Notes

Uzun zorlu ve bir o kadarda tozlu yolculuktan sonra otobüsten iniyordu genç bayan. Elinde ufak bir çantası vardı, otobüsün gitmesini bekledikten sonra karşı dağlara bakarak derin bir nefes aldı. Neden bu tozlu ufak kasabaya gelmişti. Neydi onu buraya sürükleyen. Gözlerinin önünden çocukluk anıları geçmeye başladığında ne kadar da acıyla dolu olduğunu anımsadı bir an için yüreğinin yandığını hissetti. Ağır adımlarla yarı asfalt yarı toprak olan dar yolun karşısına geçti.
İşte! Babaannesinin evi oradaydı.
Ne kadar da yaşlanmış ve bitap düşmüştü tıpkı kendisi gibiydi yıllar ondanda çok şey götürmüştü. İlk yapıldığı yıllarda döneminin en gösterişli, göz kamaştıran eviyken, zamana nasılda yenik düşmüştü.
Zaten zamanın eskitemediği ne vardı. Her şey eninde sonunda ona teslim oluyordu. Önce yolla aynı hizada kalmıştı evin damı. Sonra yolun altında ufacık kalmıştı. Bacasına baktı her zaman ince gri dumanlan çıkan, yukarıya türkü sesleri yükselen bacadan ne mis gibi taze ekmek kokusu ne aş kokusu ne de o gri duman yükseliyordu. İleride yuvak denilin kışın kar yağınca o karlar küründükten sonra toprağı sıkıştırmak için kullanılan ahşaptan ağır silindir şeklindeki nesneye oturdu ellerini düşündü. Bu evle bebekliğinde tanışmış, kişiliğine şekil veren yıllarda burada geçmişti. Babası tüm zor şartlara rağmen okumuş. Buradakiler için bayağı güzel bir meslekti. Annesi ise aynı köyden Hollandaya göçmüş bir gurbetçinin kızıydı. İlkokul mezunu selvi gibi boylu posluydu. Dalgalı simsiyah saçları bembeyaz teni ok ok kirpikleri yay gibi kaşları ve gül goncasını andıran dudakları. Narin ince uzun elleri vardı. Duruşunu endamı ceylanları bile kıskandırırdı. Nazlı nazlı salınışı vardı ki herkes etkilenirdi.