eğiti mi alıp öğreneyim. Sonra tabi köye gittiğimiz için merkezde ki evimiz hala duruyor ve oranın kirası var ödenmiyor bu süreç'te ve eski ev sahbimiz değişip başka bir ev sahibi geliyor yerine, bu gelen kişi de imam cami hocası neyse halde anlaması gerekn en iyi kişi demek gerekir hocalara neden mi? dine o kadar düşkünler ya hani her şeyi biliyorlar ya iyilik yapmayı sevap kazanmayı insalara yardı mı elinde varken elinde olmayana vermeyi ha bu yüzden halden anlamarı gerekiyor. Bu kirayı ödeyemediğimiz için icra memurları evimize gidiyorlar kapıyı açıp içeri giriyorlar ve bizim daha bu olanlar'dan hiç bir haberimiz yok sonra geliyoruz evimize bi giriyoruz televizyon buzdolabı çamaşır makinesi ne varsa almışlar tüm yiyeceklerimiz bozulmuş dolap'ta olmadığı için tabiki. Neyse bi şok oluyoruz biz tabi eşyalarımız gidince biz üzülüyoruz kardeşim iel televizyonumuz yok şu yok bu yok diye ağlıyoruz, sonra bi akrabağımız destek oluyor alıyorlar, onlara da şimdi akrabağa denmez de tabiki neyse. Benim bu okul'dan kaçtığım zamanlar sokaklar'da geziyorum sürekli hırsızlığa alışıyorum bakkal'dan cips şu bu çalıyorum tabi para yok istiyemiyorum da istesem de her şeyi alamayız yok yani durumumuz yok hani. Bir tanesini istesen bir tanesi aklım da kalıcak üzülecem çalıyorum ya bildiğin çalıyorum etrafımda ki insanlar alıştırdığı için. Sigaraya alışıyorum sonra bu alışkanlığım olmasaydı keşke ama malesef oldu ne diyebilirim ki oldu olacağı varmış demek ki. Neyse biraz daha böyle devam ediyor bu, okula bunlara rağmen devam ediyorum tabiki ben ama hiç hevesim yok okula gitme nedenlerim"den birisi ise de okulda top oynuyoruz ondan yani hani orta okul'da dahi ben hiç bi bilgi bilmiyorum abi yok bilmiyorum okula gitmeyen kaçıp duran birisi nasıl öğrenebilir ki. Neyse sonra orta okulda yavaş yavaş gidiyor annem hala tedavi oluyor başımız da duramıyor. Neyse bizim bi bilgisayar hevesiniz başlıyor sürekli ısarar ediyoruz hatta dur bun'dan önce bisiklet hevesimiz de oluyor onu anlatıyım öncelikle neyse ısarlar sonucu elimiz'de olan olmayan ile alıyoruz bir tane, kardeşim ile sıra sıra sürüyoruz tabiki okulun bahçesin de buraya kadan okuyan olursa eğer ise hadi bu kadar üzüntü'den sonra bir kere güldüreyim sizi burda okulun bahçesi büyük tabi ön tarafta bekliyoruz birbirimizi o kadar masumuz ki daha çok sürmek için bisikleti okul'dan birbirimize gösterme'den çaktırma'dan okul'dan çıkmartmaya çalışıyoruz bende diyorum niye bu kadar geç geliyor diye o da aynısını yapıyormuş okulun arka bahçesin'den duvar'dan çıkartmaya çalışıyoruz :) ön kapı'dan çıksak sadece görücek yani ama akşama kadar gelmiyeceğiz bu ama biz birbirimize gösterme'den kaçırmaya çalışıyoruz. şuan 17 yaşındayım bunu yazarken 2001 doğumluyumhttps işte. 1 2 sene önce sordum şey diyor bende yapıyordum sende mi yaptın diyor gücüm yetmediğin'den dolayı falan çıkartamıyordum falan işte güldük bi buna işte güzeldi ya bu bunu yaşamak ve hatırlayıp gülebilmek. Neyse bilgisayar hevesimiz oldu işte herkes'de var neredeyse bizde istedik herkesin ki mükemmel tabiki biz daha internetin ne olduğunu bile bilmiyorduk yani bi ara tablet vardı birin de bende heveslendim istedim işte tableti alınca interneti olucağını zannediyorum o çocuk aklı ile :) trajikomik bir olay buda öyle değilmiş ama. Neyse işte bilgisayarımız da 150 200TL'lik bir büyük kocaman ekranı olan bir bilgisayar sadece gta vice city ve fifa 2008 var dı onu oynuyorduk herkesin bilgisiyarın'dan kötüydü ama beni sokaklar'dan uzak tuttu bu doğru ve tek eğlencemiz oydu arada bi bozuluyor du ne olduğunu da anlamıyorduk el arabası ile kasasısnı ve monitörü bilgisayarcıya götürüyorduk yapıyorlar dı geri götürüyorduk tabi insanlar garip bi şekil de bakıyor o zamanlar aldırş etmezsin ki çocuksun çünkü seni aşağıladıklarını rencide edici şekil de baktıklarını anlıyamazdım neyse bu hep böyle gitti. sonra liseye geçme zamanım geldi annem de bu sıra da yavaş yavaş