Notes

Tanzimat Fermanı
Tanzimat Fermanı, 3 Kasım 1839 yılında ilan edilmiştir. Dönemin padişahı olan Sultan Abdülmecid fermanı imzalamış, Hariciye nazırı Koca Mustafa Reşit Paşa ise Topkapı Sarayı’nın, Gülhane parkında fermanı ilan etmiştir. Tanzimat fermanı okunduğu esnada Gülhane parkında yerli halk dışında Avrupa devlet adamlarından bir çok kişi bulunmuştur. Osmanlı tarihinin ilk demokratik anayasal süreci niteliğinde olduğu için Tanzimat fermanı çok büyük ilgi görmüştür. Tanzimat fermanının iki farklı ismi daha bulunmaktadır. Gülhane parkında okunması sebebiyle Gülhane Hatt-ı Şerif-i (Padişah yazısı) ve Tanzimat-ı Hayriye (Hayırlı düzenlemeler) isimleri verilmiştir. Tanzimat kelimesi “düzenleme” anlamına gelmektedir. Fermanın amacı geri kalmış olan Osmanlı devletini yeniden ileri noktalara taşımaktır. Osmanlı devleti bir çok alanda gerilemeye başlamış ve Avrupa devletlerinin nazarında saygınlığını yitirmeye başlamıştır. Hatta Osmanlı devleti bu dönemde Avrupa devletleri arasında “hasta adam” olarak nitelendirilmiştir. Bu durum Osmanlı hükümetini fazlasıyla rahatsız etmiş ve çözüm arayışlarına yönlendirmiştir. Ferman, Fransız Devrimi’nin “İnsan ve Vatandaş Hakları Bildirgesi” örnek alınarak hazırlanmıştır. Osmanlı devletinde ilk defa vatandaşlık hakları bu fermanla belirtilmiştir. Tanzimat fermanının bir diğer özelliği ise halkın değil padişahın iradesiyle hazırlanıp ilan edilmesidir.

Tanzimat Fermanı’nın hazırlanışı П. Mahmut dönemine dayanmaktadır. Bilindiği üzere Osmanlı padişahı olan П. Mahmut bir çok ıslahat yapmış ve düzenleme getirmiştir. Fakat hazırlamış olduğu fermanı bir türlü ilan edememiştir. Sonrasında tahta geçen Abdülmecid fermanı imzalamıştır. 1839 yılında Mısırla yapılan savaşın yenilgiyle sonuçlanması Mısır’ın büyük bir tehdit olarak Osmanlının karşısına geçmesine sebep olmuştur. Mısır Valisi Mehmet Ali Paşa bu yenilgiyi fırsat bilerek Osmanlı devletini bir çok kez tehdit etmiştir. Bu sebeple Osmanlı devleti Mısır sorununu kısa sürede halletmek zorunda kalmıştır. Ayrıca bir diğer konu ise Avrupa’nın azınlıkları bahane ederek Osmanlının iç işlerine karışması olmuştur. Fransız akımının yaydığı milliyetçilik düşüncesi çok uluslu bir yapıya sahip olan Osmanlı devletinin toprak bütünlüğünü tehlikeye düşürmüştür. Kısaca özetlediğimizde fermanın ilan edilme sebepleri; Mısır Valisi Mehmet Ali Paşa karşısında Avrupa’nın desteğini almak, Avrupa’nın iç işlere karışmasını engellemek, Fransız ihtilalinin yaydığı milliyetçilik akımının etkisini engellemek ve toprak bütünlüğünü sağlamak olmuştur. Tanzimat fermanı ile birlikte padişahların yetkileri meclise devredilmiştir. Bu uygulamanın temel amacı, iktidar gücünü padişah ve saraydan alarak bürokrasiye vermek ve devlet yönetimini merkezileştirmektir.

