Notes

Hayat ve insan
“.... insan ki eşrefi mallukatır içindeki semavi özü keşfetmekle yükümlüdür ......”diye yazıyor elif şafak o muazzam satırlarına etkiliyor bu sözleri beni .Düşündüren ,içimdeki merakın sokak lambalarını aydınlatıyor adeta,sahi hangimiz 5 dakikacıkta olsa çevremizden soyutlanıp içimizdeki semavi özü arıyoruz bucak,bucak veyahut hangimiz yastığa başımızı koyduğumuz da, hakiki sonsuzluğun bitmeyen günlerini düşünüyoruz aklımızda ve ruhumuzda

İşte bu dediklerimin hepsini yapanlara hayat akademisyeni deniyor benim kitabımda .Onlar ki yürekleri pamuk şekerini andıran , karakterleri ise aslanları kıskandıracak heybette olan zatı şerifler , onlar ki zorluğundan şüphe duyulmayacak hayat sınavından başarıyla geçip ,üstüne birde acıların doktorasını yapan akademisyenler , hayat akademisyenleri yaşları mühim değil 7’de olur 70’de lakin hayatın onları sere serpe savuruşları göz ardı edilemez ve yürek burkan bir gerçek .Onlar kim mi dersiniz onlar şu anadan çocuklarıyla sokaktta kalan bir anne veya bomba seslerinden dolayı suriye ‘de ninelere hasret kalmış çocuklar ya da dünyanın birçok yerinde toplumun sınıflandırmasına maruz kalmış yürekler ve bunun gibi niceleri

Peki, biz kimiyiz dersiniz ? Hayatın bize şart koşup ,üstüne birde değil 5 ne 1 kasını vermek . Ardından bile bahsetmediği sınavın stresini yaşayanlarız .Tek bir gayemiz var yılsonu elimize verilen, lakin bir hayatın ortalamasını alan karnenin iyi gelmesi. Peki ,nemi yapıyoruz acizliğimize bakmayıp, bu sınavları yaşayanları ibret alarak hayatın anlık zaman diliminde kendimizi teselli ediyoruz. Ne acı ki günümüzde bunu hayatın koşulları var sayıp vicdanımızı derin bir sessiz sonsuzluğa gömüyoruz .
EMiNe Bildiren