başımız da olmaya başladı o kadar etkisi oldu ki kıyafetleriniz tertemiz yemeğiniz hazır falan hallediyor hepsini liseye geçtim abi sonra işte okuyoruz neyi okuyorsak hiç bi şeyi anlamıyorum yine eskisi gibi aynı yani ben daha ilk okul'da kaldım öyle söyleyim yani ordan bi tekrar lazım bana. Neyse devam ediyor öyle hayat bok gibi kıyafetlerimiz deseniz her zaman aynısını giyiyoruz alamıyoruz alsak bile 1 sene de en fazla 2 tane bir tane pantolon bir tane kazak neyse hep aynı kıyafetleri giymek o zaman da pek aldırmıyordum çünkü insanları yine çözememiştim yani ezicek olsalar bile anlamazdım bunu lise 2 sınıftayım artık kardeşim kaldı tabi o da benim gibi aynı kaçıyor du ikizim olur bu ara'da kendisi ben geçtim neyse bu devamsızlık'tan kaldı seneye tekrar aynı 9 sınıf'tan devam etti bu yine kötü gidiyor yaşadığımız şeyler'den dolayı psikolojimiz alt üst oldu tabiki yani yavaş yavaş hayata küsüyoruz hayat'a olan umuğudumuzu kaybediyoruz her gün her dakika her saniye hayat'tan kopuyoruz tabi lise 2. Bitti staj yapıcam artık staj zamanı babam kanser hasta oluyor. Sonra tedavi görüyor falan, durumumuz iyi olmadığı için çok masraflı olduğu için köy'den gidip geliyorlar hastaneye bende tabi 3 ay boyunca görmüyorum kendisini ve işte bi akşam annem aradı dedi enes pazartesi baban ile görüştürücem seni falan tek ben görmedim işte 3 ay boyunca sadece ben ben ben yani aptal ben gerizekalı ben neyse babam ağız kanseri olduğu için ışın falan boğazını yakmış konuşamıyor annem dedi baban dedi sana çok kızdı dedi biz enreyi sey yapardık enes'i iyi bilirdik dedi gelmedi şerefsiz yanıma bak diye telefona tek tek tek yazmış bu bana o kadar koydu ki kendimi tutamam aklıma geldikce şuan bunu yazarken ağladığım gibi neyse. İşte perşembe akşamı aradı pazartesi yanına götürecem falan dedi 4 gün ya sadece 4 gün sonra görücek'tim o akşam'da arkadaşım kardeşim dışardaydık falan eve gittim neyse evde sadece kardeşim ile ikimiz varız kardeşim farklı bir odaya geçmiş'ti ben farklı bir odaya zaten o akşam da üzerim de bi huysuzluk bi mutsuzluk vardı neyse içerden gülme sesi falan geliyor zannetim herhalde kardeşim arkadaşı ile konuşuyor gülüyor dedim gittim bi içeriye bu ağlıyor dedim ne oldu oğlum tabi kesin belli bi şey olmuş bembeyaz oldum ben elim ayağım boşaldı içime öyle bi şey oturdu ki öyle bi yutkundum ki hayatım da öyle bir şok geçirdim ki babam ölmüş dedi tabi herkes eve doluş'tu köyden amcam geldi götürdüler bizi o gece, o gece sadece uyudum ya bildiğiniz sabah kalktım baktım köydeyiz rüya falan değil yani bildiğiniz yaşıyoruz bu olayı keşke rüya olsaydı benim küçüklüğüm'den bu zamana kadar dediğim kafamın için'den geçirdiğim bir cümle vardı ailem ile kıyamet gününe kadar yaşayıp birlik'te ölmek olmadı olmuyormuş demek ki öyle bi şey neyse morga gittik girdim orda yatıyor oturdum sadece cansız bedenine bakarak ağladım yani en son canlı değilde 3 ay göremeyip cansız bedenini görüp orda olup konuşamamak koydu yani anlatmama size neyse bitti falan babam çay ocağı çalıştırıyor du daha baba mı kaybedeli 3 gün olmuş tapu kadastro da çalıştırıyor fu neyse 3 gün daha 3 bak 3, 3 aradılar işe gelsinler işiniz elden gidicek diye zorla babamın acısını yaşayamadan kardeşim gitti bende onu yalnız bırakmamak için yanın'da gittim gittik açtık oturduk içer de akşama kadar uyuduk orda ne birisi gelip çay istedi utancın'dan ne biz götürdük sadece niye geldiniz diyen oldu bir kaç tane kişi işim aslını bilseler zorla getirdiklerini ah ah neyse eve gittik akşam uyuduk kapı çalıyor kardeş mi kaldırdım kapı çalıyor diye daha güneş doğmamış bile saat gece 4-5 falan dı gelen kim bilin bakalım ev sahibi ta ta niye gelmiş biliyor musunuz tuvalet'te su damlıyormuş da o ses'den uyuyamıyormuş adamın kulağı duymuyor cihaz kullanıyor bir damla su damla sesi duyuluyormuş uyuyamıyormuş gelmiş bu böyle olmaz çıkın gönderdik bunu yaşlı adam daha 3 gün oldu baba mı kaybede li biz zorla gelmişiz