Fermanın içeriğinde ilk olarak 150 yıllık bir gerilemenin ve bu sıkıntıların çözülmesinin amaçlandığı vurgulanmıştır. Fermanın içeriğinde bütün vatandaşlara eşit haklar verileceği belirtilmiştir. Fermanın içeriği şöyledir:

1) Herkesin can, mal ve namusunun koruma altına alınması,

2) Mahkemelerin herkese açık bir şekilde oluşturulması,

3) Kimsenin yargılanmadan idam edilmeyeceği,

4) Kazanca göre vergi uygulaması yapılacağı,

5) Askerliğin 4 yıl olarak mecburi yapılması gerektiği,

6) Rüşvetin ortadan kaldırılması,

7) Mal ve mülkün kişiye ait olup miras olarak bırakabileceği (özel mülkiyet)

Gibi bir çok değişiklik ve yenilik sözü verilmiştir. Her ne kadar düzenleme getirilse de kanunlar Kuran-ı Kerim ve Osmanlı geleneklerine bağlı olarak gerçekleştirilmiştir. Bununla birlikte kız çocuklarına eğitim ve öğretim hakkı tanınmıştır. İlk kağıt para bu dönemde basılmıştır. Batı tarzı mahkemeler kurulmuştur. Özel mülkiyet yasallaştırılmıştır. Müslümanlar gayri Müslimlerle eşit haklara sahip olmaktan rahatsız olmuştur. Gayri Müslimler ise askerliği reddetmiştir. Fermanın yayınlanmasının ardından gerici ve yenilikçiler arasında bir çok tartışma yaşanmıştır. Osmanlıda batı etkisi görülmeye başlanmış ve bir çok değişiklik olmuştur. Fermanın ilanından sonra sözler tutulmaya çalışılsa da padişah ve saltanat meraklılarının konulan maddelere müdahale etmeleriyle başarılı olunamamıştır.
------------**-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*--*-*-*-*-*-*-----------------------------------
Islahat Fermanı, Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküş döneminde devletin yıkılmaktan kurtarılması amacıyla; siyasi kuruluşlar, kişi hakları ve yeni kurumların kurulması konularında yapılması düşünülen köklü değişiklikler için Sultan Abdülmecid zamanında yayımlanmış olan fermandır.

Tanzimat fermanından sonra kişisel hakların genişletilmesiyle birlikte Osmanlı Devleti tebaasında yaşayan yabancı uyruklu halklar daha büyük imtiyazlar beklemişlerdir. Bunun da beraberinde bağımsızlık hayaliyle, Avrupalı devletlerin çıkarlarına ortak olmuşlardır. Avrupalı devletlerin “Şark Meselesi” olarak adlandırdıkları projenin son aşaması olan Osmanlı Devleti’nin paylaşılması, çok uluslu bir yapıya sahip olan bu devleti yıkmayı gerektirmiştir. Kırım Harbi’nin son yıllarına doğru hazırlanan Islahat Fermanı, Osmanlı İmparatorluğu içinde Müslüman olmayanlara verilen haklar açısından büyük önem taşımıştır.
ISLAHAT FERMANI GELİŞİM VE AMACI
Kırım Savaşı’nın sonlarına doğru barış ihtimalleri belirince, 1 Şubat 1855’te Viyana’da, Avusturya, İngiltere ve Fransa arasında temel prensipler görüşülmüştür. Bunlar arasında Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Hıristiyan halkın hak ve imtiyazlarının açıklanmasını isteyen bir madde konulmuştur. Bu maddenin programlaştırılması yolunda müttefik devletler arasında tartışmalar yaşanmış, sonucunda da Osmanlı devletinin gayrimüslim halk ile ilgili yapacağı reformların yol haritası çizilmiştir. (Şark Meselesi)

Bu nedenle de Osmanlı Devleti, bütünlüğün bozulmasını ve topraklarının dağılmasını engellemek için böyle bir yola başvurmuştur. Fermanın asıl hitap ettiği kısım gayrimüslim ve yabancı azınlıklar olmuştur. Islahat fermanı kaynağını ve ortaya çıkış nedenini yabancı devletlerden almıştır. Bu fermanın esasları, Fransa’nın ısrarı ile Avusturya, İngiltere ve Fransa tarafından belirlenmiştir.

1856 Islahat Fermanı, Osmanlı tebaası içerisinde yaşayan gayrimüslimlere yönelik bir takım hakların verilmesini içermektedir. Fransız İhtilali’nin yaymış olduğu milliyetçilik akımlarından etkilenerek Balkanlar’da isyanlar çıkarmakta olan azınlıkları ülkeye bağlamayı amaçlamaktadır ve dolayısıyla amaçlanan hedeflerden biri de Avrupalı devletlerin bunları bahane ederek Osmanlı Devleti’nin iç işlerine karışmasını önlemektir.