Notes

Droga Paulino,
Myślę, że to, o czym mi napisałaś w swoim liście, nie jest tematem zamkniętym, dlatego do Ciebie piszę ten list. Mam nadzieję, że nie zabrzmię bardzo patetycznie, przecież nie o to tu chodzi.
Jest mi niezwykle ciężko pisać o tym, wiesz, że to nie przychodzi łatwo. Nie przychodzi, ponieważ to są tematy, które prowadzą nasze uczucia na skrajnie szczęścia, żalu i złości.
Uwielbiam wracać myślami do naszego początku. Kiedy grałaś w karty z Ogórem, i potem, kiedy zaczęliśmy rozmawiać z Krzysiem. Albo kiedy byliśmy w naszym "ulubionym" McDonaldzie przy Świętokrzyskiej. Kiedy siedzieliśmy sobie we troje, schowałem twarz w przedramiona, a Ty tak ładnie pomyślałaś i powiedziałaś, że jestem zmęczooony. To taka drobnostka, ale byłem taki szczęśliwy wtedy. Albo pamiętam, kiedy wiązałaś buta w Parku, a ja na Ciebie poczekałem i powiedziałaś, że to miłe. Podobno pierwsze wrażenie jest najważniejsze, może dlatego tak to pamiętam. , że Cię poznałem. Potem nieśmiało do Ciebie napisałem.



W listopadzie po naszej rozmowie dużo się wydarzyło. Wcześniej nie pomyślałbym o tym, że to, co czuję, mogłoby być odwzajemnione. Dlatego radziłem sobie ze swoimi uczuciami. Przecież można myśleć o różnych rzeczach, które nie muszą mieć odzwierciedlenia w rzeczywistości, prawda? Nie radziłem sobie z tą myślą, zamknąłem się w sobie i nie potrafiłem się normalnie zachować. Przestałem sobie radzić ze swoimi uczuciami, stałem się {x}

Najgorsze jest to, że Cię zawiodłem i nie potrafiłem powiedzieć o moich uczuciach w odpowiednim momencie.
Nic nie pomoże, jeśli my nie pomożemy naszej przyjaźni.
Czuję z Tobą ogromną więź i uważam, że za dużo od siebie daliśmy, żeby to stracić. A Ty?