buraya zaten herkes cenaze de bir de bu gelmiş böyle diyor bunu diyen adam da sofi nasıl sofiyse allaha havale ediyorum sadece ahiret'te sorucam hepsini tabi bunları dertleri de o değil tabiki babam yok ya hani kirayı ödeyemezler diye para alamayız korkusu. Annem dedi bunlar artık kirayı nasıl ödüyecekler demişler onu orda öldürmediğine şükretsin o. Neyse bi kışın ortasın da çıktık zar zor bi yere yerleştik abi 1 sene de yavaş yavaş az da olsa toparladım kendi mi. İntihar etmeyi düşündüm deneme kalktım olmadı falan neyse ben herkesin okula ilk başladığı yaş'da öğrendiklerini bir senede öğrendim bu hayata 1 sene de ayak uydurdum. Düşünsenize bunları yaşamamış olsam 1 sene de öğrendiğim şeyleri ilk okulda başlayıp öğrensem nerelere gelirdim belii bir profesördüm bilemezdik orasını da neyse şimdi 11 sınıftayım işte okulu bırakarak da 1 sene kaybım oldu falan bunların moral bozukluğu yanlış okul seçimi 4 yıl kayıp bunun moral bozukluğu falan neyse işte hani o kıyafetlerimi bahsetmiştim ya sende 2 tane alıyorduk falan ha işte onları hala giyiyorum 4 5 senelik kıyafetlerimi hatta birinin rengi artık soldu ve ben hala giyiyorum şuan ayakkabım yırtık içi dışı alamıyorum param yok paramız yok baba para diyecek bir babam yok yani giyiyorum onu okul da veya başka yerde insanlar bakıyor fark ediyorum garip bakıyor yani her zaman aynı şeyi giyiyor bi yerin dibine giriyorum o zaman işte ben bi garip oluyorum 1 tane pantolonum var şuan oda okul siyah onun da arası yırtıldı okul da görmesinler diye tenefüs araların da dışarı çıkmıyorum görürler de dalga geçerler veya garip bakarlar bana diye zaten öyle bakıyorlar yerin dibine giriyorum işte bacağımı hiç hareket ettirmeden kapatıp oturuyorum ki yırtık olduğu görünmesin diye her zaman aynı ceket'i giyiyorum her zaman eski kazakları tişörtleri bu sene sadece 1 3 tane kıyafet alabildim bir tanesi o yırtılan pantolonum 2 tanesi de tişört ve ben daha kışlık ayakkabı alıcam şu zaman da nerden baksan en kötüsü 200TL pantolon alıcam ceket alıcam kazak alıcam ama alamıyorum birine söylesen üstün başın iyi duruyor diyor neyine yardım edicem diyor etmiyor bu devirde kim kime karşılıksız yardim eder diyorlar. Bilmiyorlar ki yetimi giydirip ona sahipsiz olmadığını hissettirselerne kadar sevaba girerler cebinden 1000TL çıkartsa o bana yaptığı iyilik ile cebine daha fazlasının gireceğin'den haberi yok aman neyse böyle bik'tan bir hayat yaşıyorum insanların paranın bir boka yaramadığını anlamaları için büyük şeyler yaşamaları gerekiyor ve para zerre umrum da değil sokak'ta yaşamayı göze almış durumdayım. Bi yere gidemiyorum insanlar cafelere gidiyor geziyor benim cebim de dolmuşa binicek para yok gidip cafeye oturuyum. Sevgilim mesela oluyor oldu da ayrıldım neden mi ona istediği gibi bir hayat sunamam çünkü kimse kusura bakmasın cidden aşk karın doyurmuyor. Gidip onu gezdiremem şunu istediğin'de alamam bi yere götürüp gezdiremem bu yüzden sevgilimin de olmasını da istemiyorum. Kim istemez ki yanına eş dost olsun ömrünü adasın hayatını onun ile kursun herkes ister ama benim öyle bi şansım olucağını zannetmiyorum şahşen neyse. Kardeşm de okulu evi geçindirmek için bıraktı ayda 1000 veya 800TL maaş alıyor oda hep borçlara gidiyor kalmıyor bi şey bazen okula gittiğim de bi şey yemiyorum param olmadığı için git birin'den iste diye bi şey de olmuyor gidip söylesen insanlar ertesi gün ben sana böyle yapmıştım sen kimsin de bana böyle konuşuyorsun falan vs gibisin'den şeyler yapıyorlar kimsenin iyiliğine ihtiyacım yok ben böyleyim bunu böyle bilsin kendini mükemmel zanneden insanlar sonra bizi sorgulasınlar neyse kardeşimin de okul hayatı bitti onun suçu neydi okusaydı ne olurdu o da okumak istiyor fu okuyamadı evin yükü onun üstün de ona da çok üzülüyorum ben onun da gezmeye eğlenmeye hakkı var oda yapamıyor bende işte böyle bir hayatım var. Bu zamana kadar nasıl bir psikolojinin için de olduğu mu bir ben bir allah biliyor.