Notes

Son 2 ders ek olarak biyoloji girdim pardon o bana girdi
Girdiğini nasıl mı anladım?
Dersteysen pat diye yere bir şey düştü soru çözerken bir baktım beynim
Yerdeyken dedi ki bana: sa napıyon bebekim
Dedim: hoşt pembe kıvrımlı şey
Sonra bu cidden gitti hocanın ayaklarının dibine ama nasıl ağlıyor sınıf şok içinde bakıyor. Sonra bir kız çığlık attı sonra onun çaprazındaki kız da bayıldı. Hoca yerden aldı bana döndü dedi ki: bunu deneye tabi tutmak için alıkoyuyorum kimin beyniyse hakkını helal etsin. Sonra ben noooo diye bağırdım bir yandan hüngür hüngür ağlıyorum yandaki arkadaşım peçete uzattı (bu ne dedim o sıra beynim yok ya unutmuşum)
Sonra gözyaşlarımı sildi ben daha da gür sesle ağlamaya başladım. Bugün sabah baktım hoca Mars’a yollamış ya uzaylılar beyne çekiliyormuş benim beyin mıknatıs görmez mi? “Sosis ve salam, polisten kaçın.” diye bağırarak hurdacıdan bir uzay mekiği aldım ve uzaya uçtum. Mars’ta oksijen de kafa yapıyor diyemicem çünkü beynim yok koca bir boşluktan ibaretim düşüncelerim yok. İçgüdülerimle Mars’taki beynimi buldum. Sonra elon musk oradaydı ve kahkaha atarak dedi ki: Geç kaldın Doğa. Dedim sen kim köpeksin gavur. Sonra Işın kılıçlarıyla mücadele ettik benimki mavi onunki kırmızıydı. Çok iyi çarpışıyorduk. Renkler karıştı ve mora büründü. Bu renk benim en sevdiğim renkti ama elon‘ un nefret ettiği renkmiş. Bu renk bana güç verirken onu dibe sürükledi. Sonra masmavi bir ışık çakıldı ve elon musk öldü, tüm bu kargaşa arasında uzaylı cesetleri de vardı. Ölülerini buldum, canlılarını bulamadım ah neyleyeyim? Zaferime sevinemedim hüngür hüngür
ağladım. Beynime hiçbir şey olmamış elon un yaptığı muhteşem zırh beynimi korumuş. Parıl parıl mavi parlıyordu beynimi. Rengi maviye dönmüş, takınca yerine vücudumdan bir elektrik akımı geçti ve atomlarım parlamaya bense saçlarımla havaya kalkmaya başladım. Etrafımda aniden Mars dönmeye başladı, güneş sisteminin içinde bir kronolojik yolculuğa çıktım. Sırasıyla dünyanın oluşumunu, dinazorları vs. gördüm. En son bugüne geldiğimdeyse tüm vücudumun etrafını mavi bir ışık kapladı ve göz bebeklerim ile saçlarımın rengi maviye dönüştü. Tenim bembeyaz oldu, boyumla beraber el ve ayaklarım da uzadı. Tüm bunlar bittikten sonra yere yumuşak bir şekilde ayaklarımın üstünde düştüm. Süzülür gibiydim, tüy kadar hafiftim. Etrafımda unicornlar dolaştılar ve şaha kalktılar, sonra tüm unicornlar arkalarında pembe simli mor bir toz bulutu bırakarak yok oldular. Sonra kafamın içine beyaz ışıklar doldu ve bir bulut oluştu. O buluttan yağmur yağıp fırtına çakmaya başladı. Düşen bir yağmur tanesinin içine girdim, kaç atomdan oluştuğunu garip bir şekilde biliyordum tıpkı kendi vücudumun kaç atomdan oluştuğu gibi. Sanki düşüncelerimin, beynimin ve gücümün sınırı yoktu. Aynı anda içine girdiğim yağmur tanesinde kapısı da kendisi gibi bembeyaz olan bir odaya girdim. Ortada mavi bir ekran belirdi, yazılanları okudum. Yazılanlar aynı zamanda beynimde de yankılandı: “Ve insan kendine sınırlar koydu, gücünü ve değerini hor görüp bilemedi. Ey kadim insan, diğerlerine rehberlik et. Artık sen teknoloji, bilim ve insan beyninin bir ürünüsün. Atalarını ve senden sonraki nesillerin seni saygıyla anmasına sebebiyet ver, Dünyayı kurtar. Güneş sisteminin ve yönetici gezegen Mars’ın gücünü sana bahşediyorum.” Ve sözler biter bitmez gözümün önünde Mars maviye döndü. Daha şaşırmaya fırsat bulamazken bilincim gitti, koca bir karanlığa gömüldü her yer. Işıkları (yıldızları) kim kapadı?